ဒီလုိညမ်ား

ငါျမင္ေနရတဲ႕..
ဒီျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြရဲ႕ ဟုိဘက္မွာ
ဘာေတြရွိမလဲ
ငါ..မသိခ်င္ေတာ႕ဘူး။

ခပ္လွမ္းလွမ္းကားလမ္းမေပၚက
ကားတစီးခ်င္းစီရဲ႕ ေနာက္ဆုံးဦးတည္ရာဟာ
ဘယ္ေနရာလဲ
ငါ..မစူးစမ္းခ်င္ေတာ႕ဘူး။

ငါကုိယ္တုိင္ေကာ..
ေမာင္းနွင္ခံေနရတဲ႕..ကားတစီးလား
ကုိယ္တုိင္ပဲ ကားေမာင္းေနတာလား
ငါ..မခြဲျခားတတ္ေတာ႕ဘူး။

မည္းေမွာင္ေနတဲ႕ ေကာင္းကင္မွာ
ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ႕ ၾကယ္စင္ေတြ
မေပ်ာ္ရႊင္ေတာ႕တာ...
ငါ..အေျဖရွာမၾကည္႕ခ်င္ေတာ႕ဘူး။

ျဖိဳးဖ်မွဳန္ရီ
ဒီနီယြန္မီးေရာင္ေတြေအာက္မွာ
အိပ္ေမာက်ေနတဲ႕ ကားေလးေတြရယ္
ေက်ာက္ရုပ္သစ္ပင္ေတြရယ္
ေခြးေက်ာင္းေနဆဲ..လူတခ်ိဳ႕ရယ္
စာသင္ေနဆဲ..တုိက္ေအာက္က ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလးေတြရယ္
တိတ္ဆိတ္ညင္သာစြာနဲ႕
အေဖာ္လုပ္ေပးေနတဲ႕ ေလညွင္းကေလးရယ္နဲ႕...

စကားေတြေျပာဖုိ႕လဲ စိတ္မပါ
နားေထာင္ဖုိ႕ရာလဲ အားအင္ကုန္ခမ္းတဲ႕အခါ
ဒီလုိပဲ..တစ္ေယာက္တည္း
ေက်ာက္စက္ခုံမွာ ထုိင္ရင္း
စိတ္ေတြလန္းဆန္းဖုိ႕
ေအးျမတဲ႕ ေလကုိ ရွဳရွိဳက္လုိ႕
ရခ်င္တာ အကုန္လုံး
အေဝးဆုံးကုိ လႊင္႔ပစ္လုိက္တဲ႕အခါ
အဲဒီခဏေတာ႕..
ငါ..ေပါ႔ပါးသြားခဲ႕တယ္။

12:54 AM
18th Oct' 2008