ကေလးတေယာက္ရဲ႕ မိဘနဲ႕ ငယ္စဥ္ကတည္းက ခြဲေနရတဲ႕ ဆုိးက်ိဳး ေကာင္းက်ိဳးတခ်ိဳ႕ခပ္ပါးပါးပါေအာင္လုိ႕ မွတ္မိသေလာက္ ပထမဆုံးေတြကုိ wesheme က ကုိ Andy တက္ထားလုိ႕ ေရးလုိက္ပါတယ္။
သိတတ္တဲ႕ အရြယ္ေရာက္ေတာ႕ ေဖေဖ တာဝန္က်တဲ႕ ျဖဴးျမိဳ႕မွာ ကြ်န္မေနေနျပီ။ ပထမဆုံးသူငယ္ခ်င္းက ဘုတ္အိ၊ဘုတ္ဆုံတုိ႕ရဲ႕ ညီမေလး..ၾကည္ၾကည္လွိဳင္တဲ႕။ တကယ္က သူ႕ကုိ လုံးဝမမွတ္မိေတာ႕ဘူး။ ပထမဆုံးသူငယ္ခ်င္းဆိုလို႕ ေမေမေျပာျပဖူးတာကုိ သတိရျပီး ေရးလုိက္တာပါ။ ေက်ာင္းတက္ေတာ႕လဲ ျဖဴးျမိဳ႕က ေက်ာင္းမွာပဲ စတက္တယ္။ ပထမဆုံးဆရာကေတာ႕..ဦးဥာဏ္...ဆရာ႕ေနာက္ကနာမည္ မမွတ္မိေတာ႕ဘူး။ ဆရာက သေဘာေကာင္းတာေတာ႕ မွတ္မိတယ္။ ေက်ာင္းသြားရင္ ရွိသမွ်အိုးပိစိ ခြက္ပိစိ၊ မီးဖုိပိစိေလးေတြ အားလုံးလြယ္အိတ္ထဲထည္႕သြားတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္တာနဲ႕ ခုံေအာက္ဝင္ျပီး အဲဒါေတြ အကုန္ခင္းျပီး ဟင္းခ်က္တမ္းေစ်းေရာင္းတမ္းေဆာ႕တယ္။ ဆရာက ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မသိဘူး။ကေလးေတြကမ်ားတာကုိး။ ျပီး ကြ်န္မက ခုံေအာက္မွာ လူတကုိယ္လုံးဝင္ေဆာ႕ေနတာဆုိေတာ႕ မရိပ္မိရွာပါဘူး။ ေနာက္ သိသြားေတာ႕လည္း ကြ်န္မကုိ မရုိက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ ေမေမတုိ႕ကုိ တိုင္တာနဲ႕ အဲဒါေတြ မယူသြားရေတာ႕ဘူး။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ၁လလား၂လားမသိဘူး။ခဏပဲ ေနခဲ႕ရတယ္။ အဲဒါအျပင္ ျဖဴးမွာ ေနရင္ ေဖေဖေမေမအလုိလုိက္ပုံနဲ႕ ကြ်န္မပညာေရးေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူးဆုိျပီး ရန္ကုန္က အဖုိးအဖြားအိမ္ကုိ ပုိ႕ခံရတယ္ေလ။
ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ႕ ပုဇြန္ေတာင္ အမက(၈)မွာ ေနတယ္။ ေက်ာင္းအပ္တုန္းက အရမ္းငုိတယ္။ အိမ္ကလူေတြ ျပန္ရင္ ေျပးလုိက္တယ္။ ေနာက္ေတာ႕ ကြ်န္မထက္ ပုိျပင္းျပင္းထန္ထန္ငုိတဲ႕ သူ႕အေမျပန္တာနဲ႕ အတင္းေအာ္ဟစ္ျငင္းဆန္ျပီး ငုိျပီးေျပးေျပးလုိက္သြားတဲ႕ ေကာင္မေလးကုိ ျမင္ျပီး ကုိယ္႕ဘာသာကုိ ငုိဖုိ႕ေမ႔သြားတယ္။ သူငုိတာျမင္ျပီး ကြ်န္မက မငုိျဖစ္ေတာ႕ဘူး။ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက ေအးစႏၵာညြန္႕ပါ။ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာလဲ ျပန္တူပါတယ္။ ငယ္ငယ္က အရမ္းကုိ ေက်ာင္းေၾကာက္ခဲ႕တဲ႕သူမဟာ ေဆးေက်ာင္းေရာက္ျပီး ဆရာဝန္ျဖစ္သြားတယ္။ ပထမဆုံး သူငယ္ခ်င္းေယာက္က်ားေလးနွစ္ေယာက္က စုိးသန္းထြန္းနဲ႕ မ်ိဳးျမင္႔သန္း။ ေလးတန္းမွာ က်ဴရွင္တူတူယူေနလုိ႕ ခင္သြားတယ္။ သူတို႕နွစ္ေယာက္ကေတာ႕ ပညာေရးဘက္ ဆက္မလုိက္ျဖစ္ဘူးထင္ရဲ႕။ ခုေတာ႕ သူတို႕အားလုံးလဲ ရန္ကုန္မွာပဲလား တျခားနုိင္ငံတခုခုမွာလား မေျပာတတ္ပါဘူး။
ကြ်န္မေဒၚေလးက စာဖတ္ဝါသနာပါတယ္။ သူဝယ္ေပးတဲ႕ ေရႊေသြးေတဇတုိ႕က ပထမဆုံးဖတ္ဖူးတဲ႕ ကာတြန္းဂ်ာနယ္ေတြပါပဲ။ ဒုတိယတန္းေရာက္ေတာ႕ အရမ္းေဆာ႕တဲ႕ ကြ်န္မ ေရေႏြးပူေလာင္ျပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနရလို႕ စာပဲဖတ္ေနရေတာ႕ ဒုတိယရပါတယ္။ ပထမဆုံး ဆုရဖူးျခင္းပါ။ ပထမ၊တတိယရတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘယ္သူေတြလဲဆုိတာ မမွတ္မိေတာ႕ပါဘူး။ တတိယတန္းေလာက္မွာ ခုိးတယ္ဆုိရမယ္႕ ပထမဆုံးမေကာင္းမွဳ ၂ခါ၃ခါေလာက္ လုပ္ခဲ႕ဖူးတယ္။ အဖြားဝယ္ခုိင္းတဲ႕ ဆီဝယ္ရင္း ကုန္စုံဆုိင္ပုိင္ရွင္က ဆုိင္အျမင္႔ၾကီးေပၚမွာထုိင္တာဆုိေတာ႕ သူမျမင္နုိင္တဲ႕ ေအာက္က ဆာလာအိတ္အျပည္႕ခင္းထားတဲ႕ ၾကံသကာေတြထဲက တခုနွစ္ခုေလာက္ ဆုိင္ရွင္ မသိေအာင္ တြမ္လာတာပါ။ ေနာက္ေတာ႕ အဲလုိယူစားေနရင္း ခုိးတဲ႕သူဟာေနာက္ဘဝက် သူတပါးအိမ္မွာ အိမ္ေစျပန္လုပ္ရတယ္လုိ႕ အိမ္ကသင္ထားတာ စိတ္မွာ အမွတ္ရလာေတာ႕ မလုပ္ျဖစ္ေတာ႕ဘူး။ အဲဒီ ၂ခါ၃ခါ အတြက္ ခုထိ စိတ္ထဲေလးေနတုန္းပါ။ USက ျပန္ေရာက္ေတာ႕ ဆုိင္ရွင္ဆီ သြားျပီး ၾကံသကာဖုိးျပန္ေပးဖုိ႕ စိတ္ကူးနဲ႕ပဲ ၾကိဳးစားခဲ႕မိတယ္။ ဒီတေခါက္ အိမ္ျပန္ျဖစ္ရင္ေတာ႕ သြားေပးျဖစ္ေအာင္ေပးမယ္၊ နည္းနည္းေတာ႕ ေၾကာင္တက္တက္နုိင္ေပမယ္႕ မတတ္နုိင္ပါဘူး။ ခုိးစားခဲ႕မိတာကုိး။မဟုတ္ရင္ ကြ်န္မေသခါနီးမွာ ခုထိစိတ္စြဲေနတဲ႕ ဒီမေကာင္းမွဳက ေလးလံေစမယ္ထင္ရ႕ဲ။
ေလးတန္းေအာင္ေတာ႕ ဗုိလ္တေထာင္ ၅ အထက္တန္းေက်ာင္းကုိ ေျပာင္းတယ္။ ငါးတန္းမွာ ေဒၚေလးဖတ္တဲ႕ ဝတၳဳေတြ စခုိးဖတ္တယ္။ အခ်စ္ ဝတၳဳေတြမုိ႕ မဖတ္ရဘူးလုိ႕ တားျမစ္ထားတဲ႕ လမင္းမုိမုိရ႕ဲ လုံးခ်င္း ဝတၳဳတစ္အုပ္ပါ။ ဝတၳဳနာမည္ေကာ ဇာတ္လမ္းေကာ မမွတ္မိေတာ႕ပါဘူး။ ေျခာက္တန္းမွာ အိမ္ကုိ စလိမ္တတ္ပါျပီ။ ဒန္းစီးခ်င္လုိ႕ ဒန္းရွိတဲ႕ နုနုလွိဳင္ဆုိတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကုိ က်ဴရွင္မတက္ခင္ သြားသြားေခၚရင္း ဒန္းစီးဖုိ႕ အိမ္ကေစာထြက္ခ်င္လုိ႕ လိမ္တာပါ။ မိသြားေတာ႕ မသက္သာပါဘူး။ စိတ္ၾကီးတဲ႕ ဖြားဖြားက လူၾကီးကုိ မလိမ္႕တပတ္လိမ္ရပါ႕မလားဆုိျပီး ၾကိမ္လုံးက်ိဳးေအာင္ အရုိက္ခံရပါတယ္။ ျဗဲ...ေနာက္ေတာ႕..အရုိက္ခံရတာ မၾကိဳက္လုိ႕ ဘယ္ေတာ႕မွ မလိမ္ျဖစ္ေတာ႕ဘူး။
ခုနွစ္တန္းမွာ ေဆးေပါ႕လိပ္စေသာက္ၾကည္႕မိတယ္။ အဖြားက ေဆးလိပ္ေသာက္ေတာ႕ သူေသာက္ရေအာင္ မီးညွိခုိင္းေတာ႕ ညွိေပးရင္းနဲ႕ လုိက္ေသာက္ၾကည္႕တာပါ။ တလိပ္လုံး ကုန္ေအာင္ ၾကိဳးစားေသာက္ဖူးေပမယ္႕ မၾကိဳက္ဘူးကြယ္။ ကုိးတန္းေရာက္ေတာ႕ အကုိနဲ႕ နွစ္ေယာက္တူတူေပါင္းျပီး ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ နာရီေပၚကမ်က္ရည္စက္မ်ား သီခ်င္းေခြ စဝယ္တယ္။ ဆယ္တန္းနွစ္ ထန္းတပင္ျမိဳ႕နယ္ပြဲမွာ ထူးအိမ္သင္နဲ႕ ေပါက္ေပါက္ရဲ႕ စုံတြဲ သီခ်င္းရယ္ ေဟမာေန၀င္းရဲ႕ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရယ္ စင္ေပၚမွာ စဆုိဖူးပါတယ္။ TV မွာ ပထမဆုံးလႊင္႕ခြင္႕ရတဲ႕ ကြ်န္မသီခ်င္းက ျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ ခ်စ္မိတယ္ဆုိတဲ႕ ေရွးေဟာင္းသီခ်င္းပါ။ ငယ္တုန္းဆုိေတာ႕ ကုိယ္႕ဝါသနာဟာ ကုိယ္နဲ႕ ျဖစ္နုိင္ဧ။္ မျဖစ္နုိင္ဧ။္ ကြ်န္မ မေတြးတတ္ပါဘူး။ဒီလုိပဲ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခဲ႕တာ..။ ေနာက္ေတာ႕ သီခ်င္းသြင္းဖုိ႕ ပုိက္ဆံ မရွိေတာ႕လုိ႕..ရပ္သြားတယ္။
ကြ်န္မအသက္ ၁၇နွစ္မွာ ကေလးေတြကုိ guideလုပ္တာ သခ်ၤာက်ဴရွင္ဝုိင္းသင္တာ လာငွားတဲ႕ဟာ လုိက္သင္တယ္။ ပထမဆုံးတပည္႕ေလးက ေဇာ္မ်ိဳးျမင္႔တဲ႕။ သူ႔ကုိငါးတန္းမွာ guide လုပ္ခ တလ ၅၀၀ စရတယ္။ ကေလးေတြ စာသင္လုိ႕ရတဲ႕ ပုိက္ဆံနဲ႕ ကုိယ္႕ဘာသာ ေက်ာင္းစရိတ္ ရသေလာက္ ရွာရတာ ေပ်ာ္တယ္။ ကေလးေတြကုိ စာသင္ရတဲ႕ အတြက္ ကေလးေတြ နည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ေလးစားအားက်တဲ႕သူ ျဖစ္သင္႕တယ္လုိ႕ စိတ္ထဲ ျဖစ္လာတယ္။ အရင္ကထက္စာရင္ ပုိလိမၼာလာတယ္။ မိဘကုိလည္း ကူညီခ်င္စိတ္ေတြ ပုိမ်ားလာတယ္။ မိသားစုကို ကလန္ကဆန္နဲ႕ ဆန္႕က်င္ခ်င္စိတ္ဆုိတာေတြ လုံးဝေပ်ာက္သြားခဲ႕တယ္။ တကၠသုိလ္စတက္တဲ႕အခါမွာလည္း စာကုိ အေလးအနက္ထား ၾကိဳးစားျဖစ္ခဲ႕တယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ပထမနွစ္၊ ဒုတိယနွစ္ နွစ္နွစ္ဆက္တုိက္ ကြ်န္မတက္ခဲ႕တဲ႕ ေမဂ်ာမွာ ပထမဆုံး ပထမဆု ရခဲ႕တယ္။ ၾကိဳးစားရဲ႕သားနဲ႕ ထာဝစဥ္ ည႕ံခဲ႕တဲ႕ အဂၤလိပ္စာေတာင္ ပထမနွစ္ ဂုဏ္ထူးတန္းမွာ D ထြက္ခဲ႕ပါတယ္။ အတန္းထဲမွာ အသင္အျပေကာင္းလွတဲ႕ ဆရာဦးဦးလြင္ဆုိတဲ႕ ဆရာ႕ေက်းဇူးပါ။ အဂၤလိပ္စာ ေတာ္ခ်င္တဲ႕ စိတ္ဟာ သီခ်င္းဆုိခ်င္တဲ႕ဝါသနာလုိ မဟုတ္ပဲ ဘယ္အရြယ္ ဘယ္အေနအထားမွာမဆုိ လုပ္လုိ႕ အဆင္ေျပတဲ႕အတြက္ ကြ်န္မရဲ႕ ထာဝရအိမ္မက္တစ္ခုပါ။ (ခုထိေတာ႕ ငုပ္လုိက္ ေပၚလုိက္ မအားလုိက္ ပ်င္းလုိက္ ျဖစ္ေနတုန္း)။ ေျပာခဲ႕သလုိပဲ ဝင္ေငြရတဲ႕အျပင္ ဆရာမလုပ္ခဲ႕တဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ေကာင္းက်ိဳးေတြက ကြ်န္မအတြက္ေတာ႕ အလြန္မ်ားပါတယ္။ ပထမဆုံးတပည္႕ေလး ကြ်န္မဆီမွာ စာသင္ရေအာင္ ခ်ိတ္ဆက္ေပးခဲ႕တဲ႕ သူငယ္ခ်င္း နန္ဒါၾကီး ရဲ႕ ေက်းဇူးပါပဲ။ သူ႕ရဲ႕ မိဘအေပၚ အလြန္သိတတ္မွဳေတြဟာ မိဘကုိ ဂ်စ္တုိက္ျပီး ဆုိးခ်င္တဲ႕ ကြ်န္မအတြက္ အားက် အတုယူျပီး ေျပာင္းလဲသြားေအာင္ ေစ႕ေဆာ္နိုင္ခဲ႕ပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္က အေရးအၾကီးဆုံးဆုိေပမယ္႕ အရြယ္သုံးပါးစလုံးမွာ အေပါင္းအသင္းက အေရးၾကီးတယ္လုိ႕ ကြ်န္မထင္ပါတယ္။ အနည္းဆုံး ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ စူးစမ္းျပီး အတုယူတတ္တဲ႕ ကြ်န္မလုိ အက်င္႔ရွိတဲ႕သူေတြ သတိထားတာ မမွားဘူး ထင္တယ္။ ပထမဆုံးအလုပ္ျပဳတ္တာကေတာ႕ စစခ်င္း လခစားဝင္လုပ္တဲ႕ computer ကုမၸဏီမွာ။ အင္း..ရွက္စရာၾကီး လုိ႕ မၾကာခဏျပန္ေတြးဖူးပါတယ္။ assignment ေတြေရးတာ ေနွးလြန္းလုိ႕ဆုိျပီး အျဖဳတ္ခံရတာပါ။ ျပဳတ္ျပီး ၄လအၾကာမွာပဲ အဲဒီကုိ အလုပ္ကုိ ျပန္ဝင္ခြင္႕ရေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႕ပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ေျခာက္နွစ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ လုပ္ခဲ႕တယ္။
ပထမဆုံးနုိင္ငံျခားခရီးက US ကုိ ANA ဆုိတဲ႕ ဂ်ပန္ေလေၾကာင္းလုိင္းစီးျပီး ၂၀၀၁ခုနွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၄ရက္မွာ သြားခဲ႕တယ္။ ကဗ်ာေတြကုိ သူ႕ website မွာ ပထမဆုံးတင္ေပးတာက အလုပ္ထဲေရာက္မွ စခင္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပါ။ ခုိနားရာဆုိတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ site မွာ ကဗ်ာေတြ အမ်ားၾကီးေရးခဲ႕တယ္။ site ရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္က စာကဗ်ာခ်စ္သူတို႕ ခိုနားရာ တဲ႕။ ဒီ အလင္းညီနာမည္နဲ႕ပါပဲ။ ၂၀၀၁မွာထင္တယ္။ အရက္စေသာက္ဖူးတာလဲ US မွာပဲ။ ဘာအရက္လဲေတာ႕ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ မူးရင္ ရစ္တယ္လုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာတာပဲ။ ေနာက္ေတာ႕ အရက္ေသာက္ရင္ တအားရီရတာ ေပ်ာ္လုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုမိတုိင္း ေသာက္ဖုိ႕ဆြယ္ရင္ တခြက္တဖလားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ပါရင္ ထိုးအန္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ႕အထိ မဟားဒရားပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာ႕တတ္လာတယ္။ ခုေတာ႕ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ျဖစ္ အရက္မေသာက္ေတာ႕ဘူး။ မေသာက္ခ်င္ေတာ႕လုိ႕ ဘယ္ေလာက္ပဲ အေျခအေနေပးေပး ျငင္းဖုိ႕ အားလဲမနာ စိတ္လဲမာတယ္။ ငါးပါးသီလကုိ ခ်ိဳးေဖာက္တာ ဘာမွ မလုပ္ခ်င္ေတာ႕ဘူး။ အသက္လဲၾကီးလွျပီမုိ႕ အကုသုိလ္နည္းေအာင္ အတတ္နုိင္ဆုံးေနပါတယ္။
တရားစခန္းစဝင္တ႕ဲ ေရႊမင္းဝံေက်ာင္းမွာ..ပထမဆုံးဆယ္ရက္ေက်ာ္ေနခဲ႕ပါတယ္။ ေနာက္တနွစ္ၾကာေတာ႕ အဲဒီေက်ာင္းမွာပဲ ပထမဆုံးမယ္သီလရွင္အျဖစ္ ၂ပတ္ ထပ္ဝတ္ခဲ႕တယ္။ လခစား အလုပ္မဝင္ခင္ လုပ္ခဲ႕တာပါ။ ရည္းစားထားဖုိ႕ေတာ႕ ခုထိ စိတ္ကူးမရေသးဘူး။ နွစ္တန္းမွာ ဘာလုိ႕ သူ႕ေရွ႕သြားေတြၾကီးေနတာလဲ ဆုိျပီး အကုိ႕သူငယ္ခ်င္းကုိ ေတြ႕ရင္ လုိက္ေငးေနမိတယ္။ အကုိက ကြ်န္မထက္နွစ္နွစ္ၾကီးေတာ႕ အဲဒီေကာင္ေလးက ေလးတန္းေပါ႕။ အေတာ္ေစာတဲ႕ အရြယ္မွာ သြားၾကီးတာကုိ စပ္စပ္စုစုေတြးျပီး လုိက္ေငးခဲ႕ဖူးတာ မွတ္မိေနေသးတယ္။
အမ္...အားရပါးရေလွ်ာက္ေရးတာ..အေတာ္ေတာ႕ ရွည္ေနျပီ။ ကေလးဘဝ နည္းနည္းဆုိးသြမ္းရာကေန သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြေၾကာင္႕ ကံေၾကာင္႕ အေကာင္းဘက္ကုိ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲလာတာတဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ပထမဆုံးေတြကုိ..ေရးအျပီးမွာ ထပ္ တက္ခ်င္ေပမယ္႕ ဘယ္သူတက္ရမွန္း မသိလုိ႕ မတက္ေတာ႕ပါဘူး..။
Tuesday, September 30, 2008
ပထမဆုံး ပုံရိပ္မ်ား
Wednesday, September 24, 2008
Lemon Tree
I want to share a song that is easy to sing coz I am happy today :)
Fools Garden - Lemon Tree
I'm sitting here in the boring room
It's just another rainy Sunday afternoon
I'm wasting my time
I got nothing to do
I'm hanging around
I'm waiting for you
But nothing ever happens and I wonder
I'm driving around in my car
I'm driving too fast
I'm driving too far
I'd like to change my point of view
I feel so lonely
I'm waiting for you
But nothing ever happens and I wonder
I wonder how
I wonder why
Yesterday you told me 'bout the blue blue sky
And all that I can see is just a yellow lemon-tree
I'm turning my head up and down
I'm turning turning turning turning turning around
And all that I can see is just another lemon-tree
I'm sitting here
I miss the power
I'd like to go out taking a shower
But there's a heavy cloud inside my head
I feel so tired
Put myself into bed
Well, nothing ever happens and I wonder
Isolation is not good for me
Isolation I don't want to sit on the lemon-tree
I'm steppin' around in the desert of joy
Baby anyhow I'll get another toy
And everything will happen and you wonder
I wonder how
I wonder why
Yesterday you told me 'bout the blue blue sky
And all that I can see is just another lemon-tree
I'm turning my head up and down
I'm turning turning turning turning turning around
And all that I can see is just a yellow lemon-tree
And I wonder, wonder
I wonder how
I wonder why
Yesterday you told me 'bout the blue blue sky
And all that I can see, and all that I can see, and all that I can see
Is just a yellow lemon-tree
Read more..
Home
Chris Daughtry - Home
I'm staring out into the night,
Trying to hide the pain.
I'm going to the place where love
And feeling good don't ever cost a thing.
And the pain you feel's a different kind of pain.
Well I'm going home,
Back to the place where I belong,
And where your love has always been enough for me.
I'm not running from.
No, I think you got me all wrong.
I don't regret this life I chose for me.
But these places and these faces are getting old,
So I'm going home.
Well I'm going home.
The miles are getting longer, it seems,
The closer I get to you.
I've not always been the best man or friend for you.
But your love, it makes true.
And I don't know why.
You always seem to give me another try.
So I'm going home,
Back to the place where I belong,
And where your love has always been enough for me.
I'm not running from.
No, I think you got me all wrong.
I don't regret this life I chose for me.
But these places and these faces are getting old,
Be careful what you wish for,
'Cause you just might get it all.
You just might get it all,
And then some you don't want.
Be careful what you wish for,
'Cause you just might get it all.
You just might get it all, yeah.
Oh, well I'm going home,
Back to the place where I belong,
And where your love has always been enough for me.
I'm not running from.
No, I think you got me all wrong.
I don't regret this life I chose for me.
But these places and these faces are getting old.
I said these places and these faces are getting old,
So I'm going home.
I'm going home.
You had me from Hello
He is one of my favourite rockers since teenage.
Bon Jovi - You had me from Hello
At the mirror you fix your hair and put your makeup on
Youre insecure about what clothes to wear
I cant see nothing wrong
To me you look so beautiful when you cant make up your mind
Its half past eight, its getting late
Its ok, take your time
Standing here my hands in my pockets
Like I have a thousand times
Thinking back it took one breath
One word to change my life
[chorus:]
The first time I saw you it felt like coming home
If I never told you I just want you to know
You had me from hello
When we walk into a crowded room its like were all alone
Everybody tries to kidnap your attention
You just smile and steal the show
You come to me and take my hand
We start dancin slow
You put your lips up to my ear and whisper way down low
[chorus:]
From the first time I saw you it felt like coming home
If I never told you I just want you to know
You had me from hello
And when youre laying down beside me
I feel your heartbeat to remind me...
[chorus:]
The first time I saw you it felt like coming home
If I never told you I just want you to know
You had me from hello
From hello..
From hello..
Sunday, September 21, 2008
စက္ရုပ္
သူ အိမ္ကေန အလုပ္လုပ္ေနသည္မွာ ၃လေက်ာ္သြားျပီျဖစ္သည္။သုိ႕ေသာ္ ျပႆနာမရွိ။ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားကား သူ႕လုိ ရံဖန္ရံခါမွ်ပင္ ရုံးလာနုိင္သူမ်ား မဟုတ္။ ရုံးတည္ရွိရာ state အတြင္းမွာေတာင္ ေနသူမ်ား မဟုတ္ၾက။ အေပါင္းအသင္း အလြန္မင္ေသာ သူ႕အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ လုပ္ငန္းခြင္ environment တစ္ခု၊ ေႏြးေထြးေသာ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ကုိ ေတာင္ ပုိင္ဆုိင္နိုင္ခြင္႕ မရေတာ႕တာ ကံၾကမၼာရဲ႕ အတုိင္းအဆမဲ႕ ရက္စက္မွဳလုိ႕သာ ဆုိခ်င္သည္။
သူတုိ႕ ေတြ႕ၾကတာ တပတ္တခါ virtual room နွင္႕ conference call ေပၚမွာ ၊ Quarterly Event အျဖစ္ သုံးလတခါက်င္းပေသာ International visual conference call ေပၚမွာသာ ၊ တနွစ္တခါ company ကလုပ္ေပးေသာ လူခ်င္းေတြ႕ဆုံရေသာ Christmas ပြဲမွာ ျဖစ္သည္။ ဒါ E ေခတ္ၾကီးမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကေသာ နုိင္ငံျခားထုံးစံပင္။ အဓိကက ေပးထားေသာ အလုပ္မ်ားကုိ သတ္မွတ္ရက္အတြင္း အခ်ိန္မွီျပီးလွ်င္ Remote Access ေပးထားေသာ Server ေပၚ လွမ္းတင္လုိက္ရုံသာ ျဖစ္သည္။ နာရီ၀က္တခါ auto schedule ဆြဲထားေသာ auto complier မ်ားက compile လုပ္ျပီး ၁၂နာရီ တခါဆြဲထားေသာ testing prgram မ်ားက အလုိအေလွ်ာက္ ျပန္ testing လုပ္မည္ျဖစ္သည္။ testing program မွာ အေတာ္ကုိ Intelligent ျဖစ္သည္႕အတြက္ output ထြက္လာေသာ test result မ်ားကုိစစ္ျပီး သက္ဆုိင္ရာ developer ဆီ Error Category အလုိက္ system ကုိ သိသာထင္ရွားေအာင္ ထိခုိက္ေသာ error မ်ိဳးမဟုတ္ပါက အီးေမးလ္ပုိ႕တန္ပုိ႕၊ ဆက္သုံးလုိ႕ မရေအာင္ အလြန္ဆုိး၀ါးေသာ error ျဖစ္လွ်င္ "Your system is unstable. Please check your error queue" ဟု ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အသံဆုိးၾကီးျဖင္႕ အလုိအေလွ်ာက္ developer မ်ား ဖုန္းသုိ႕ ေတာက္ေလွ်ာက္ call ေနမည္ျဖစ္သည္။ သူ႕ server ကို
connect မလုပ္မခ်င္း ဆက္တုိက္ call ေနေသာ ထုိ Phone Call သည္ မပိတ္ရ ဟု အလုပ္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္စဥ္က ပါျပီးျဖစ္သည္။ သူ႕အဖုိ႕ေတာ႕ ငွက္ဆုိးထုိးသံၾကီးသာ ျဖစ္သည္။ ၂နာရီအတြင္း server ကုိ log in မ၀င္ပါက testing program ကုိ ေရးဆြဲေသာ SQA Engineer ကုိယ္တုိင္ သူ႕ကုိ ဆက္သြယ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားမည္ျဖစ္မည္။
ေၾသာ္...ပုိက္ဆံ..ပုိက္ဆံ...
ေငြေနာက္လုိက္မိလုိ႕လား...တုိးတက္ခ်င္လုိ႕လား... သူတကာထက္ သာခ်င္သည္႕ အတၱေၾကာင္႕လား။ ဘယ္ဟာမွန္းေတာ႕ မသိ။
အိမ္နွင္႕ အေ၀းမွာ၊ သူငယ္ခ်င္းဆုိလုိ႕ အနီးအနားမွာ လက္ညိွဳးထုိးစရာ မရွိေသာ ဒီနုိင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ခြင္႕ ရေအာင္ ငါ ဘာလုိ႕ ၾကိဳးစားမိပါလိမ္႕ လုိ႕ တခါတခါေတြးၾကည္႕မိသည္။ အမိျမန္မာနုိင္ငံနွင္႕ အလြန္ေ၀းေသာ အရပ္မွာ၊ မိဘနွစ္ပါးကုိ ေခၚထားဖုိ႕ ခက္ခဲေသာ ဒီလုိေနရာမွာ၊ အေမ အသဲအသန္ ျဖစ္လုိ႕မွ အသက္မွီေအာင္ ျပန္ဖုိ႕ မလြယ္ကူေသာ ဒီေနရာသည္ သူတေယာက္တည္းအတြက္ေတာ႕ အလြန္ ေကာင္းမြန္ျပည္႕စုံေသာ ေနရာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေပမည္။
ရုံးသြားတာလည္းမေတြ႕၊ သူငယ္ခ်င္းဆုိလုိ႕လည္း ဘယ္သူမွ လာတာမျမင္ရ၊ တစ္ေယာက္တည္း ေစ်းသြား၊ ေလ႕က်င္႔ခန္းလုပ္၊ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္၊ ကြန္ပ်ဴတာတလုံးျဖင္႕ အလုပ္ရွဳတ္၊ စာအုပ္ေတြျဖင္႕ အေဖာ္ျပဳ၍ အရယ္အျပဳံးလည္း နည္းလွေသာ သူ႕ကုိ သူငွားေနေသာ အိမ္ပုိင္ရွင္ အေမရိကန္အမ်ိဳးသမီးၾကီးက အံၾသထူးဆန္းသလုိ အ၀င္အထြက္ ျမင္တုိင္း ၾကည္႕တတ္သလုိ တခါေတာ႕ ေျဗာင္ပင္ ဖြင္႕ေမးဖူးေလသည္။ သူမွာလည္း တျခား လွ်ဳိ႕၀ွက္စရာ ဘာမွ မရွိေသာေၾကာင္႕ အမွန္အတုိင္းပင္ ရွင္းျပေျပာထားခဲ႕လည္း တအံ႕တၾသ အၾကည္႕တုိ႕ကား ဆုံမိတုိင္း ရတတ္စျမဲ။ ဒီနိုင္ငံထဲမွာ အတူတူရွိေသာ္လည္း state မတူေသာေၾကာင္႕ ဖုန္းျဖင္႔သာ ရံဖန္ရံခါ ဆက္သြယ္ရေသာ သူငယ္ခ်င္း လင္မယားစုံတြဲတုိ႕ကား သူတုိ႕ဘာသာ လည္ပတ္ ေပ်ာ္ရႊင္လ်က္ activity အျပည္႕ျဖင္႕ မအားလပ္သလုိ ရွိသည္။ ေသာင္ျပင္မွာ လႊတ္ေသာ ေရႊဟသၤာေလးလုိ သူကား တစ္ေကာင္တည္းပဲ ဒါေပမယ္႕ ျခေသၤ႕ဟု ကုိယ္႕ဘာသာ အားတင္းရင္း တစ္ေယာက္တည္းေန႕ရက္မ်ားစြာကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ဆဲ ျဖစ္သည္။
သူ႕ကုိ အားကုိးေသာ သူ႕မိသားစုအတြက္ သူ ရွင္သန္ရဆဲျဖစ္သည္။ ဒီဘက္နွစ္ပုိင္းတြင္ က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်င္လာေသာ မိဘတုိ႕ကုိ အနီးကပ္ ျပဳစုေသာ သူ႕ေမာင္နွမတုိ႕ကား ရုိးအလြန္းေသာေၾကာင္႕ သူ႕မိဘတုိ႕ medication အတြက္ ၊ ေရာဂါ အတြက္ လုိအပ္သမွ်ကုိ သူ႕ဘာသာသူ အင္တာနက္မွာ ရွာဖတ္၊ ေလ႕လာ၍ သင္႕မသင္႕ ေရာဂါ အတက္အဆုတ္ ကုိ ခန္႕မွန္းရ၊ ပူပန္ရ၊ သက္ျပင္းခ်ရသည္။ အိမ္အတြက္ လုိအပ္ေသာ ေငြေၾကးတုိ႕ကုိ ပုိ႕နုိင္တာ တစ္ခုပဲ သူစိတ္ခ်မ္းသာရသည္။ ဒါဆုိလည္း ျပန္ပါေတာ႕လား၊ တျခား ျမန္မာနုိင္ငံနွင္႕နီးေသာ တုိင္းျပည္ကုိ ေျပာင္းပါလားဆုိေတာ႕ သူတကာ ဒီလုိ အေျခအေနရေအာင္ မက္ေမာေလာက္သည္႕ ေနရာတစ္ခုက ခြာဖုိ႕ ခြန္အားမရိွေသးျပန္။ ေနာက္ဆုံးေတာ႕ တစ္ခုခုလုိခ်င္ရင္ တစ္ခုခုေပးဆပ္ရစျမဲဆုိေသာ ေလာကနိယာမအရ သူမက္ေမာေသာ၊ သူတကာလာခ်င္ေသာ U.S.A ဆုိေသာ တုိင္းျပည္တြင္ သူ...စက္ရုပ္တရုပ္လုိ ရွင္သန္ေနဆဲ...။
Monday, September 08, 2008
Teardrops on my guitar
I have some words to write but as it should be in English, time is needed. So just sharing a song today, enjoy!
Taylor Swift - Teardrops on my guitar
Drew looks at me, I fake a smile so he won't see
That I want and I'm needing everything that we should be
I'll bet she's beautiful, that girl he talks about
And she's got everything that I have to live without
Drew talks to me, I laugh cause it's just so funny
That I can't even see anyone when he's with me
He says he's so in love, he's finally got it right,
I wonder if he knows he's all I think about at night
[Chorus:]
He's the reason for the teardrops on my guitar
The only thing that keeps me wishing on a wishing star
He's the song in the car I keep singing, don't know why I do
Drew walks by me, can he tell that I can't breathe?
And there he goes, so perfectly,
The kind of flawless I wish I could be
She'd better hold him tight, give him all her love
Look in those beautiful eyes and know she's lucky cause
[Repeat Chorus]
So I drive home alone, as I turn out the light
I'll put his picture down and maybe
Get some sleep tonight
He's the reason for the teardrops on my guitar
The only one who's got enough of me to break my heart
He's the song in the car I keep singing, don't know why I do
He's the time taken up, but there's never enough
And he's all that I need to fall into..
Drew looks at me, I fake a smile so he won't see.
Read more..
Saturday, September 06, 2008
ဘာေတြလုပ္ေနမိပါလိမ္႕...
အသက္အေတာ္ရလာတဲ႕ ဒီဘက္နွစ္ပုိင္းမွာ ကြ်န္မ အခ်ိန္ေတြကုိ အရမ္းနွေျမာတတ္လာတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ဇရာအရေရာ လုပ္ငန္းအေတြ႕အၾကံဳေတြေၾကာင္႕ေရာ အခ်ိန္ေတြ အမွတ္တမဲ႕နဲ႕ပဲ အလုိလုိကုန္သြားတာမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ငါဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ လုိ႕ ခဏခဏ ကုိယ္႔႔ဘာသာျပန္ျပန္ေမးရပါတယ္။ ဒီအတုိင္းဆက္လုပ္ရင္ေကာ ငါလုပ္ခ်င္တာေလးေတြ တကယ္ေကာျဖစ္လာမွာလား။ တခါတေလက် ၀ါသနာအရ ေရြးခ်ယ္ထားတဲ႕ အခုလက္ရွိအလုပ္အမ်ိဳးအစားကေကာ ေနာက္အသက္ၾကီးလာတဲ႕အထိ တကယ္အဆင္ေျပမွာလား စသျဖင္႔ လားေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းမွန္ဟုတ္ရ႕ဲလား လုိ႕ ျပန္ျပန္ၾကည္႕တာပါ။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ႕ ကုိယ္႔ဘေလာ႕ခ္ေလးကုိ ျပန္ၾကည္႕မိေတာ႕ English စာတုိးတက္ေအာင္ဆုိတဲ႕ မူရင္းရည္ရြယ္ခ်က္ အထမေျမာက္ပါဘူူး။ ဒီပုိ႔စ္အပါအ၀င္ ပုိ႕စ္ စုစုေပါင္း ၁၄ ပုဒ္မွာ အဂၤလိပ္လုိ ပုိ႕စ္ ၁၀ပုဒ္နဲ႕ ျမန္မာလုိ ပုိ႔စ္ ၄ပုဒ္မွာ တကယ္ၾကိဳးစားပမ္းစားရွာေဖြအားထုတ္ေရးတဲ႕ ပုိ႔စ္ရယ္လုိ႕ မရွိဘူးျဖစ္ေနေတာ႕ ရွက္သြားမိပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္...ကြ်န္မ ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ႕ English Post ေကာင္းေကာင္းေလးေတြ မျဖစ္လာေသးပါဘူး။ စာေရးခ်င္တာနဲ႕ တခါတေလ စိတ္ကူးေပါက္တာနဲဲ႕ စိတ္ေလေနတာနဲ႕ ေတာင္ေရးေျမာက္ေရး ေလွ်ာက္လုပ္ထားတဲ႕ ပုိ႕စ္ေတြခ်ည္းပါ။ မတတ္နုိင္ပါဘူးကြယ္။ ရသေလာက္ေပါ႕ေနာ။ တျဖည္းျဖည္းေတာ႕ တက္လာမွာေပါ႕လုိ႕ ကုိယ္႔ဘာသာအားေပးလုိက္တယ္။ အဟီး...အဲလိုပဲ တသက္လုံး ဗုန္းေဗာလေအာ အခ်ိန္ျဖဳန္းလာခဲ႕မိတာ ခုမွ အသိတရား နည္းနည္း၀င္သလိုလုိရွိတာ :)
စာေရးတာ အဂၤလိပ္လုိ ေရးဖုိ႕ ၾကိဳးစားရင္ အေတာ္စိတ္ပိန္တယ္။ စာလုံးေတြ ရွာမေတြ႔လုိ႕။ တကယ္က ေမ႔တတ္ေတာ႕ vocabulary အသစ္ေတြကုိ အဓိပၸါယ္ နွစ္ခါသုံးခါေလာက္ၾကည္႔လဲ ေနာက္တေခါက္ဆုိ မမွတ္မိေတာ႕ဘူး။ ျပန္ၾကည္႕ပဲ။ တခါတေလ Alzheimer ျဖစ္ခ်င္ေနျပီလားလုိ႕ ကုိယ္႔ဘာသာ ရြဲ႕ျပီးေတြးမိတဲ႕ အထိ ေမ႔တတ္တယ္။ စာလုံးအသစ္ေတြ႕ရင္ မေမ႔ေအာင္ အေတာ္မ်ားမ်ား ကေန႕မွ စ ဘေလာ႔ခ္မွာ တင္ေရးေတာ႕မယ္။ ဒါဆုိ ပုဒ္ေရလဲပြား လာလည္တဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ ဖတ္စရာမ်ားမေပါ႕။
Monday, September 01, 2008
Nickname
ဘ၀တေလွ်ာက္ အရင္းနွီးဆုံးေပါင္းခဲ႕သမွ် သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အလုပ္ထဲမွာ ဆုံခဲ႕ဖူးတဲ႕ တခ်ိဳ႕လူေတြဟာ ဟာသဥာဏ္ရွိေတာ႕ နာမည္ေျပာင္ေလးေတြ ျဖစ္လာတာ တနည္းေတာ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဆယ္တန္းတုန္းက ေပါင္းတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြရ႕ဲ နာမည္ေျပာင္ေတြက နန္ဒါၾကီး(နာမည္ရင္းက ပါဠိိ နာမည္ပါ)၊ ပိစိ၊ ေရႊရုိး(ပိန္လြန္းလုိ႕)၊ အရွည္ၾကီး၊ ပူစီ(နာမည္ရင္းက ေၾကာင္ေခၚတဲ႕ အသံထြက္နဲ႕ဆင္လုိ႕ပါ)၊ ဘန္ဘန္(ဒါက ေဆးေက်ာင္းေရာက္သြားတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ လက္ေတြ႔ခန္းမွာ ဘာဆုိလားမသိဘူး လုပ္ရတဲ႕အခါ English Term တစ္ခုက အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အက်င္႔နဲ႕တူလုိ႕)၊ ေမာ္ၾကီး(မိန္းကေလးပါ။ သူ႕ရဲဲ႕ေနာက္ဆုံး နာမည္က ေမာ္ပါလုိ႕)၊ ငျပဴး(သူ႔မ်က္စိက အၾကီးၾကီးမုိ႔လုိ႕..တကယ္ကမ်က္လုံးလွတာပါ။ ဟီဟိ အဲဒါကုိ အဲလုိတမင္ ရုပ္ဆုိးတဲ႕ နာမည္ေျပာင္ေခၚရတာ ေပ်ာ္စရာ ..သူက အဲလုိေခၚလို႕ လုံး၀စိတ္မဆုိးတဲ႕သူလဲ ျဖစ္လုိ႕ပါ)။
ရွားရွားပါးပါး အလြန္ေဆာ႕တဲ႕ တစ္ေယာက္ရယ္(ဘယ္ေလာက္ေဆာ႕သလဲဆုိ ေရႊတိဂုံဘုရားတက္တဲ႕အခါ မုိးရြာျပီးတဲ႕ အခ်ိန္ဆုိ ေရအုိင္ေလးေတြ က်န္တာေတြ႕တဲ႕အခါ အဲဒီ ေရအုိင္ေလးေတြ ေတြ႕တုိင္း တမင္ ေရစင္ေအာင္ အားနဲ႕ ေျခခ်နင္းျပီး ေဆာ႔သူပါ၊ ကြ်န္မက သူ႕နားကေလွ်ာက္မိေတာ႕ ေရစင္ျပီး ထမီေရစုိရင္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ သူ႕အားက်ျပီး ကြ်န္မလဲ ေရအုိင္ေတြ႕ရင္ အဲလုိပဲ လုိက္လုပ္ေတာ႕တာပဲ။ အဲေတာ႕ နွစ္ေယာက္လုံး ထမီ၊ စကတ္ ေအာက္နားေတြ ေရစုိေတာ႕ ေက်ေရာ:) ေအးေဆးတဲ႕ တစ္ေယာက္နဲ႕ ေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ကုိေတာ႕ နာမည္ပဲ ေခၚျဖစ္ခဲ႕ၾကတယ္။
ကြ်န္မတုိ႕ အုပ္စုထဲမွာ ေယာက္က်ားေလးတစ္ေယာက္မွ မပါပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ ကဗ်ာတုိ႕ သီခ်င္းတုိ႕ ၀ါသနာပါရာကေန တတြဲတြဲ ျဖစ္ခဲ႕ဖူးတဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ေယာက္က်ားေလးနွစ္ေယာက္ကုိေတာ႕ တစ္ေယာက္ကုိ small ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကုိေတာ႕ ဓာတ္တုိင္(သူ႔နာမည္ က က်ယ္တုိက္-ၾကိဳက္တယ္လုိမ်ိဳး နာမည္ရင္းကုိ ေျပာင္းျပန္လွန္လုိက္ရင္ ဓာတ္တုိင္နဲ႕ သဘာ၀နဲ႕ တူေနလုိ႕ပါ) သူ႕ကုိ ၾကည္႕မရတဲ႕အခါ ပုျပဲျပားတဲ႕ အဲဒီအခ်ိန္က အနည္းငယ္ ၀ျပီးပုျပီးျပားတဲ႕ ခႏၶာနဲ႕ တုိက္ရုိက္လုိက္ေအာင္ ကြယ္ရာမွာ ေခၚပါတယ္။ နာမည္ေျပာင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ႕ နန္ဒါၾကီးဆီက လာပါတယ္။ သူက အေသးအဖဲြက အစ အားလုံးကို ခုခ်ိန္ထိ မွတ္မိတတ္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပါ။
မိန္းကေလးခ်င္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေယာက္က်ားေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဟ႕ေကာင္လုိ႕ ေခၚတတ္တာ ကြ်န္မတုိ႕ အုပ္စုအက်င္႔ပါပဲ။ အဲဒီ အက်င္႔က ခုထိမေပ်ာက္ပါဘူး။ နည္းနည္းရင္းနွီးလာျပီဆုိ ခုေနာက္ပုိင္း ခင္တဲ႕သူေတြကုိပါမက်န္ ေဟ႔ေကာင္လုိ႕ ေခၚျပီး ေျပာတတ္တုန္းပါ။ အဲဒီ အတြက္ အသစ္ခင္တဲ႕ ခေလးေတြနဲ႕ သူတုိ႕ခ်စ္သူေတြကပါ ကြ်န္မကို စိတ္မဆုိးတဲ႕အျပင္ ေခၚလုိ႕ေကာင္းတယ္ဆုိျပီး သူတုိ႕ အခ်င္းခ်င္းလဲ အဲလုိ ေဟ႕ေကာင္ေဟ႕ေကာင္လုိ႕ ေခၚၾကပါတယ္တဲ႕။ ေရးေတာ႔သာ ေဟ႔ေကာင္ေပမယ္႕ အျပင္မွာ ေခၚတဲ႕ အသံထြက္္က ေဟ႕ေရာင္ျဖစ္လုိက္ ေဟ႕ေကာင္ျဖစ္လုိက္ပါ။
အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ႕ နာမည္ေပးအရမ္းေတာ္တ႕ဲ အလုပ္ထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္(စာသင္ေပးဖူးတဲ႕ ဆရာလဲျဖစ္ပါတယ္)ဆီက နာမည္ေျပာင္ေတြ အမ်ားၾကီး ၾကားရပါတယ္။ အလုပ္ထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရုံတင္မဟုတ္ပဲ ေျပးတတ္တဲ႕ ကြ်န္မကုိ သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ဦးလုိ႕ နာမည္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဦးကေတာ႕ ကြ်န္မရဲ႕ တကယ္႕ last name မုိ႕လုိ႕ ထည္႕လုိက္တာနဲ႕ တူပါရဲ႕။ အဲဒီနာမည္ကုိ စခ်င္တဲ႕သူအားလုံးက လုိက္ေခၚၾကတယ္ဗ်ား (:D)
တျခား အလုပ္ထဲမွာ ဆုံတဲ႕ နုိင္ငံျခားသားေတြကုိလဲ ေအာင္ထြန္းေလး(တရုပ္မခ်စ္စရာ ပုပုေသးေသးမ်က္နွာျပည္႕ျပည္႕နဲ႕ ကေလးသရုပ္ေဆာင္ ေအာင္ထြန္းေလးနဲ႕တူလုိ႕)၊ တရုပ္မဆံပင္ေကာက္ေကာက္ကုိ ေကဂ်ာနူးတဲ႕(တကယ္လဲ အဲဒီတရုပ္မ ရုပ္က ေကဂ်ာနူးနဲ႕ ဆင္တယ္)။ ေနာက္ team ထဲက ကုလားမတစ္ေယာက္ကုိေတာ႕ ေရငုပ္သေဘာၤတဲ႕(ဘာလုိ႕ေခၚလဲေတာ႕ မမွတ္မိပါဘူး)။ ကြ်န္မတို႕ထက္ အသက္အနည္းငယ္ၾကီးတဲ႕ မမနွစ္ေယာက္က နဲနဲေလး၀တာကိုေတာ႕ G1၊G2 လုိ႕ေခၚတာမွတ္မိပါတယ္။ ေနာက္ အဂၤလိပ္နာမည္က ရုတ္တရက္ၾကည္႕လုိက္ရင္ ျမန္မာအသံထြက္နဲ႕ဆုိ ဂ်ီးဖတ္နဲ႕ တူလုိ႕ အသားျဖဴျဖဴ ေယာက္က်ားေလးတစ္ေယာက္ကလဲ ဦးဂ်ီးဖတ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ အသားညိဳညိဳ အုိက္တင္ေကာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္က ေက်ာ္ဟိန္းျဖစ္သြားျပီး ပါးခ်ိဳင္႕ေလးနဲ႕ ခ်စ္စရာအလြန္ေကာင္းတဲ႕ တရုပ္မေလးက ရတနာခင္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနာက္တျခား နာမည္ေျပာင္အေခၚခံရတဲ႕ သူေတြ ရွိဦးမယ္ထင္တာပဲ။ ကြ်န္မ မမွတ္မိေတာ႕ ထည္႕မေရးေတာ႕တာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲလုိနာမည္ေျပာင္ေတြက ရီစရာေကာင္းတာေတာ႕ အမွန္ပါပဲ (အေခၚခံရတဲ႕ ကာယကံရွင္က အသည္းအသန္ စိတ္မဆုိးပဲ ဟာသလုိ႕ သေဘာထားတဲ႕အခါ ေပ်ာ္စရာလဲ တကယ္ေကာင္းပါတယ္)။
အလုပ္ထဲေရာက္ျပီးမွ အရမ္းခင္သြားတဲ႕၊ နွစ္ေပါက္ေအာင္ တူတူေနၾကတဲ႕ ကြ်န္မတုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက်ေတာ႕ ပိန္တာရုိး(ပိန္ေညာင္၊ ငပိန္ စသျဖင္႕လဲ ေခၚၾကပါတယ္)၊ င၀ါ(ဘုတ္ဆုံမ၊ ဘုတ္ဘုတ္၊ငဘုတ္ စသျဖင္႕ သူ႕ကုိ ေခၚၾကပါတယ္၊ ဘုတ္အီးမလုိ႕ ေခၚရင္ေတာ႕ သူစိတ္ဆုိးလို႕ မေခၚပါဘူး :D)၊ သူတို႕နွစ္ေယာက္ကလဲ ကြ်န္မကုိ မွန္ေဂ်ာင္၊ ငမွန္ လုိ႕ေခၚၾကပါတယ္။ အဲလုိေခၚတဲ႕အတြက္ ကြ်န္မတုိ႕ အခ်င္းခ်င္း စိတ္မဆုိးတဲ႕အျပင္ မေခၚတဲ႕အခါက်မွသာ စိတ္ထဲ စိမ္းလုိက္တာ ဆုိျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္မ mobile မွာ နာမည္ရင္းနဲ႕ သူ႕ဖုန္းနံပါတ္ကုိ save ထားမိတာ င၀ါျမင္ေတာ႕ အဲလုိ save ရမလားဆုိျပီး သူ ကြ်န္မ name ကုိ ဘယ္လုိ save ထားတယ္ဆုိျပီး ျပပါတယ္။ ဒါနဲ႕ bote လုိ႕ ေျပာင္း save ထားလုိက္ေတာ႕ OK သြားတယ္။ :) အရင္က အရမ္းပိန္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ ငပိန္နဲ႕မတူေအာင္ ဆုိျပီး ငေဖာင္ရုိးလုိ႕ ေပးထားတာ ခုေတာ႕ ဒင္းက ၀လာတာ မဟားဒရားမုိ႕ ငေဖာင္ရုိးဖက္တီးလုိ႕ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ နာမည္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ငမြန္လုိ႕လဲ ေခၚၾကတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႕ ပူစီကေန ငနီ ျဖစ္လာတဲ႕ ဆယ္တန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းပါ။ ကြ်န္မတုိ႕ အုပ္စုကို င အုပ္စုလုိ႕ ေျပာလုိ႕ရမယ္ထင္ရ႕ဲ။
ရန္ကုန္မွာ အိမ္ေထာင္က်ျပီး က်န္ရစ္ခဲ႕တဲ႕ ရင္းနွီးတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိေတာ႕ဇာပ်ံေလး၊ ငဇာ လုိ႕ စိတ္ေပါက္တဲ႕ အခါေခၚတယ္။ သူ႕နာမည္ရင္းမွာ ဇာပါလုိ႕။ နာမည္ေျပာင္ေခၚတာ မၾကိဳက္တဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကုိေတာ႕ နားလည္စြာနဲ႕ မေခၚပါဘူး။ ျပီးေတာ႕ ေခၚတဲ႕နာမည္ေျပာင္က သူမ်ားအားနည္းခ်က္တုိ႕ မေကာင္းတာတုိ႕ကုိ နွိမ္ျပီး ေခၚတာမဟုတ္ရင္ေတာ႕ ရင္းနွီးတာ ျမန္ျပီး အတိတ္အေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းေတြဆုံလုိ႕ ျပန္ျပန္ေျပာၾကတဲ႕အခါ topic တစ္ခုအေနနဲ႕ ပါပါလာတတ္တာ အမွန္ပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ စိတ္မဆုိးေလာက္ၾကဘူးလုိ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ပါတယ္။