တရားဂုဏ္ေတာ္ ၆ပါး

ခုေလာေလာဆယ္ဖတ္ေနတဲ႕ ဒါရုိက္တာ စာေရးဆရာ ေမာင္ဝဏၰ ရဲ႕ ”ဒုကၡကုိ ျမိန္ေရရွက္ေရ ခံစားေနေသာ” စာအုပ္ထဲက တရားဂုဏ္ေတာ္ ၆ပါး ရဲ႕ မူရင္း အဓိပၸါယ္ေကာ၊ ဆရာေမာင္ဝဏၰက တရားကုိ သူအေတြ႕အၾကဳံေတြနဲ႕ေကာ ခံစားျပီးေရးထားတာထဲက ၁ ကေန ၆ အထိ ဆရာ႕မူရင္း အတုိင္း အက်ယ္ဆုိ စာရုိက္ရမွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာမယ္(ရိုက္ရမွာ အပ်င္းထူလုိ႕ :D)။ နံပါတ္၁ ဂုဏ္ေတာ္ကုိပဲ အက်ယ္ျပီးေအာင္ စာရုိက္နုိင္တယ္။ က်န္တဲ႕ ၅ပါးကုိ အစပုိင္းအနက္ေဖာ္ျပတဲ႕ စာသားေတြပဲ ရုိက္ထားပါတယ္။ မေန႕က ၾကိဳးစားပမ္းစား ရုိက္ထားတဲ႕ စာပါ။ ဘေလာ႕ခ္လာလည္တဲ႕ စာဖတ္သူေတြ ဖတ္လုိ႕ရေအာင္ တင္လုိက္ပါတယ္။ အျပည္႕အစုံဖတ္သင္႕တဲ႕ စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္မုိ႕ စိတ္ဝင္စားသူေတြ ရွာဖတ္ၾကည္႕ၾကပါလုိ႕။ ဓမၼစၾကာကုိ ဆရာၾကီး ဦးေဖေမာင္တင္ အဂၤလိပ္လုိ ဘာသာျပန္ထားတာပါ ပါပါတယ္။စာအုပ္တန္ဖုိးက ကြ်န္မ ဝယ္စဥ္က၂၀၀၀က်ပ္ပါ။ ဒီလုိဘေလာ႕ခ္ေပၚတင္တာ မူရင္းစာေရးဆရာ ဆရာေမာင္ဝဏၰနဲ႕ ထုတ္ေဝသူ ပုဂံစာအုပ္တုိက္ကုိ ခြင္႕ေတာင္းဖုိ႕ေတာ႕ လုိမလားမသိဘူး။ လုိတယ္ဆုိရင္ စိတ္ပူလို႕ တပုိင္းတစပဲ တရားဂုဏ္ေတာ္အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ တင္တာမုိ႕ ခြင္႕ျပဳပါလုိ႕ (ဘယ္လုိ ဆက္သြယ္ရမယ္မွန္းလဲ မသိတာမုိ႕) ဒီပုိ႕စ္ကေနပဲ တင္ရင္းနဲ႕ ခြင္႕ပန္ပါတယ္ရွင္။

(၁) သြာကၡတ (သြာကၡာေတာ ဘဂဝေတာ ဓေမၼာ)

ၾကားနာရုံပင္၊ အပူစင္၍၊ က်င္႕လွ်င္ခ်မ္းသာ၊ က်င္႔ျပီးခါလည္း လြန္စြာျငိမ္းခ်မ္း၊ နိဗၺာန္နန္းနွင္႕၊ စခန္းသင္႕ေအာင္၊ မွန္းလင္႕ရည္ေရာ္၊ ေကာင္းစြာေဟာေတာ္မူပါေပ၏ ။
[အရွင္ဇနကာဘိဝံသ 'ရတနာ႕ဂုဏ္ရည္' (တရားဂုဏ္ေတာ္အဖြင္႕)]

ဆရာေတာ္ၾကီး ေရးသားခ်ီးျမွင္႕ထားတာဟာ ျပီးျပည္႕စုံေနပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္က တစ္မုိက္တစ္ထြာဥာဏ္ နဲ႕ သေဘာေပါက္သေလာက္ ေျပာျပပါရေစဦး။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူတဲ႕ တရားေတာ္ေတြအနက္က ဘယ္တရားေတာ္ျဖစ္ျဖစ္ အနည္းဆုံးရသမွ် ဘုရားရွိခုိးကုိ ျဖစ္ျဖစ္ ရွိခုိးရြတ္ဆုိေနရုံေလာက္နဲ႕..။ဒါမွမဟုတ္ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃ..စသျဖင္႕ ၾကားရုံေလာက္နဲ႕ ပူပန္ေသာကဟာ (ခဏျဖစ္ျဖစ္) ျငိမ္းပါတယ္။ သြာကၡတဆုိတဲ႕ ပါဠိက "ေကာင္းမြန္စြာ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ" ဆုိတဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ ေဆာင္ပါသတဲ႕။ ဘယ္လုိေကာင္းတာလဲ၊ အစ၏ ေကာင္းျခင္း၊ အလယ္၏ ေကာင္းျခင္း၊ အဆုံး၏ေကာင္းျခင္းေတြပါပဲ။

အဲဒါနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္နားလည္သလုိပဲ ေျပာပါရေစ။ နက္နဲတဲ႕ တရားသေဘာေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ရွင္းမျပတတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ အေတြ႕အၾကံဳေလးရွိသမွ်နဲ႕ ဥပမာျပဳပါရေစ။

အဂုၤလိမာလသုတ္ဆိုတာ ဗုဒၶျမတ္စြာကုိ ကုိးကြယ္တဲ႕ ဗုဒၶဝါဒီမွန္သမွ် ၾကားဖူးျပီးသားပါ။ ပါဠိလုိ ကြ်န္ေတာ္မရပါဘူး။ "အဟံ ဘဂိနီ" စသျဖင္႕ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီပရိတ္ေတာ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္နားလည္သလုိကေတာ႕...

အဂုၤလိမာလကုိယ္ေတာ္ၾကီးဟာ လူဆုိးၾကီးျဖစ္ခဲ႕ဖူးလုိ႕ ဆြမ္းခံထြက္ရင္ေတာင္ ခဲနဲ႕ေပါက္၊ တုတ္နဲ႕ရုိက္ စသျဖင္႕ ခံရေတာ္မူရွာပါတယ္။ အရွင္ အဂုၤလိမာလကုိယ္ေတာ္ၾကီး က သည္းခံေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီ ပရိတ္ေတာ္ဟာ သစၥာဆုိတာပါပဲ။

သစၥာ (မွန္ကန္တိက်ေသာ စကားကုိ ဆုိျခင္း) ကုိ ကြ်န္ေတာ္အစတုန္းက သိပ္မယုံပါဘူး။ ေဝေဝဝါးဝါးပဲ ျဖစ္ေနခဲ႕တယ္။ အဂုၤလိမာလသုတ္ေတာ္ကုိ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ေနတုန္းနဲ႕ သားဖြားေနတုန္းမွာ ရြတ္ဆုိရတယ္လုိ႕ပဲ သာမန္ နားလည္ထားခဲ႕ပါတယ္။

အဲဒီ အဂုၤလိမာလသုတ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္က....
”ခ်စ္နွမ၊ ငါသည္ အၾကင္အခါမွစ၍ အရိယသူေတာ္စင္ျဖစ္ခဲ႕၏ ။ ထုိအခါမွ စ၍ သတၱဝါတုိ႕ကုိ အသက္မွ ခ်ဖူးသည္ ဟူ၍ ' ငါမသိ 'ဤစကားမွန္၏ ။ ဤ မွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင္႕ သင္ ခ်စ္နွမသည္လည္းေကာင္း၊ သင္၏ ဝမ္းၾကာတုိက္မွ သေႏၶသားေလာင္းသည္ လည္းေကာင္း က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ” ။

ဒါပါပဲ ။ ဘယ္ေလာက္ရွင္းလင္းပါသလဲ။ ဆုိလုိခ်က္ကလည္း ျပည္႕စုံတိက် မွန္ကန္လွပါတယ္။ ( အက်ယ္သျဖင္႕ကေတာ႕ ပညာအလင္းျပ စာအုပ္တုိက္က ထုတ္ေဝတဲ႕ 'ပရိတ္ၾကီး ဆယ္႕တစ္သုတ္ ပါဠိ နွင္႕အနက္' စာအုပ္မွာ ဖတ္နုိင္ပါတယ္။ )

အရွင္ အဂုၤလိမာလကုိယ္ေတာ္ၾကီးက သည္လုိေျပာတာပါ။ ' ေမတၱာ ထားအပ္ေသာ နွမ၊ ငါသည္ တခ်ိန္တခါက စျပီး အရိယသူေတာ္စင္ (ရဟန္း) ျဖစ္ခဲ႕တယ္။ အဲဒီလုိ အရိယသူေတာ္စင္ ျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္ကစျပီး ဘယ္သတၱဝါကုိမွ သတ္ဖူးတယ္ရယ္လုိ႕ ငါမသိပါ။ [ စၾကၤ ံေလွ်ာက္ေတာ္မူရင္း ပုိးပုရြက္ေတြကုိ မေတာ္တဆ နင္းမိခ်င္ နင္းမိလိမ္႕မယ္။ ဒါေပမယ္႕ ေသေစလုိတဲ႕ ေစတနာ (ေစ႕ေဆာ္တုိက္တြန္းျခင္းသေဘာ) မပါပါ။ မရွိပါ။ ေသသြားရွာတယ္ ဆုိတာေတာင္ မသိပါ။ သတၱဝါေတြကုိ ေသေစလုိတဲ႕ ေစတနာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ သတ္ျဖတ္ဖူးျခင္း လုံးဝမရွိပါ။ သည္စကားဟာ မွန္ကန္တိက်တဲ႕ သစၥာစကားပါ။ ဤ မွန္တဲ႕ သစၥာစကားေၾကာင္႕ ေမတၱာထားအပ္ေသာ အသင္နွမသည္ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ။ သင္နွမ၏ ဝမ္းၾကာတုိက္မွ သေႏၶသားေလာင္းသည္လည္း က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ။ ]
ဒါပါပဲ ။ တခ်ိန္က လူဆုိးၾကီးဘဝနဲ႕ လူေတြ သတ္ခဲ႕တာကုိ မျငင္းပါဘူး။ အရိယ သူေတာ္စင္ ျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္က စျပီး သတ္ျဖတ္ညွင္းဆဲမွဳ ဘာတစ္ခုမွ မျပဳဘူး။ ' အသက္မွ ခ်ဖူးသည္ဟူ၍ ငါမသိ ' လုိ႕ပဲ ရုိးေျဖာင္႕စြာ သစၥာဆုိတာပါ။

'ခလုတ္ထိမွ အမိတ' ဆုိတဲ႕ စကားလုိပဲ ကြ်န္ေတာ္႕ဇနီး သမီးဦးေမြးခါနီး ဗုိက္နာေတာ႕ (သားလား၊ သမီးလား မသိေသးပါဘူး ) ကြ်န္ေတာ္႕ အကုိၾကီး (လူမွဳဖူလုံေရး ဆရာဝန္ၾကီး) ေဒါက္တာဦးေအာင္ေက်ာ္ညြန္႕က ကြ်န္ေတာ္႕ဇနီးကုိ စမ္းသပ္ျပီး ဗုိက္ေပၚမွာ ေဘာပင္နဲ႕ အမွတ္အသားတစ္ခု ေရးေပးတယ္။ ေနာက္ ဂ်င္မခါနာ (ဗဟုိအမ်ိဳးသမီးေဆးရုံၾကီး) ကုိ အျမန္သြားခုိင္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႕အမ မမစိန္စိန္က ေဆးရုံလုိက္ပုိ႕ေပးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေဆးရုံသံတံခါးနားမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေစာင္႕ေနတယ္။ စိတ္ပူေတာ႕ ဘာလုပ္လုိ႕ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိဘူး။ ပရိတ္ေတြ ဘာေတြလဲ ေမ႕ကုန္ျပီ။ ခဏၾကာေတာ႕ မမစိန္စိန္ ဆင္းလာတယ္။ စာရြက္တစ္ရြက္မွာ လက္မွတ္ထုိးခုိင္းတယ္။ "ဘာေတြ ျဖစ္လုိ႕လဲ မမ" လုိ႕ ေမးေတာ႕ "စိတ္မပူနဲ႕ လုိအပ္ရင္ ခြဲဖုိ႕ လက္မွတ္ထုိးခုိင္းတာ ဒါထုံးစံပဲ၊ စိတ္ေအးေအးထားေနာ္" လုိ႕ ေျပာျပီး ခပ္ျမန္ျမန္သုတ္သုတ္ ျပန္တက္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းမီးေတာက္ျပီ။ အစ္ကုိၾကီး ေဒါက္တာဦးေအာင္ေက်ာ္ညြန္႕ကလည္း " Breach Case ကြ"။ ေဆးရုံကုိ အျမန္ဆုံးသြား။ မင္းက ဗိုက္နဲ႕ မိန္းမကုိ အိမ္မွာ ထားခဲ႕ျပီး ေလွ်ာက္ေလေနတယ္။ ငါ႕လက္သီးစာေတာ႕ မိေတာ႕မယ္ ျမန္ျမန္သြား" လုိ႕လဲ အေငါက္ခံခဲ႕ရျပီးျပီ။ ဒါနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္လည္း မမစိန္စိန္ကုိ အကူအညီေတာင္းျပီး ေဆးရုံကုိ အျမန္လာခဲ႕ရတာ။

ခြဲေကာင္း ခြဲရမယ္လည္း ဆုိေရာ ကြ်န္ေတာ္ ထုိင္ရမလုိ ထရမလုိ လမ္းေလွ်ာက္ရမလုိ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနခဲ႕တယ္။ ဖ်တ္ခနဲ သတိရတယ္။ အဂုၤလိမာလသုတ္။ ပါဠိလုိ မရဘူး။ အဓိပၸါယ္ေတာ႕သိတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ အရွင္အဂုၤလိမာလကုိယ္ေတာ္ၾကီးဟာ သည္လုိ သစၥာဆုိခဲ႕ပါတယ္လုိ႕ တစ္ေယာက္တည္း ၾကားရုံရြတ္ျပီး ခုနက စာပုိဒ္ကုိ တတြတ္တြတ္ရြတ္ေနမိတယ္။ ဆန္းျပားပါတယ္။ နွစ္ေခါက္သုံးေခါက္ေလာက္ ရြတ္ျပီးေတာ႕ စိတ္နည္းနည္းေအးလာတယ္။ ေနာက္ထပ္ ကြ်န္ေတာ္ သတိရျပန္တယ္။ အဲဒါကေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ သစၥာဆုိဖုိ႕ပဲ။ သစၥာဆုိတာ မွန္ကန္တိက်ရတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ကြ်န္ေတာ္ဟာ သစၥာဆုိဖုိ႕ မွန္ကန္တဲ႕ အေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားတယ္။

ငါ မဟုတ္တာေတြ၊ မေတာ္တာေတြ အမ်ားၾကီး လုပ္ခဲ႕ဖူးတယ္။ ဘယ္သူမွ မသိေပမယ္႕ ငါ႕ဘာသာငါ သိေနတယ္။ မွန္တာ ဘာရွိသလဲ။ အမွန္ဆုံး အတိက်ဆုံး ျဖစ္ရမယ္။ ဒီအခါ ကြ်န္ေတာ္ ဥာဏ္ထဲ လင္းခနဲ တစ္ခ်က္ျမင္သြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္႕ဇနီးနဲ႕ လက္ထပ္ျပီးတဲ႕ အခ်ိန္က စျပီး ခုထိ တျခားဘယ္မိန္းမကုိမွ ကာယကံေျမာက္ မက်ဴးလြန္ခဲ႕ဘူး။ ဒါ သိပ္ေသခ်ာတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ကြ်န္ေတာ္ ဒီလုိ သစၥာဆုိတယ္။ "ျမတ္စြာဘုရား...တပည္႕ေတာ္သည္ တပည္႕ေတာ္၏ ဇနီး မခ်ိဳရီ နွင္႕ လက္ထပ္ျပီးသည္႕ အခ်ိန္ကစ၍ အျခားမည္သည္႕ မိန္းမကုိမွ ကာယကံေျမာက္ က်ဴးလြန္ခဲ႕ျခင္း မရွိပါဘုရား။ ဤစကားသည္ မွန္ကန္တိက်ေသာ စကားျဖစ္ပါသည္ ဘုရား။ ဤမွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင္႕ တပည္႕ေတာ္၏ ဇနီး မခ်ိဳရီနွင္႕ ေမြးဖြားလာမည္႕ ကေလးငယ္သည္ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစဘုရား"

အဲဒီလုိ အထပ္ထပ္ ရြတ္ဆုိေနမိပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ေတာ႕ မသိဘူး။ မမစိန္စိန္ဆင္းလာျပီး "ေမြးျပီးဝဏၰေရ၊ မိန္းကေလး" လုိ႕ လာေျပာပါတယ္။ ဖခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ေတာ႕ ဘယ္လုိ ဝမ္းေျမာက္မလဲဆုိတာေတာ႕ ကုိယ္ခ်င္းစာၾကည္႕နုိင္ပါတယ္။

ဒီလုိပါပဲ။ ေနာက္ေမြးတဲ႕ သားလတ္ ေမာင္ေျပဇင္လည္း Breach (ဆုံပုိင္းဖြား) ပါပဲ။ (ေဒါက္တာ ေဒၚခင္သိန္းဦးက ေမြးေပးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက အဂုၤလိမာလသုတ္နဲ႕ ကုိယ္တုိင္ သစၥာဆုိခဲ႕ပါတယ္။) သားငယ္ေမာင္ဥကၠာက်ေတာ႕ အခ်င္းပတ္ျပီး ေမြးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက (ေတာင္ဥကၠလာပ အမ်ိဳးသမီးေဆးရုံၾကီးမွာ) ေဒါက္တာ ေဒၚရင္ေမ၊ တာဝန္က်တဲ႕ ေဒါက္တာ ေဒၚေအးေအးလြင္တုိ႕နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႕ ညီမေတာ္ စုစုတုိ႕ ဂရုတစုိက္ေမြးေပးလုိ႕ မိခင္ေကာ ကေလးပါ အသက္ရွင္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္႕ဇနီး ပင္ပန္းလြန္းျပီး သတိခဏ လစ္သြားခဲ႕႔ပါသတဲ႕။ သားငယ္ဟာ အခ်င္းပတ္ျပီးေမြးေတာ႕ ခ်က္ခ်င္းေအာက္ဆီဂ်င္မရလုိ႕ (အသက္မရွဳနုိင္လုိ႕) ျပာနွမ္းသြားခဲ႕ပါသတဲ႕။ စုစုက ျပန္ေျပာတာပါ။ အဲဒီတုန္းကလည္း အဂုၤလိမာလသုတ္ (ျမန္မာလုိ) နဲ႕ ကုိယ္တုိင္ သစၥာဆုိခဲ႕ပါတယ္။ ကေလးေကာ မိခင္ပါ က်န္းမာခ်မ္းသာခဲ႕ၾကပါတယ္။ (ဆရာဝန္ၾကီးေတြ၊ ဆရာမေတြရဲ႕ ၾကိဳးစားအားထုတ္ ေစတနာထားမွဳကုိလည္း မေမ႔ပါဘူး။)

ပရိတ္ေတာ္ေတြေတာင္ ဒီေလာက္ အစြမ္းထက္ရင္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဓမၼတရားေတာ္ေတြဟာ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲက လြတ္ေအာင္ လမ္းျပေရွ႕ေဆာင္နုိင္ေၾကာင္း ယုံမွားဖြယ္ မရွိပါဘူး။ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ဓမၼဟာ....

အစ (ၾကားနာရျခင္းဟူေသာ ေကာင္းျခင္း)၊ အလယ္(က်င္႕ၾကံအားထုတ္ရျခင္းဟူေသာ ေကာင္းျခင္း)၊ အဆုံး(က်င္႕ၾကံအားထုတ္ျပီးေနာက္ တရားထူးကုိ ရ၍ ဒုကၡခပ္သိမ္း ေအးျငိမ္းရာ နိဗၺာန္ကုိ ျမင္ရ၊ မ်က္ေမွာက္ျပဳရ) ျခင္းဟူေသာ ေကာင္းျခင္းတုိ႕နွင္႕ ျပည္႕စုံပါတယ္။ ကုိယ္နားလည္နုိင္တဲ႕ တရား နာၾကည္႕႔ပါ။ ကုိယ္နားလည္ သေဘာေပါက္နုိင္တဲ႕ တရားစာအုပ္ ဖတ္ၾကည္႕ပါ။ စနစ္တက် က်င္႕ၾကံပြားမ်ား ၾကည္႕ပါ။ သိသာပါလိမ္႕မယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဓမၼဟာ အာမခံခ်က္ အျပည္႕ရွိပါတယ္။ စ၊လယ္၊ဆုံး သုံးပါးစလုံး ေကာင္းမြန္စြာ ေဟာၾကားအပ္တဲ႕ တရားပါ။

(၂) သႏၵိဌိက(သႏၵိဌိေကာ ဘဂဝေတာ ဓေမၼာ)

သႏၵိဌိကဂုဏ္ေတာ္ဆုိတာ 'ကုိယ္တုိင္ သိျမင္ျခင္းငွာ ထိုက္ေတာ္မူဧ။္' လုိ႕ ျမန္မာလုိ ဆုိနုိင္ပါတယ္။ ”ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ တရားေတာ္သည္ ေဟာေတာ္မူထားသည္႕အတုိင္းသာ က်င္႕ၾကံအားထုတ္ ၾကလွ်င္ မဂ္ဖုိလ္အထိ ေပါက္ေရာက္နုိင္ေပဧ။္။ မဂ္ဖုိလ္ရလွ်င္ နိဗၺာန္ကုိ ကုိယ္တုိင္ သိနုိင္ဧ။္။" (ဆရာေတာ္ၾကီး အရွင္ ဇနကာဘိဝံသက ရတနာ႕ဂုဏ္ရည္ စာအုပ္မွာ သည္အတုိင္း ေရးေတာ္မူခဲ႕ပါတယ္)

(၃) အကာလိကဂုဏ္ေတာ္ (အကာလိေကာ ဘဂဝေတာ ဓေမၼာ)

အခ်ိန္မဆုိင္းဘဲ စိတ္ေအးခ်မ္းသာမွဳနဲ႕ ေလာကုတၱရာ အက်ိဳးစီးပြားကုိ ေပးနုိင္တယ္။ (အက်ိဳးေပးဖုိ႕ အခ်ိန္ဆြဲ၍ ဖင္႕ႏႊဲျခင္းမရွိ။ ရတနာ႕ဂုဏ္ရည္)

(၄) ဧဟိပႆိကဂုဏ္ေတာ္ (ဧဟိပႆိေကာ ဘဂဝေတာ ဓေမၼာ)

လာေလာ႕ ရွဳေလာ႕ ဆုိတဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္နဲ႕ ျပည္႕စုံေတာ္မူပါတယ္။ ခုန အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ အေျခအေနမေရြးဆုိတဲ႕ အကာလိက ဂုဏ္ေတာ္နဲ႕ ဆက္လ်က္ပါပဲ။ အဆင္႕ေတာ႕ နည္းနည္းျမင္႔သြားျပီလုိ႕ ယူဆပါတယ္။ ”လာေလာ႕” တဲ႕။”ရွဳေလာ႕” တဲ႕။ ဘယ္လုိနည္းနဲ႕ စမ္းသပ္စစ္ေဆးခ်င္သလဲ။ ၾကိဳက္တဲ႕နည္းနဲ႕ စမ္းသပ္စစ္ေဆးပါ။ ၾကိဳက္တဲ႕နည္းနဲ႕ ေဝဖန္သုံးသပ္ပါ။ စမ္းခ်င္သလုိစမ္း၊ စစ္ခ်င္သလုိ စစ္ဆုိျပီး အျပည္႕အဝ ခြင္႔ေပးထားပါတယ္။ တရားဆီကုိ လာပါတဲ႕။ တရားကုိ ရွဳပါတဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ မိမိခႏၶာကုိယ္မွာပဲ ရွိေနတဲ႕ တရားကုိ အေဝးၾကီးလုိ႕ ထင္ေလ႕ ရွိၾကပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာက ေရာဟိတႆသုတၱန္မွာ ”ေလာကရဲ႕အစ၊ ေလာကရဲ႕အဆုံးကုိ ဘယ္စၾကဝဠာမွာမွ လုိက္ရွာမေနနဲ႕။ ဤတစ္လံမွ်ရွိေသာ ခႏၶာကုိယ္မွာပဲ ေလာကရဲ႕ အစလည္းရွိတယ္။ ေလာကရဲ႕ အဆုံးလည္း ရွိတယ္” လုိ႕ တိတိလင္းလင္း ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ ေဟာၾကားထားပါတယ္။

(၅) ၾသပါေနယ်ိက (ၾသပါေနယ်ိေကာ ဘဂဝေတာ ဓေမၼာ)

ကုိယ္နွင္႕မကြာ၊ စိတ္နဲ႕မကြာ အျမဲတမ္းေဆာင္ထားအပ္ေသာ ဂုဏ္ေတာ္နွင္႕ ျပည္႕စုံေတာ္မူ၏ တဲ႕ ။ (မိမိစိတ္သုိ႕ ကပ္၍ ေဆာင္ယူထုိက္၏)

(၆) ပစၥတံေဝဒိတဗၺဝိညဴဟိ

သူေတာ္စင္ပညာရွိတုိ႕ ဆင္ျခင္သေဘာေပါက္နုိင္တဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္နဲ႕ ျပည္႕စုံေတာ္မူပါေပ၏တဲ႕။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဓမၼတရားကုိ သိရွိနားလည္သေဘာေပါက္ျပီး က်င္႕သုံးနုိင္ဖုိ႕ အေရးၾကီးဆုံး အခ်က္က ”ပညာ”။ ဥာဏ္ပညာ (အသိဥာဏ္ပညာ) ရင္႕က်က္ဖုိ႕ပါပဲ။ ပညာရင္႕က်က္လာဖုိ႕ တစ္ဆင္႕ခ်င္း တက္လာနုိင္ပါတယ္။ ဒါျဖင္႕ ဥာဏ္ပညာနုံနဲ႕သူေတြ အတြက္ေတာ႕ သေဘာမေပါက္နုိင္ဖူးတဲ႕လား။ မဟုတ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားက နည္းမ်ိဳးစုံသုံးျပီး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႕ပါတယ္။ ဥပမာ - လယ္သမားကုိ လယ္သမား နားလည္နုိင္တဲ႕ ဥပမာ ဥပေမယ်ေတြနဲ႕ ေဟာပါတယ္။ [သံယုတၱနိကာယ္၊ သဂါထာဝဂၢျဗာဟၼဏသံယုတ္ ၊ (ကသိဘာရဒြာဇသုတ္) မွာ အက်ယ္ဖတ္နုိင္ေၾကာင္းပါ။ ] ျမင္းထိန္း (ျမင္းေမြးတဲ႕ ျမင္းဆရာ) ကုိ ျမင္းထိန္းေက်ာင္းတဲ႕နည္း၊ ျမင္းသမားေဝါဟာရေတြနဲ႕ ရွင္းလင္းေဟာၾကားခဲ႕ပါတယ္။

နွစ္ထပ္ျမိဳ႕ေတာ္

နွစ္ထပ္ဘတ္စ္ကားေတြက
နွစ္ထပ္ျဖစ္ေနတဲ႕ ကားလမ္းေတြေပၚမွာ
နွစ္ထပ္ျဖစ္ေနတဲ႕ လူကူးတံတားမ်ားနဲ႕
မုိးေမွ်ာ္တုိက္ေတြသာ မ်ားတဲ႕ ဒီျမိဳ႕က
(တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာေတာ႕..)
နွစ္ထပ္တုိက္လွလွေလးေတြေကာ
နွစ္ထပ္တုိက္အေဟာင္းအျမင္းေတြပါ
တစြန္းတစ တန္ဆာဆင္လုိ႕
အေတာ္မ်ားမ်ား နွစ္ထပ္ျဖစ္ေနတဲ႕ ဒီျမိဳ႕ေတာ္မွာ..

နွစ္ထပ္ျဖစ္ေနတဲ႕ မိသားစုေတြေကာ
တျခားျမိဳ႕ေတာ္ေတြမွာလုိပဲ
ဘယ္ေလာက္ရွိေနမလဲ။

အုိမင္းမစြမ္း မိဘအေပၚ
အလိမၼာမွာ အၾကင္နာနွစ္ထပ္ဆင္႕မယ္႕
သားသမီးေတြေကာ
ဘယ္နွစ္ရာေလာက္မ်ား ရွိေနမလဲ။

အလုပ္နွစ္ထပ္လုပ္
က်ားကုတ္က်ားခဲနဲ႕
ဘဝထဲက လူငယ္ေတြေကာ
ဘယ္နွစ္ေယာက္ေလာက္ ရွိမလဲ။

ဘာပဲေျပာေျပာ
ဒီနွစ္ထပ္ျမိဳ႕ေတာ္မွာ..
ခဏတာလား
တဘဝစာလား
မေသခ်ာေပမယ္႕
အသားအေရာင္ေပါင္းစုံ
ဆံပင္အေရာင္ေပါင္းစုံ
အရြယ္ေပါင္းစုံနဲ႕
လူမ်ိဳးေပါင္းစုံကေတာ႕
နွစ္ထပ္မကတဲ႕ မုိးေမွ်ာ္တုိက္ေတြလုိ..
ေနရာအနွံ႕...။

ေန႕လည္ ၁နာရီ ၄၂မိနစ္
နုိဝင္ဘာလ ၂၀ရက္ ၂၀၀၈ခုနွစ္။

လွခ်င္တယ္လား..ဝါး

ဘာရယ္မဟုတ္ မဘေလာ႔ခ္ေတာ႕ဘူးဆုိကာမွ...သတိရလာတာနဲ႕ ဒီပုိ႕စ္ေလး ေကာက္ေရးလုိက္ပါတယ္။ လွမလားဆုိျပီး ကြ်န္မ လုပ္မိသမွ် ကေမာက္ကမ ျဖစ္ခဲ႕ရတာေတြ ရွိခဲ႕ဘူးပါတယ္။

ကြ်န္မ ေလးတန္းတက္စမွာ ကြ်န္မတုိ႕ ေမာင္နွမကုိ ထိန္းခဲ႕တဲ႕ အေဒၚက မဂၤလာေဆာင္ပါတယ္။ အေဒၚ႕မဂၤလာေဆာင္ဆုိေတာ႕..ကြ်န္မဖုိ႕ အက်ီ ၤစကတ္စ္ အသစ္၊ အကုိဖုိ႕ ရွပ္အက်ီ ၤအသစ္ေတြ ပြဲနဲ႕လုိက္ေအာင္ဆုိျပီး လူၾကီးေတြက ခ်ဳပ္ေပးပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကြ်န္မအတြက္ စကတ္စ္ကေလးက တုိက္စကတ္စ္ေခၚမွာေပါ႔ေနာ္..အဲဒီေခတ္က ခါးမွာအတိေပမယ္႕ ဒူးမေရာက္ခင္ေလာက္ကေန စျပီး ပြသြားျပီး ေအာက္နားမွာ ခပ္ကားကားေလးျဖစ္ေအာင္ ညွပ္ထားတဲ႕ ဟာမ်ိဳးပါ။ ထီးပုံလုိ႕ ေခၚရင္ ပုိမွန္မလားမသိဘူး။ ထီးေလာက္ေတာ႕ မကားပါဘူး။ အဖြားက အေဒၚ မဂၤလာေဆာင္က တျခားဟာေတြမွာလဲ ခ်ဲ႕ထားလုိ႕ သတုိ႕သားဘက္က ေငြအေတာ္ကုန္ေနျပီမို႕ ကေလးေတြ အတြက္ တကယ္ေတာ႕လည္း ခ်ဲ႕သည္ျဖစ္ေစ၊ မခ်ဲ႕သည္ျဖစ္ေစ သိပ္မသိသာဘူး ဆုိျပီး ေခြ်တာေပးခ်င္တဲ႕ ေစတနာနဲ႕ အဘြားငယ္ငယ္ကဝတ္ခဲ႕တဲ႕ ခ်ိတ္ထမီ အဝါေလး (ဝေနျပီမုိ႕ အဖြား အဲဒီ ထမီကုိ ဝတ္လုိ႕ မေတာ္ေတာ႕ပါဘူး) ကုိ ဖ်က္ျပီး ကြ်န္မကုိယ္တုိင္းနဲ႕ ဆုိင္မွာ လုိက္အပ္ေပးပါတယ္။ အဲဒီစကတ္စ္ရလာေတာ႕လည္း သူတုိ႕ စအပ္ကတည္းက ထမီစ အေလမျဖစ္ေအာင္ဆုိျပီး ေအာက္နားမွာ အတြင္းဘက္ကုိ လိပ္ေခါက္ထားတာ သံုးပတ္ေလာက္ ရွိပါတယ္။ နည္းနည္းၾကီးလာတဲ႕ ထိ ဝတ္လုိ႕ရေအာင္လုိ႕ လုပ္ထားတာပါ။ မသိမသာ နည္းနည္းေလးၾကီးပါတယ္။ ကြ်န္မငယ္ငယ္ကတည္းက စကားလုံးအဆန္းအျပားေတြ ေျပာတတ္ပါတယ္။ အဲလုိမ်ိဳး အက်ီ ၤေတြ စကတ္စ္ေတြကုိ ေမေမတုိ႕ ဖြားဖြားတုိ႕က ဆင္တဲ႕အခါ ”သမီးကုိ ဒီစီမံကိန္း အက်ီ ၤေတြ စကတ္စ္ေတြပဲ ခ်ဳပ္ေပးေနတာပဲ” လုိ႕ လူၾကီးေတြကုိ ဂ်စ္တုိက္ေနၾကပါ။ ဂ်စ္တုိက္ေပမယ္႕ ျပီးေတာ႕လည္း ဝတ္ရတာပါပဲ :(

အဲဒီစကတ္စ္ကေလးက အေဒၚ႕မဂၤလာေဆာင္မွာေတာ႕ အေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္။ ပြဲနဲ႕ လုိက္ဖက္ညီစြာနဲ႕ပါပဲ။ အဲလုိနဲ႕ ေနာက္ထပ္ လူၾကီးေတြ တခါတေလ ေခၚတတ္တဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ နွစ္ခု သုံးခုေလာက္ လုိက္သြားတဲ႕ အခါ ဝတ္ျပီး အဲဒီစကတ္စ္ေလးက ဝတ္ဖုိ႕ အခြင္႕မရေတာ႕ပါဘူး။ အဖြားရဲ႕ ငယ္ငယ္ကတည္းက ထမီဆုိေပမယ္႕ ပုိးခ်ိတ္သိပ္မထူတာလည္း အမွန္ေပမယ္႕ အေရာင္လဲမက် ပိတ္လည္းမေဆြးပါဘူး။ လွကလည္းလွပါတယ္။ ၆တန္းျပီးခါနီးမွာ အဲဒီစကတ္စ္ကုိ ေအာက္နားက ေခါက္ထားတာေတြ ေျဖျပီး ဝတ္လုိ႕က ရေနေသးေတာ႕ တရက္ က်ဴရွင္အသြားမွာ ဝတ္သြားေတာ႕ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္း ေရႊရုိးက လက္ညွိဳးထုိး ဟားပါတယ္။ သူကဟားရုံဟားျပီး စကားမဆက္ေပမယ္႕ သူ႕အကုိက အဲဒီေန႕က စျပီး ကြ်န္မကုိ ဗႏၶဳလေဘာင္းဘီလုိ႕ နာမည္ဖ်က္ျပီး ေနာက္ေျပာင္ပါေတာ႕တယ္။ ျပန္စဥ္းစားၾကည္႕တဲ႕အခါ..နည္းနည္းေျပာင္လက္တဲ႕ပုိးခ်ိတ္စကတ္စ္ အဝါေလးကုိ မဝတ္ရေတာ႕မွာစုိးျပီး မေတာ္တဲ႕ က်ဴရွင္လုိမ်ိဳးကုိ ခပ္ပိန္ပိန္ ကုိယ္႕ပုံစံနဲ႕ ေန႕ခင္းဘက္ၾကီး ဝတ္သြားမိေတာ႕ သူေျပာသလုိပဲ ဗႏၶဳလေဘာင္းဘီ ျဖစ္ေတာ႕တာေပါ႕။အဲဒီအခ်ိန္က ယဥ္ေက်းမွဳက ျပဇာတ္ေတြက TV ကလႊင္႕ေနက်ဆုိေတာ႕ သူေျပာတာ ကြက္တိပါပဲ။ နန္းတြင္းသားေတြ ပုဆုိးအပြ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ထားတတ္တဲ႕ပုံစံမ်ိဳးမွာ ေအာက္က သပ္သပ္ထြက္ေနတတ္တဲ႕ ေဘာင္းဘီအပြလုိမ်ိဳးကုိး။ ပုိရီရတာက ကြ်န္မ အဲလုိဝတ္တာကုိ သေဘာက်လုိ႕ ဆုိျပီး ကြ်န္မရဲ႕ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း ငျပဴးက သူ႕မားမားကုိ တရုတ္ေတြ ဝတ္ေလ႕မရွိတဲ႕ အဲဒီခ်ိတ္ပုံစံမ်ိဳး ေဗဒါေရာင္ေလးကို ခုနွစ္တန္းနွစ္စမွာ ကြ်န္မအတုိင္းပဲ ပုံစံတူတူလုိက္ခ်ဳပ္ျပီး ဝတ္ပါတယ္။ ဟီး...ဒီေကာင္နဲ႕ ကြ်န္မ ငယ္ငယ္က အဲလုိပဲ ေပါတာခ်င္းတူ အရွဴးထတာလဲတူျပီး ဆင္တူခ်ဳပ္တာတုိ႕၊ သူဝယ္ရင္ ငါလည္းဝယ္တယ္တုိ႕ စသျဖင္႕ ပုံစံတူျပီး အေရာင္ကြဲတာ၊ အေရာင္တူျပီး ပုံစံကြဲတာ အဲဒါမ်ိဳး girly nature ေတြ လုပ္တတ္တယ္။

ကြ်န္မအေဒၚက ဆံပင္ေကာက္တာၾကိဳက္ပါတယ္။ ခုထိလဲ ေကာက္တုန္းပါ။ သူဆံပင္ေကာက္တာ အေဖာ္လုိက္လုိက္သြားျပီး တခါ ကြ်န္မပူဆာတာနဲ႕ ကြ်န္မကုိပါ တေခါင္းလုံး ဆံပင္ေကာက္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီဆံပင္က ကြ်န္မနဲ႕ လုိက္မလုိက္ဆုိတာ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေဖေဖေမေမတုိ႕ဆီ ေက်ာင္းပိတ္သုံးလျပန္ေတာ႕ ေဖေဖ႕တပည္႕ေတြက ကပၸလီမလုိ႕ ေခၚၾကတဲ႕အထိ။ လွ်ပ္စီးလက္ေအာင္ေဆာ႕တဲ႕ ကြ်န္မ ေနပူထဲေလွ်ာက္ေဆာ႕ျပီး အသားမည္းမည္း ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ ပိန္ပိန္ဆုိေတာ႕ ေခၚခံရတာေတာင္ နည္းပါေသးတယ္။

ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးေတာ႕ သူငယ္ခ်င္း ေယာက္က်ားေလးေတြနဲ႕ တြဲမိျပီး ကဗ်ာေရးတာတုိ႕၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ျပီး ေလကန္တာတုိ႕၊ သီခ်င္းဆုိတာတုိ႕ လုပ္ေနတာနဲ႕ လူပါ ေယာက္က်ားေလး အရမ္းဆန္သြားပါတယ္။ မိန္းကေလးလုိမ်ိဳး လွလွပပ လိမ္းျခယ္ဝတ္ရင္ကုိ ဟားခ်င္လာတယ္။ ရွပ္အက်ီ ၤေတြပဲ အဝတ္မ်ားခဲ႕ပါတယ္။ ဘာမွ မလိမ္းတဲ႕ မ်က္နွာေျပာင္နဲ႕ ရွပ္အက်ီ ၤကုိ country ပုံစံ အကြက္လွလွရွာျပီး ကြ်န္မတုိ႕ေတြ ခ်ဳပ္ဝတ္ၾကပါတယ္။ ပိတ္သားထဲကုိ ရုိက္သြင္းျပီးမွ တပ္ရတဲ႕ ပုလဲၾကယ္သီးတပ္ထားတဲ႕ country ပုံစံ အနီ၊ အျပာ၊ အစိမ္း၊ အညိဳရွပ္ေတြက အဲဒီအရြယ္က စိတ္ထဲ တအားမုိက္တယ္ဆုိျပီး ၾကိဳက္တာပါ။ ကြ်န္မတုိ႕စိတ္ထဲ ထင္ခဲ႕တဲ႕ အလွဆုံး ဝတ္စုံပါ။ contry shirt အနီကြက္နဲ႕ ေအာက္က ထမီကေတာ႕ ေယာထမီတုိ႕၊ ခ်ည္သားေျပာင္ေတြနဲ႕ေပါ႕...။ ဆံပင္ေတြကေတာ႕ Heavy Metal သီခ်င္းေတြကုိ အရမ္းၾကိဳက္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ဆုိေတာ႕ ပုခုံးေက်ာ္ေက်ာ္အရွည္ထားျပီး layers ေတြ ညွပ္ေလ႕ရွိပါတယ္။ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္...contry shirt နဲ႕ အဲဒီ steps ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႕..လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတြေရွ႕က ေဆာင္႕ၾကြားၾကြား ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ႕အခါ တခါတေလ ေလးျဖဴလုိ႕ အေနာက္ခံရရင္ ေျမွာက္ၾကြ ေျမွာက္ၾကြနဲ႕ က်ိတ္ေပ်ာ္တတ္ေသးတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ ငယ္ငယ္က ဆံပင္ေကာက္ဖူးတာ ငါနဲ႕ မလုိက္ဘူးဆုိျပီး ကြ်န္မ စိတ္မွာ အေသမွတ္ထားတယ္။ ေနာက္ ဘယ္ေတာ႕မွ မေကာက္ေတာ႕ဘူးလုိ႕လဲ ဆုံးျဖတ္ထားတာပဲ။ ဒါေပမယ္႕..ဒါေပမယ္႕ေပါ႕ေလ... စင္ကာပူ ေရာက္ျပီးသကာလ နဂုိက ဆံပင္ပါးရတဲ႕ ၾကားထဲ ဒီက ေရေတြကပဲ ေဆးခပ္တာမ်ားသလား၊ ကုိယ္ကပဲ အသက္ၾကီးလာလုိ႕ ဓာတ္ေတြ ခ်ိဳ႕တဲ႕လာသလား မေျပာတတ္ပါဘူး။ ဆံပင္ေတြ အရမ္းကြ်တ္တာနဲ႕ ဆံပင္ နည္းနည္းမ်ားသလုိလုိ ျပန္ျဖစ္လာမလား ေမွ်ာ္လင္႕ျပီး ေကာက္လုိက္မိပါတယ္။ ေကာက္တဲ႕ေန႕က မွတ္မွတ္ရရ ေျခာက္နွစ္ေက်ာ္ခင္ခဲ႕ၾကတဲ႕ ရန္ကုန္အလုပ္ထဲကလူေတြ သူငယ္ခ်င္း ေယာက္က်ားေလး မိန္းကေလးေတြ တစ္ေယာက္မကပါပါတယ္။ city hallက ဆံပင္ဆုိင္တခုမွာပါပဲ။ ပုံျပျပီးေကာက္တာပါ။ အားလုံးကလည္း ကြ်န္မထက္ငယ္ေပမယ္႕ ေမာင္နွမေတြလုိလည္း ခင္ေနေတာ႕ တုိ႕အမၾကီး ဆံပင္ေကာက္ေနတယ္ေပါ႕ေနာ္။ ဘာပုံလည္းေပါ႕..ကြ်န္မက ဘုမသိဘမသိ style ေတြ ဘာေတြ နားမလည္ေပမယ္႕ Nicole Kidman ၾကိဳက္တဲ႕သူဆုိေတာ႕ ဒီမင္းသမီးရုပ္နဲ႕ ကုိယ္႕ရုပ္က နံသာဆီနဲ႕ အီးလုိ ကြာတာ သိေပမယ္႕ ကုိယ္ၾကိဳက္တဲ႕ တေခါင္းလုံးေကာက္ျပီးေဘးခြဲခြဲထားတဲ႕ သူ႕ဓာတ္ပုံ လက္ညွိဳးထုိးျပီး ဒီပုံလုိ႕ ျပလုိက္ပါတယ္။ အတူလာတဲ႕ ဆံပင္ကြ်မ္းက်င္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက လုိက္ပါ႕မလား တခ်က္ေတြသြားပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ႕ ကြ်န္မသိပ္စိတ္အားထက္သန္ေနတာနဲ႕ ကြ်န္မစိတ္ခ်မ္းသာပါေစ ဆုိျပီး မေျပာေတာ႔ပါဘူး။ ခ်ေပါ႕ဆုိျပီး..ထားခဲ႕ပါတယ္။ ေကာက္ျပီးတဲ႕အခ်ိန္ hair dresser က ၾကည္႕ေတာ႕ဆုိတဲ႕ အခါ ..ကုိယ္႕ပုံကုိ မွန္ထဲ ျမင္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ ငါမွားျပီ ဆုိတာ သိလုိက္ပါျပီ။ ေတာ္ေတာ္လဲ စိတ္ပိန္သြားတယ္။ အမွားအယြင္းတခုကုိ ငါ လုပ္လုိက္မိျပန္ပါေပါ႕လားလုိ႕ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ျပင္လုိ႕ မရေတာ႕ဘူး။ ဆံပင္ေတြက တေခါင္းလုံးေကာက္ေကြးလို႕ ေနပါျပီ။ သူတို႕ ခဏေန တပတ္ျပန္လာေခၚၾကတဲ႕အခါ အားလုံးမပါလာပါေစနဲ႕ ဆုေတာင္းေပမယ္႕ မျပည္႕ပါဘူး။ ေစာေစာက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားျပန္ပါလာပါတယ္။ ဒါနဲ႕ သူတုိ႕ ေျပာမွဆုိမွ ဆုိ ငါမသက္သာေလာက္ဘူးဆုိျပီး ကုိယ္႕ဘာသာပဲ ကုိယ္ပဲ ”ငါ႕ကြာ.. Nicole Kidman နဲ႕ တူမယ္ ထင္ျပီး ေကာက္လုိက္တာ ျပီးလည္းျပီးေရာ မွန္ထဲ ၾကည္႕လုိက္ေတာ႕ ထူးအိမ္သင္ၾကီး ေတြ႕လုိက္ရတယ္” လုိ႕ ကုိယ္႕ဘာသာ ၾကိဳဟာသလုပ္ထားလုိက္ပါတယ္။ အားလုံး တဝါးဝါးတဟားဟားနဲ႕ ရီလုိက္ၾကတာ pennisula plaza ၾကီးေတာင္ နည္းနည္းတုန္သြားလား မသိဘူး။ အဲဒီတုန္းက pennisula plaza ထဲမွာပဲ ဆံပင္ေကာက္ျပီးျပီးခ်င္း အမွတ္တရ ဆုိျပီး ရုိက္ထားတဲ႕ ဓာတ္ပုံ ခပ္ဝါးဝါးေတာ႕ computer ထဲမွာ ခုထိ ရွိေသးရဲ႕...။