စက္ရုပ္

သူ အိမ္ကေန အလုပ္လုပ္ေနသည္မွာ ၃လေက်ာ္သြားျပီျဖစ္သည္။သုိ႕ေသာ္ ျပႆနာမရွိ။ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားကား သူ႕လုိ ရံဖန္ရံခါမွ်ပင္ ရုံးလာနုိင္သူမ်ား မဟုတ္။ ရုံးတည္ရွိရာ state အတြင္းမွာေတာင္ ေနသူမ်ား မဟုတ္ၾက။ အေပါင္းအသင္း အလြန္မင္ေသာ သူ႕အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ လုပ္ငန္းခြင္ environment တစ္ခု၊ ေႏြးေထြးေသာ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ကုိ ေတာင္ ပုိင္ဆုိင္နိုင္ခြင္႕ မရေတာ႕တာ ကံၾကမၼာရဲ႕ အတုိင္းအဆမဲ႕ ရက္စက္မွဳလုိ႕သာ ဆုိခ်င္သည္။

သူတုိ႕ ေတြ႕ၾကတာ တပတ္တခါ virtual room နွင္႕ conference call ေပၚမွာ ၊ Quarterly Event အျဖစ္ သုံးလတခါက်င္းပေသာ International visual conference call ေပၚမွာသာ ၊ တနွစ္တခါ company ကလုပ္ေပးေသာ လူခ်င္းေတြ႕ဆုံရေသာ Christmas ပြဲမွာ ျဖစ္သည္။ ဒါ E ေခတ္ၾကီးမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကေသာ နုိင္ငံျခားထုံးစံပင္။ အဓိကက ေပးထားေသာ အလုပ္မ်ားကုိ သတ္မွတ္ရက္အတြင္း အခ်ိန္မွီျပီးလွ်င္ Remote Access ေပးထားေသာ Server ေပၚ လွမ္းတင္လုိက္ရုံသာ ျဖစ္သည္။ နာရီ၀က္တခါ auto schedule ဆြဲထားေသာ auto complier မ်ားက compile လုပ္ျပီး ၁၂နာရီ တခါဆြဲထားေသာ testing prgram မ်ားက အလုိအေလွ်ာက္ ျပန္ testing လုပ္မည္ျဖစ္သည္။ testing program မွာ အေတာ္ကုိ Intelligent ျဖစ္သည္႕အတြက္ output ထြက္လာေသာ test result မ်ားကုိစစ္ျပီး သက္ဆုိင္ရာ developer ဆီ Error Category အလုိက္ system ကုိ သိသာထင္ရွားေအာင္ ထိခုိက္ေသာ error မ်ိဳးမဟုတ္ပါက အီးေမးလ္ပုိ႕တန္ပုိ႕၊ ဆက္သုံးလုိ႕ မရေအာင္ အလြန္ဆုိး၀ါးေသာ error ျဖစ္လွ်င္ "Your system is unstable. Please check your error queue" ဟု ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အသံဆုိးၾကီးျဖင္႕ အလုိအေလွ်ာက္ developer မ်ား ဖုန္းသုိ႕ ေတာက္ေလွ်ာက္ call ေနမည္ျဖစ္သည္။ သူ႕ server ကို
connect မလုပ္မခ်င္း ဆက္တုိက္ call ေနေသာ ထုိ Phone Call သည္ မပိတ္ရ ဟု အလုပ္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္စဥ္က ပါျပီးျဖစ္သည္။ သူ႕အဖုိ႕ေတာ႕ ငွက္ဆုိးထုိးသံၾကီးသာ ျဖစ္သည္။ ၂နာရီအတြင္း server ကုိ log in မ၀င္ပါက testing program ကုိ ေရးဆြဲေသာ SQA Engineer ကုိယ္တုိင္ သူ႕ကုိ ဆက္သြယ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားမည္ျဖစ္မည္။

ေၾသာ္...ပုိက္ဆံ..ပုိက္ဆံ...
ေငြေနာက္လုိက္မိလုိ႕လား...တုိးတက္ခ်င္လုိ႕လား... သူတကာထက္ သာခ်င္သည္႕ အတၱေၾကာင္႕လား။ ဘယ္ဟာမွန္းေတာ႕ မသိ။

အိမ္နွင္႕ အေ၀းမွာ၊ သူငယ္ခ်င္းဆုိလုိ႕ အနီးအနားမွာ လက္ညိွဳးထုိးစရာ မရွိေသာ ဒီနုိင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ခြင္႕ ရေအာင္ ငါ ဘာလုိ႕ ၾကိဳးစားမိပါလိမ္႕ လုိ႕ တခါတခါေတြးၾကည္႕မိသည္။ အမိျမန္မာနုိင္ငံနွင္႕ အလြန္ေ၀းေသာ အရပ္မွာ၊ မိဘနွစ္ပါးကုိ ေခၚထားဖုိ႕ ခက္ခဲေသာ ဒီလုိေနရာမွာ၊ အေမ အသဲအသန္ ျဖစ္လုိ႕မွ အသက္မွီေအာင္ ျပန္ဖုိ႕ မလြယ္ကူေသာ ဒီေနရာသည္ သူတေယာက္တည္းအတြက္ေတာ႕ အလြန္ ေကာင္းမြန္ျပည္႕စုံေသာ ေနရာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေပမည္။

ရုံးသြားတာလည္းမေတြ႕၊ သူငယ္ခ်င္းဆုိလုိ႕လည္း ဘယ္သူမွ လာတာမျမင္ရ၊ တစ္ေယာက္တည္း ေစ်းသြား၊ ေလ႕က်င္႔ခန္းလုပ္၊ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္၊ ကြန္ပ်ဴတာတလုံးျဖင္႕ အလုပ္ရွဳတ္၊ စာအုပ္ေတြျဖင္႕ အေဖာ္ျပဳ၍ အရယ္အျပဳံးလည္း နည္းလွေသာ သူ႕ကုိ သူငွားေနေသာ အိမ္ပုိင္ရွင္ အေမရိကန္အမ်ိဳးသမီးၾကီးက အံၾသထူးဆန္းသလုိ အ၀င္အထြက္ ျမင္တုိင္း ၾကည္႕တတ္သလုိ တခါေတာ႕ ေျဗာင္ပင္ ဖြင္႕ေမးဖူးေလသည္။ သူမွာလည္း တျခား လွ်ဳိ႕၀ွက္စရာ ဘာမွ မရွိေသာေၾကာင္႕ အမွန္အတုိင္းပင္ ရွင္းျပေျပာထားခဲ႕လည္း တအံ႕တၾသ အၾကည္႕တုိ႕ကား ဆုံမိတုိင္း ရတတ္စျမဲ။ ဒီနိုင္ငံထဲမွာ အတူတူရွိေသာ္လည္း state မတူေသာေၾကာင္႕ ဖုန္းျဖင္႔သာ ရံဖန္ရံခါ ဆက္သြယ္ရေသာ သူငယ္ခ်င္း လင္မယားစုံတြဲတုိ႕ကား သူတုိ႕ဘာသာ လည္ပတ္ ေပ်ာ္ရႊင္လ်က္ activity အျပည္႕ျဖင္႕ မအားလပ္သလုိ ရွိသည္။ ေသာင္ျပင္မွာ လႊတ္ေသာ ေရႊဟသၤာေလးလုိ သူကား တစ္ေကာင္တည္းပဲ ဒါေပမယ္႕ ျခေသၤ႕ဟု ကုိယ္႕ဘာသာ အားတင္းရင္း တစ္ေယာက္တည္းေန႕ရက္မ်ားစြာကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ဆဲ ျဖစ္သည္။

သူ႕ကုိ အားကုိးေသာ သူ႕မိသားစုအတြက္ သူ ရွင္သန္ရဆဲျဖစ္သည္။ ဒီဘက္နွစ္ပုိင္းတြင္ က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်င္လာေသာ မိဘတုိ႕ကုိ အနီးကပ္ ျပဳစုေသာ သူ႕ေမာင္နွမတုိ႕ကား ရုိးအလြန္းေသာေၾကာင္႕ သူ႕မိဘတုိ႕ medication အတြက္ ၊ ေရာဂါ အတြက္ လုိအပ္သမွ်ကုိ သူ႕ဘာသာသူ အင္တာနက္မွာ ရွာဖတ္၊ ေလ႕လာ၍ သင္႕မသင္႕ ေရာဂါ အတက္အဆုတ္ ကုိ ခန္႕မွန္းရ၊ ပူပန္ရ၊ သက္ျပင္းခ်ရသည္။ အိမ္အတြက္ လုိအပ္ေသာ ေငြေၾကးတုိ႕ကုိ ပုိ႕နုိင္တာ တစ္ခုပဲ သူစိတ္ခ်မ္းသာရသည္။ ဒါဆုိလည္း ျပန္ပါေတာ႕လား၊ တျခား ျမန္မာနုိင္ငံနွင္႕နီးေသာ တုိင္းျပည္ကုိ ေျပာင္းပါလားဆုိေတာ႕ သူတကာ ဒီလုိ အေျခအေနရေအာင္ မက္ေမာေလာက္သည္႕ ေနရာတစ္ခုက ခြာဖုိ႕ ခြန္အားမရိွေသးျပန္။ ေနာက္ဆုံးေတာ႕ တစ္ခုခုလုိခ်င္ရင္ တစ္ခုခုေပးဆပ္ရစျမဲဆုိေသာ ေလာကနိယာမအရ သူမက္ေမာေသာ၊ သူတကာလာခ်င္ေသာ U.S.A ဆုိေသာ တုိင္းျပည္တြင္ သူ...စက္ရုပ္တရုပ္လုိ ရွင္သန္ေနဆဲ...။