တရားဂုဏ္ေတာ္ ၆ပါး

ခုေလာေလာဆယ္ဖတ္ေနတဲ႕ ဒါရုိက္တာ စာေရးဆရာ ေမာင္ဝဏၰ ရဲ႕ ”ဒုကၡကုိ ျမိန္ေရရွက္ေရ ခံစားေနေသာ” စာအုပ္ထဲက တရားဂုဏ္ေတာ္ ၆ပါး ရဲ႕ မူရင္း အဓိပၸါယ္ေကာ၊ ဆရာေမာင္ဝဏၰက တရားကုိ သူအေတြ႕အၾကဳံေတြနဲ႕ေကာ ခံစားျပီးေရးထားတာထဲက ၁ ကေန ၆ အထိ ဆရာ႕မူရင္း အတုိင္း အက်ယ္ဆုိ စာရုိက္ရမွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာမယ္(ရိုက္ရမွာ အပ်င္းထူလုိ႕ :D)။ နံပါတ္၁ ဂုဏ္ေတာ္ကုိပဲ အက်ယ္ျပီးေအာင္ စာရုိက္နုိင္တယ္။ က်န္တဲ႕ ၅ပါးကုိ အစပုိင္းအနက္ေဖာ္ျပတဲ႕ စာသားေတြပဲ ရုိက္ထားပါတယ္။ မေန႕က ၾကိဳးစားပမ္းစား ရုိက္ထားတဲ႕ စာပါ။ ဘေလာ႕ခ္လာလည္တဲ႕ စာဖတ္သူေတြ ဖတ္လုိ႕ရေအာင္ တင္လုိက္ပါတယ္။ အျပည္႕အစုံဖတ္သင္႕တဲ႕ စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္မုိ႕ စိတ္ဝင္စားသူေတြ ရွာဖတ္ၾကည္႕ၾကပါလုိ႕။ ဓမၼစၾကာကုိ ဆရာၾကီး ဦးေဖေမာင္တင္ အဂၤလိပ္လုိ ဘာသာျပန္ထားတာပါ ပါပါတယ္။စာအုပ္တန္ဖုိးက ကြ်န္မ ဝယ္စဥ္က၂၀၀၀က်ပ္ပါ။ ဒီလုိဘေလာ႕ခ္ေပၚတင္တာ မူရင္းစာေရးဆရာ ဆရာေမာင္ဝဏၰနဲ႕ ထုတ္ေဝသူ ပုဂံစာအုပ္တုိက္ကုိ ခြင္႕ေတာင္းဖုိ႕ေတာ႕ လုိမလားမသိဘူး။ လုိတယ္ဆုိရင္ စိတ္ပူလို႕ တပုိင္းတစပဲ တရားဂုဏ္ေတာ္အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ တင္တာမုိ႕ ခြင္႕ျပဳပါလုိ႕ (ဘယ္လုိ ဆက္သြယ္ရမယ္မွန္းလဲ မသိတာမုိ႕) ဒီပုိ႕စ္ကေနပဲ တင္ရင္းနဲ႕ ခြင္႕ပန္ပါတယ္ရွင္။

(၁) သြာကၡတ (သြာကၡာေတာ ဘဂဝေတာ ဓေမၼာ)

ၾကားနာရုံပင္၊ အပူစင္၍၊ က်င္႕လွ်င္ခ်မ္းသာ၊ က်င္႔ျပီးခါလည္း လြန္စြာျငိမ္းခ်မ္း၊ နိဗၺာန္နန္းနွင္႕၊ စခန္းသင္႕ေအာင္၊ မွန္းလင္႕ရည္ေရာ္၊ ေကာင္းစြာေဟာေတာ္မူပါေပ၏ ။
[အရွင္ဇနကာဘိဝံသ 'ရတနာ႕ဂုဏ္ရည္' (တရားဂုဏ္ေတာ္အဖြင္႕)]

ဆရာေတာ္ၾကီး ေရးသားခ်ီးျမွင္႕ထားတာဟာ ျပီးျပည္႕စုံေနပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္က တစ္မုိက္တစ္ထြာဥာဏ္ နဲ႕ သေဘာေပါက္သေလာက္ ေျပာျပပါရေစဦး။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူတဲ႕ တရားေတာ္ေတြအနက္က ဘယ္တရားေတာ္ျဖစ္ျဖစ္ အနည္းဆုံးရသမွ် ဘုရားရွိခုိးကုိ ျဖစ္ျဖစ္ ရွိခုိးရြတ္ဆုိေနရုံေလာက္နဲ႕..။ဒါမွမဟုတ္ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃ..စသျဖင္႕ ၾကားရုံေလာက္နဲ႕ ပူပန္ေသာကဟာ (ခဏျဖစ္ျဖစ္) ျငိမ္းပါတယ္။ သြာကၡတဆုိတဲ႕ ပါဠိက "ေကာင္းမြန္စြာ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ" ဆုိတဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ ေဆာင္ပါသတဲ႕။ ဘယ္လုိေကာင္းတာလဲ၊ အစ၏ ေကာင္းျခင္း၊ အလယ္၏ ေကာင္းျခင္း၊ အဆုံး၏ေကာင္းျခင္းေတြပါပဲ။

အဲဒါနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္နားလည္သလုိပဲ ေျပာပါရေစ။ နက္နဲတဲ႕ တရားသေဘာေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ရွင္းမျပတတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ အေတြ႕အၾကံဳေလးရွိသမွ်နဲ႕ ဥပမာျပဳပါရေစ။

အဂုၤလိမာလသုတ္ဆိုတာ ဗုဒၶျမတ္စြာကုိ ကုိးကြယ္တဲ႕ ဗုဒၶဝါဒီမွန္သမွ် ၾကားဖူးျပီးသားပါ။ ပါဠိလုိ ကြ်န္ေတာ္မရပါဘူး။ "အဟံ ဘဂိနီ" စသျဖင္႕ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီပရိတ္ေတာ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္နားလည္သလုိကေတာ႕...

အဂုၤလိမာလကုိယ္ေတာ္ၾကီးဟာ လူဆုိးၾကီးျဖစ္ခဲ႕ဖူးလုိ႕ ဆြမ္းခံထြက္ရင္ေတာင္ ခဲနဲ႕ေပါက္၊ တုတ္နဲ႕ရုိက္ စသျဖင္႕ ခံရေတာ္မူရွာပါတယ္။ အရွင္ အဂုၤလိမာလကုိယ္ေတာ္ၾကီး က သည္းခံေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီ ပရိတ္ေတာ္ဟာ သစၥာဆုိတာပါပဲ။

သစၥာ (မွန္ကန္တိက်ေသာ စကားကုိ ဆုိျခင္း) ကုိ ကြ်န္ေတာ္အစတုန္းက သိပ္မယုံပါဘူး။ ေဝေဝဝါးဝါးပဲ ျဖစ္ေနခဲ႕တယ္။ အဂုၤလိမာလသုတ္ေတာ္ကုိ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ေနတုန္းနဲ႕ သားဖြားေနတုန္းမွာ ရြတ္ဆုိရတယ္လုိ႕ပဲ သာမန္ နားလည္ထားခဲ႕ပါတယ္။

အဲဒီ အဂုၤလိမာလသုတ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္က....
”ခ်စ္နွမ၊ ငါသည္ အၾကင္အခါမွစ၍ အရိယသူေတာ္စင္ျဖစ္ခဲ႕၏ ။ ထုိအခါမွ စ၍ သတၱဝါတုိ႕ကုိ အသက္မွ ခ်ဖူးသည္ ဟူ၍ ' ငါမသိ 'ဤစကားမွန္၏ ။ ဤ မွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင္႕ သင္ ခ်စ္နွမသည္လည္းေကာင္း၊ သင္၏ ဝမ္းၾကာတုိက္မွ သေႏၶသားေလာင္းသည္ လည္းေကာင္း က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ” ။

ဒါပါပဲ ။ ဘယ္ေလာက္ရွင္းလင္းပါသလဲ။ ဆုိလုိခ်က္ကလည္း ျပည္႕စုံတိက် မွန္ကန္လွပါတယ္။ ( အက်ယ္သျဖင္႕ကေတာ႕ ပညာအလင္းျပ စာအုပ္တုိက္က ထုတ္ေဝတဲ႕ 'ပရိတ္ၾကီး ဆယ္႕တစ္သုတ္ ပါဠိ နွင္႕အနက္' စာအုပ္မွာ ဖတ္နုိင္ပါတယ္။ )

အရွင္ အဂုၤလိမာလကုိယ္ေတာ္ၾကီးက သည္လုိေျပာတာပါ။ ' ေမတၱာ ထားအပ္ေသာ နွမ၊ ငါသည္ တခ်ိန္တခါက စျပီး အရိယသူေတာ္စင္ (ရဟန္း) ျဖစ္ခဲ႕တယ္။ အဲဒီလုိ အရိယသူေတာ္စင္ ျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္ကစျပီး ဘယ္သတၱဝါကုိမွ သတ္ဖူးတယ္ရယ္လုိ႕ ငါမသိပါ။ [ စၾကၤ ံေလွ်ာက္ေတာ္မူရင္း ပုိးပုရြက္ေတြကုိ မေတာ္တဆ နင္းမိခ်င္ နင္းမိလိမ္႕မယ္။ ဒါေပမယ္႕ ေသေစလုိတဲ႕ ေစတနာ (ေစ႕ေဆာ္တုိက္တြန္းျခင္းသေဘာ) မပါပါ။ မရွိပါ။ ေသသြားရွာတယ္ ဆုိတာေတာင္ မသိပါ။ သတၱဝါေတြကုိ ေသေစလုိတဲ႕ ေစတနာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ သတ္ျဖတ္ဖူးျခင္း လုံးဝမရွိပါ။ သည္စကားဟာ မွန္ကန္တိက်တဲ႕ သစၥာစကားပါ။ ဤ မွန္တဲ႕ သစၥာစကားေၾကာင္႕ ေမတၱာထားအပ္ေသာ အသင္နွမသည္ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ။ သင္နွမ၏ ဝမ္းၾကာတုိက္မွ သေႏၶသားေလာင္းသည္လည္း က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ။ ]
ဒါပါပဲ ။ တခ်ိန္က လူဆုိးၾကီးဘဝနဲ႕ လူေတြ သတ္ခဲ႕တာကုိ မျငင္းပါဘူး။ အရိယ သူေတာ္စင္ ျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္က စျပီး သတ္ျဖတ္ညွင္းဆဲမွဳ ဘာတစ္ခုမွ မျပဳဘူး။ ' အသက္မွ ခ်ဖူးသည္ဟူ၍ ငါမသိ ' လုိ႕ပဲ ရုိးေျဖာင္႕စြာ သစၥာဆုိတာပါ။

'ခလုတ္ထိမွ အမိတ' ဆုိတဲ႕ စကားလုိပဲ ကြ်န္ေတာ္႕ဇနီး သမီးဦးေမြးခါနီး ဗုိက္နာေတာ႕ (သားလား၊ သမီးလား မသိေသးပါဘူး ) ကြ်န္ေတာ္႕ အကုိၾကီး (လူမွဳဖူလုံေရး ဆရာဝန္ၾကီး) ေဒါက္တာဦးေအာင္ေက်ာ္ညြန္႕က ကြ်န္ေတာ္႕ဇနီးကုိ စမ္းသပ္ျပီး ဗုိက္ေပၚမွာ ေဘာပင္နဲ႕ အမွတ္အသားတစ္ခု ေရးေပးတယ္။ ေနာက္ ဂ်င္မခါနာ (ဗဟုိအမ်ိဳးသမီးေဆးရုံၾကီး) ကုိ အျမန္သြားခုိင္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႕အမ မမစိန္စိန္က ေဆးရုံလုိက္ပုိ႕ေပးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေဆးရုံသံတံခါးနားမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေစာင္႕ေနတယ္။ စိတ္ပူေတာ႕ ဘာလုပ္လုိ႕ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိဘူး။ ပရိတ္ေတြ ဘာေတြလဲ ေမ႕ကုန္ျပီ။ ခဏၾကာေတာ႕ မမစိန္စိန္ ဆင္းလာတယ္။ စာရြက္တစ္ရြက္မွာ လက္မွတ္ထုိးခုိင္းတယ္။ "ဘာေတြ ျဖစ္လုိ႕လဲ မမ" လုိ႕ ေမးေတာ႕ "စိတ္မပူနဲ႕ လုိအပ္ရင္ ခြဲဖုိ႕ လက္မွတ္ထုိးခုိင္းတာ ဒါထုံးစံပဲ၊ စိတ္ေအးေအးထားေနာ္" လုိ႕ ေျပာျပီး ခပ္ျမန္ျမန္သုတ္သုတ္ ျပန္တက္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းမီးေတာက္ျပီ။ အစ္ကုိၾကီး ေဒါက္တာဦးေအာင္ေက်ာ္ညြန္႕ကလည္း " Breach Case ကြ"။ ေဆးရုံကုိ အျမန္ဆုံးသြား။ မင္းက ဗိုက္နဲ႕ မိန္းမကုိ အိမ္မွာ ထားခဲ႕ျပီး ေလွ်ာက္ေလေနတယ္။ ငါ႕လက္သီးစာေတာ႕ မိေတာ႕မယ္ ျမန္ျမန္သြား" လုိ႕လဲ အေငါက္ခံခဲ႕ရျပီးျပီ။ ဒါနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္လည္း မမစိန္စိန္ကုိ အကူအညီေတာင္းျပီး ေဆးရုံကုိ အျမန္လာခဲ႕ရတာ။

ခြဲေကာင္း ခြဲရမယ္လည္း ဆုိေရာ ကြ်န္ေတာ္ ထုိင္ရမလုိ ထရမလုိ လမ္းေလွ်ာက္ရမလုိ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနခဲ႕တယ္။ ဖ်တ္ခနဲ သတိရတယ္။ အဂုၤလိမာလသုတ္။ ပါဠိလုိ မရဘူး။ အဓိပၸါယ္ေတာ႕သိတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ အရွင္အဂုၤလိမာလကုိယ္ေတာ္ၾကီးဟာ သည္လုိ သစၥာဆုိခဲ႕ပါတယ္လုိ႕ တစ္ေယာက္တည္း ၾကားရုံရြတ္ျပီး ခုနက စာပုိဒ္ကုိ တတြတ္တြတ္ရြတ္ေနမိတယ္။ ဆန္းျပားပါတယ္။ နွစ္ေခါက္သုံးေခါက္ေလာက္ ရြတ္ျပီးေတာ႕ စိတ္နည္းနည္းေအးလာတယ္။ ေနာက္ထပ္ ကြ်န္ေတာ္ သတိရျပန္တယ္။ အဲဒါကေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ သစၥာဆုိဖုိ႕ပဲ။ သစၥာဆုိတာ မွန္ကန္တိက်ရတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ကြ်န္ေတာ္ဟာ သစၥာဆုိဖုိ႕ မွန္ကန္တဲ႕ အေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားတယ္။

ငါ မဟုတ္တာေတြ၊ မေတာ္တာေတြ အမ်ားၾကီး လုပ္ခဲ႕ဖူးတယ္။ ဘယ္သူမွ မသိေပမယ္႕ ငါ႕ဘာသာငါ သိေနတယ္။ မွန္တာ ဘာရွိသလဲ။ အမွန္ဆုံး အတိက်ဆုံး ျဖစ္ရမယ္။ ဒီအခါ ကြ်န္ေတာ္ ဥာဏ္ထဲ လင္းခနဲ တစ္ခ်က္ျမင္သြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္႕ဇနီးနဲ႕ လက္ထပ္ျပီးတဲ႕ အခ်ိန္က စျပီး ခုထိ တျခားဘယ္မိန္းမကုိမွ ကာယကံေျမာက္ မက်ဴးလြန္ခဲ႕ဘူး။ ဒါ သိပ္ေသခ်ာတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ကြ်န္ေတာ္ ဒီလုိ သစၥာဆုိတယ္။ "ျမတ္စြာဘုရား...တပည္႕ေတာ္သည္ တပည္႕ေတာ္၏ ဇနီး မခ်ိဳရီ နွင္႕ လက္ထပ္ျပီးသည္႕ အခ်ိန္ကစ၍ အျခားမည္သည္႕ မိန္းမကုိမွ ကာယကံေျမာက္ က်ဴးလြန္ခဲ႕ျခင္း မရွိပါဘုရား။ ဤစကားသည္ မွန္ကန္တိက်ေသာ စကားျဖစ္ပါသည္ ဘုရား။ ဤမွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင္႕ တပည္႕ေတာ္၏ ဇနီး မခ်ိဳရီနွင္႕ ေမြးဖြားလာမည္႕ ကေလးငယ္သည္ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစဘုရား"

အဲဒီလုိ အထပ္ထပ္ ရြတ္ဆုိေနမိပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ေတာ႕ မသိဘူး။ မမစိန္စိန္ဆင္းလာျပီး "ေမြးျပီးဝဏၰေရ၊ မိန္းကေလး" လုိ႕ လာေျပာပါတယ္။ ဖခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ေတာ႕ ဘယ္လုိ ဝမ္းေျမာက္မလဲဆုိတာေတာ႕ ကုိယ္ခ်င္းစာၾကည္႕နုိင္ပါတယ္။

ဒီလုိပါပဲ။ ေနာက္ေမြးတဲ႕ သားလတ္ ေမာင္ေျပဇင္လည္း Breach (ဆုံပုိင္းဖြား) ပါပဲ။ (ေဒါက္တာ ေဒၚခင္သိန္းဦးက ေမြးေပးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက အဂုၤလိမာလသုတ္နဲ႕ ကုိယ္တုိင္ သစၥာဆုိခဲ႕ပါတယ္။) သားငယ္ေမာင္ဥကၠာက်ေတာ႕ အခ်င္းပတ္ျပီး ေမြးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက (ေတာင္ဥကၠလာပ အမ်ိဳးသမီးေဆးရုံၾကီးမွာ) ေဒါက္တာ ေဒၚရင္ေမ၊ တာဝန္က်တဲ႕ ေဒါက္တာ ေဒၚေအးေအးလြင္တုိ႕နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႕ ညီမေတာ္ စုစုတုိ႕ ဂရုတစုိက္ေမြးေပးလုိ႕ မိခင္ေကာ ကေလးပါ အသက္ရွင္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္႕ဇနီး ပင္ပန္းလြန္းျပီး သတိခဏ လစ္သြားခဲ႕႔ပါသတဲ႕။ သားငယ္ဟာ အခ်င္းပတ္ျပီးေမြးေတာ႕ ခ်က္ခ်င္းေအာက္ဆီဂ်င္မရလုိ႕ (အသက္မရွဳနုိင္လုိ႕) ျပာနွမ္းသြားခဲ႕ပါသတဲ႕။ စုစုက ျပန္ေျပာတာပါ။ အဲဒီတုန္းကလည္း အဂုၤလိမာလသုတ္ (ျမန္မာလုိ) နဲ႕ ကုိယ္တုိင္ သစၥာဆုိခဲ႕ပါတယ္။ ကေလးေကာ မိခင္ပါ က်န္းမာခ်မ္းသာခဲ႕ၾကပါတယ္။ (ဆရာဝန္ၾကီးေတြ၊ ဆရာမေတြရဲ႕ ၾကိဳးစားအားထုတ္ ေစတနာထားမွဳကုိလည္း မေမ႔ပါဘူး။)

ပရိတ္ေတာ္ေတြေတာင္ ဒီေလာက္ အစြမ္းထက္ရင္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဓမၼတရားေတာ္ေတြဟာ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲက လြတ္ေအာင္ လမ္းျပေရွ႕ေဆာင္နုိင္ေၾကာင္း ယုံမွားဖြယ္ မရွိပါဘူး။ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ဓမၼဟာ....

အစ (ၾကားနာရျခင္းဟူေသာ ေကာင္းျခင္း)၊ အလယ္(က်င္႕ၾကံအားထုတ္ရျခင္းဟူေသာ ေကာင္းျခင္း)၊ အဆုံး(က်င္႕ၾကံအားထုတ္ျပီးေနာက္ တရားထူးကုိ ရ၍ ဒုကၡခပ္သိမ္း ေအးျငိမ္းရာ နိဗၺာန္ကုိ ျမင္ရ၊ မ်က္ေမွာက္ျပဳရ) ျခင္းဟူေသာ ေကာင္းျခင္းတုိ႕နွင္႕ ျပည္႕စုံပါတယ္။ ကုိယ္နားလည္နုိင္တဲ႕ တရား နာၾကည္႕႔ပါ။ ကုိယ္နားလည္ သေဘာေပါက္နုိင္တဲ႕ တရားစာအုပ္ ဖတ္ၾကည္႕ပါ။ စနစ္တက် က်င္႕ၾကံပြားမ်ား ၾကည္႕ပါ။ သိသာပါလိမ္႕မယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဓမၼဟာ အာမခံခ်က္ အျပည္႕ရွိပါတယ္။ စ၊လယ္၊ဆုံး သုံးပါးစလုံး ေကာင္းမြန္စြာ ေဟာၾကားအပ္တဲ႕ တရားပါ။

(၂) သႏၵိဌိက(သႏၵိဌိေကာ ဘဂဝေတာ ဓေမၼာ)

သႏၵိဌိကဂုဏ္ေတာ္ဆုိတာ 'ကုိယ္တုိင္ သိျမင္ျခင္းငွာ ထိုက္ေတာ္မူဧ။္' လုိ႕ ျမန္မာလုိ ဆုိနုိင္ပါတယ္။ ”ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ တရားေတာ္သည္ ေဟာေတာ္မူထားသည္႕အတုိင္းသာ က်င္႕ၾကံအားထုတ္ ၾကလွ်င္ မဂ္ဖုိလ္အထိ ေပါက္ေရာက္နုိင္ေပဧ။္။ မဂ္ဖုိလ္ရလွ်င္ နိဗၺာန္ကုိ ကုိယ္တုိင္ သိနုိင္ဧ။္။" (ဆရာေတာ္ၾကီး အရွင္ ဇနကာဘိဝံသက ရတနာ႕ဂုဏ္ရည္ စာအုပ္မွာ သည္အတုိင္း ေရးေတာ္မူခဲ႕ပါတယ္)

(၃) အကာလိကဂုဏ္ေတာ္ (အကာလိေကာ ဘဂဝေတာ ဓေမၼာ)

အခ်ိန္မဆုိင္းဘဲ စိတ္ေအးခ်မ္းသာမွဳနဲ႕ ေလာကုတၱရာ အက်ိဳးစီးပြားကုိ ေပးနုိင္တယ္။ (အက်ိဳးေပးဖုိ႕ အခ်ိန္ဆြဲ၍ ဖင္႕ႏႊဲျခင္းမရွိ။ ရတနာ႕ဂုဏ္ရည္)

(၄) ဧဟိပႆိကဂုဏ္ေတာ္ (ဧဟိပႆိေကာ ဘဂဝေတာ ဓေမၼာ)

လာေလာ႕ ရွဳေလာ႕ ဆုိတဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္နဲ႕ ျပည္႕စုံေတာ္မူပါတယ္။ ခုန အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ အေျခအေနမေရြးဆုိတဲ႕ အကာလိက ဂုဏ္ေတာ္နဲ႕ ဆက္လ်က္ပါပဲ။ အဆင္႕ေတာ႕ နည္းနည္းျမင္႔သြားျပီလုိ႕ ယူဆပါတယ္။ ”လာေလာ႕” တဲ႕။”ရွဳေလာ႕” တဲ႕။ ဘယ္လုိနည္းနဲ႕ စမ္းသပ္စစ္ေဆးခ်င္သလဲ။ ၾကိဳက္တဲ႕နည္းနဲ႕ စမ္းသပ္စစ္ေဆးပါ။ ၾကိဳက္တဲ႕နည္းနဲ႕ ေဝဖန္သုံးသပ္ပါ။ စမ္းခ်င္သလုိစမ္း၊ စစ္ခ်င္သလုိ စစ္ဆုိျပီး အျပည္႕အဝ ခြင္႔ေပးထားပါတယ္။ တရားဆီကုိ လာပါတဲ႕။ တရားကုိ ရွဳပါတဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ မိမိခႏၶာကုိယ္မွာပဲ ရွိေနတဲ႕ တရားကုိ အေဝးၾကီးလုိ႕ ထင္ေလ႕ ရွိၾကပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာက ေရာဟိတႆသုတၱန္မွာ ”ေလာကရဲ႕အစ၊ ေလာကရဲ႕အဆုံးကုိ ဘယ္စၾကဝဠာမွာမွ လုိက္ရွာမေနနဲ႕။ ဤတစ္လံမွ်ရွိေသာ ခႏၶာကုိယ္မွာပဲ ေလာကရဲ႕ အစလည္းရွိတယ္။ ေလာကရဲ႕ အဆုံးလည္း ရွိတယ္” လုိ႕ တိတိလင္းလင္း ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ ေဟာၾကားထားပါတယ္။

(၅) ၾသပါေနယ်ိက (ၾသပါေနယ်ိေကာ ဘဂဝေတာ ဓေမၼာ)

ကုိယ္နွင္႕မကြာ၊ စိတ္နဲ႕မကြာ အျမဲတမ္းေဆာင္ထားအပ္ေသာ ဂုဏ္ေတာ္နွင္႕ ျပည္႕စုံေတာ္မူ၏ တဲ႕ ။ (မိမိစိတ္သုိ႕ ကပ္၍ ေဆာင္ယူထုိက္၏)

(၆) ပစၥတံေဝဒိတဗၺဝိညဴဟိ

သူေတာ္စင္ပညာရွိတုိ႕ ဆင္ျခင္သေဘာေပါက္နုိင္တဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္နဲ႕ ျပည္႕စုံေတာ္မူပါေပ၏တဲ႕။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဓမၼတရားကုိ သိရွိနားလည္သေဘာေပါက္ျပီး က်င္႕သုံးနုိင္ဖုိ႕ အေရးၾကီးဆုံး အခ်က္က ”ပညာ”။ ဥာဏ္ပညာ (အသိဥာဏ္ပညာ) ရင္႕က်က္ဖုိ႕ပါပဲ။ ပညာရင္႕က်က္လာဖုိ႕ တစ္ဆင္႕ခ်င္း တက္လာနုိင္ပါတယ္။ ဒါျဖင္႕ ဥာဏ္ပညာနုံနဲ႕သူေတြ အတြက္ေတာ႕ သေဘာမေပါက္နုိင္ဖူးတဲ႕လား။ မဟုတ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားက နည္းမ်ိဳးစုံသုံးျပီး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႕ပါတယ္။ ဥပမာ - လယ္သမားကုိ လယ္သမား နားလည္နုိင္တဲ႕ ဥပမာ ဥပေမယ်ေတြနဲ႕ ေဟာပါတယ္။ [သံယုတၱနိကာယ္၊ သဂါထာဝဂၢျဗာဟၼဏသံယုတ္ ၊ (ကသိဘာရဒြာဇသုတ္) မွာ အက်ယ္ဖတ္နုိင္ေၾကာင္းပါ။ ] ျမင္းထိန္း (ျမင္းေမြးတဲ႕ ျမင္းဆရာ) ကုိ ျမင္းထိန္းေက်ာင္းတဲ႕နည္း၊ ျမင္းသမားေဝါဟာရေတြနဲ႕ ရွင္းလင္းေဟာၾကားခဲ႕ပါတယ္။

နွစ္ထပ္ျမိဳ႕ေတာ္

နွစ္ထပ္ဘတ္စ္ကားေတြက
နွစ္ထပ္ျဖစ္ေနတဲ႕ ကားလမ္းေတြေပၚမွာ
နွစ္ထပ္ျဖစ္ေနတဲ႕ လူကူးတံတားမ်ားနဲ႕
မုိးေမွ်ာ္တုိက္ေတြသာ မ်ားတဲ႕ ဒီျမိဳ႕က
(တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာေတာ႕..)
နွစ္ထပ္တုိက္လွလွေလးေတြေကာ
နွစ္ထပ္တုိက္အေဟာင္းအျမင္းေတြပါ
တစြန္းတစ တန္ဆာဆင္လုိ႕
အေတာ္မ်ားမ်ား နွစ္ထပ္ျဖစ္ေနတဲ႕ ဒီျမိဳ႕ေတာ္မွာ..

နွစ္ထပ္ျဖစ္ေနတဲ႕ မိသားစုေတြေကာ
တျခားျမိဳ႕ေတာ္ေတြမွာလုိပဲ
ဘယ္ေလာက္ရွိေနမလဲ။

အုိမင္းမစြမ္း မိဘအေပၚ
အလိမၼာမွာ အၾကင္နာနွစ္ထပ္ဆင္႕မယ္႕
သားသမီးေတြေကာ
ဘယ္နွစ္ရာေလာက္မ်ား ရွိေနမလဲ။

အလုပ္နွစ္ထပ္လုပ္
က်ားကုတ္က်ားခဲနဲ႕
ဘဝထဲက လူငယ္ေတြေကာ
ဘယ္နွစ္ေယာက္ေလာက္ ရွိမလဲ။

ဘာပဲေျပာေျပာ
ဒီနွစ္ထပ္ျမိဳ႕ေတာ္မွာ..
ခဏတာလား
တဘဝစာလား
မေသခ်ာေပမယ္႕
အသားအေရာင္ေပါင္းစုံ
ဆံပင္အေရာင္ေပါင္းစုံ
အရြယ္ေပါင္းစုံနဲ႕
လူမ်ိဳးေပါင္းစုံကေတာ႕
နွစ္ထပ္မကတဲ႕ မုိးေမွ်ာ္တုိက္ေတြလုိ..
ေနရာအနွံ႕...။

ေန႕လည္ ၁နာရီ ၄၂မိနစ္
နုိဝင္ဘာလ ၂၀ရက္ ၂၀၀၈ခုနွစ္။

လွခ်င္တယ္လား..ဝါး

ဘာရယ္မဟုတ္ မဘေလာ႔ခ္ေတာ႕ဘူးဆုိကာမွ...သတိရလာတာနဲ႕ ဒီပုိ႕စ္ေလး ေကာက္ေရးလုိက္ပါတယ္။ လွမလားဆုိျပီး ကြ်န္မ လုပ္မိသမွ် ကေမာက္ကမ ျဖစ္ခဲ႕ရတာေတြ ရွိခဲ႕ဘူးပါတယ္။

ကြ်န္မ ေလးတန္းတက္စမွာ ကြ်န္မတုိ႕ ေမာင္နွမကုိ ထိန္းခဲ႕တဲ႕ အေဒၚက မဂၤလာေဆာင္ပါတယ္။ အေဒၚ႕မဂၤလာေဆာင္ဆုိေတာ႕..ကြ်န္မဖုိ႕ အက်ီ ၤစကတ္စ္ အသစ္၊ အကုိဖုိ႕ ရွပ္အက်ီ ၤအသစ္ေတြ ပြဲနဲ႕လုိက္ေအာင္ဆုိျပီး လူၾကီးေတြက ခ်ဳပ္ေပးပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကြ်န္မအတြက္ စကတ္စ္ကေလးက တုိက္စကတ္စ္ေခၚမွာေပါ႔ေနာ္..အဲဒီေခတ္က ခါးမွာအတိေပမယ္႕ ဒူးမေရာက္ခင္ေလာက္ကေန စျပီး ပြသြားျပီး ေအာက္နားမွာ ခပ္ကားကားေလးျဖစ္ေအာင္ ညွပ္ထားတဲ႕ ဟာမ်ိဳးပါ။ ထီးပုံလုိ႕ ေခၚရင္ ပုိမွန္မလားမသိဘူး။ ထီးေလာက္ေတာ႕ မကားပါဘူး။ အဖြားက အေဒၚ မဂၤလာေဆာင္က တျခားဟာေတြမွာလဲ ခ်ဲ႕ထားလုိ႕ သတုိ႕သားဘက္က ေငြအေတာ္ကုန္ေနျပီမို႕ ကေလးေတြ အတြက္ တကယ္ေတာ႕လည္း ခ်ဲ႕သည္ျဖစ္ေစ၊ မခ်ဲ႕သည္ျဖစ္ေစ သိပ္မသိသာဘူး ဆုိျပီး ေခြ်တာေပးခ်င္တဲ႕ ေစတနာနဲ႕ အဘြားငယ္ငယ္ကဝတ္ခဲ႕တဲ႕ ခ်ိတ္ထမီ အဝါေလး (ဝေနျပီမုိ႕ အဖြား အဲဒီ ထမီကုိ ဝတ္လုိ႕ မေတာ္ေတာ႕ပါဘူး) ကုိ ဖ်က္ျပီး ကြ်န္မကုိယ္တုိင္းနဲ႕ ဆုိင္မွာ လုိက္အပ္ေပးပါတယ္။ အဲဒီစကတ္စ္ရလာေတာ႕လည္း သူတုိ႕ စအပ္ကတည္းက ထမီစ အေလမျဖစ္ေအာင္ဆုိျပီး ေအာက္နားမွာ အတြင္းဘက္ကုိ လိပ္ေခါက္ထားတာ သံုးပတ္ေလာက္ ရွိပါတယ္။ နည္းနည္းၾကီးလာတဲ႕ ထိ ဝတ္လုိ႕ရေအာင္လုိ႕ လုပ္ထားတာပါ။ မသိမသာ နည္းနည္းေလးၾကီးပါတယ္။ ကြ်န္မငယ္ငယ္ကတည္းက စကားလုံးအဆန္းအျပားေတြ ေျပာတတ္ပါတယ္။ အဲလုိမ်ိဳး အက်ီ ၤေတြ စကတ္စ္ေတြကုိ ေမေမတုိ႕ ဖြားဖြားတုိ႕က ဆင္တဲ႕အခါ ”သမီးကုိ ဒီစီမံကိန္း အက်ီ ၤေတြ စကတ္စ္ေတြပဲ ခ်ဳပ္ေပးေနတာပဲ” လုိ႕ လူၾကီးေတြကုိ ဂ်စ္တုိက္ေနၾကပါ။ ဂ်စ္တုိက္ေပမယ္႕ ျပီးေတာ႕လည္း ဝတ္ရတာပါပဲ :(

အဲဒီစကတ္စ္ကေလးက အေဒၚ႕မဂၤလာေဆာင္မွာေတာ႕ အေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္။ ပြဲနဲ႕ လုိက္ဖက္ညီစြာနဲ႕ပါပဲ။ အဲလုိနဲ႕ ေနာက္ထပ္ လူၾကီးေတြ တခါတေလ ေခၚတတ္တဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ နွစ္ခု သုံးခုေလာက္ လုိက္သြားတဲ႕ အခါ ဝတ္ျပီး အဲဒီစကတ္စ္ေလးက ဝတ္ဖုိ႕ အခြင္႕မရေတာ႕ပါဘူး။ အဖြားရဲ႕ ငယ္ငယ္ကတည္းက ထမီဆုိေပမယ္႕ ပုိးခ်ိတ္သိပ္မထူတာလည္း အမွန္ေပမယ္႕ အေရာင္လဲမက် ပိတ္လည္းမေဆြးပါဘူး။ လွကလည္းလွပါတယ္။ ၆တန္းျပီးခါနီးမွာ အဲဒီစကတ္စ္ကုိ ေအာက္နားက ေခါက္ထားတာေတြ ေျဖျပီး ဝတ္လုိ႕က ရေနေသးေတာ႕ တရက္ က်ဴရွင္အသြားမွာ ဝတ္သြားေတာ႕ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္း ေရႊရုိးက လက္ညွိဳးထုိး ဟားပါတယ္။ သူကဟားရုံဟားျပီး စကားမဆက္ေပမယ္႕ သူ႕အကုိက အဲဒီေန႕က စျပီး ကြ်န္မကုိ ဗႏၶဳလေဘာင္းဘီလုိ႕ နာမည္ဖ်က္ျပီး ေနာက္ေျပာင္ပါေတာ႕တယ္။ ျပန္စဥ္းစားၾကည္႕တဲ႕အခါ..နည္းနည္းေျပာင္လက္တဲ႕ပုိးခ်ိတ္စကတ္စ္ အဝါေလးကုိ မဝတ္ရေတာ႕မွာစုိးျပီး မေတာ္တဲ႕ က်ဴရွင္လုိမ်ိဳးကုိ ခပ္ပိန္ပိန္ ကုိယ္႕ပုံစံနဲ႕ ေန႕ခင္းဘက္ၾကီး ဝတ္သြားမိေတာ႕ သူေျပာသလုိပဲ ဗႏၶဳလေဘာင္းဘီ ျဖစ္ေတာ႕တာေပါ႕။အဲဒီအခ်ိန္က ယဥ္ေက်းမွဳက ျပဇာတ္ေတြက TV ကလႊင္႕ေနက်ဆုိေတာ႕ သူေျပာတာ ကြက္တိပါပဲ။ နန္းတြင္းသားေတြ ပုဆုိးအပြ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ထားတတ္တဲ႕ပုံစံမ်ိဳးမွာ ေအာက္က သပ္သပ္ထြက္ေနတတ္တဲ႕ ေဘာင္းဘီအပြလုိမ်ိဳးကုိး။ ပုိရီရတာက ကြ်န္မ အဲလုိဝတ္တာကုိ သေဘာက်လုိ႕ ဆုိျပီး ကြ်န္မရဲ႕ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း ငျပဴးက သူ႕မားမားကုိ တရုတ္ေတြ ဝတ္ေလ႕မရွိတဲ႕ အဲဒီခ်ိတ္ပုံစံမ်ိဳး ေဗဒါေရာင္ေလးကို ခုနွစ္တန္းနွစ္စမွာ ကြ်န္မအတုိင္းပဲ ပုံစံတူတူလုိက္ခ်ဳပ္ျပီး ဝတ္ပါတယ္။ ဟီး...ဒီေကာင္နဲ႕ ကြ်န္မ ငယ္ငယ္က အဲလုိပဲ ေပါတာခ်င္းတူ အရွဴးထတာလဲတူျပီး ဆင္တူခ်ဳပ္တာတုိ႕၊ သူဝယ္ရင္ ငါလည္းဝယ္တယ္တုိ႕ စသျဖင္႕ ပုံစံတူျပီး အေရာင္ကြဲတာ၊ အေရာင္တူျပီး ပုံစံကြဲတာ အဲဒါမ်ိဳး girly nature ေတြ လုပ္တတ္တယ္။

ကြ်န္မအေဒၚက ဆံပင္ေကာက္တာၾကိဳက္ပါတယ္။ ခုထိလဲ ေကာက္တုန္းပါ။ သူဆံပင္ေကာက္တာ အေဖာ္လုိက္လုိက္သြားျပီး တခါ ကြ်န္မပူဆာတာနဲ႕ ကြ်န္မကုိပါ တေခါင္းလုံး ဆံပင္ေကာက္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီဆံပင္က ကြ်န္မနဲ႕ လုိက္မလုိက္ဆုိတာ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေဖေဖေမေမတုိ႕ဆီ ေက်ာင္းပိတ္သုံးလျပန္ေတာ႕ ေဖေဖ႕တပည္႕ေတြက ကပၸလီမလုိ႕ ေခၚၾကတဲ႕အထိ။ လွ်ပ္စီးလက္ေအာင္ေဆာ႕တဲ႕ ကြ်န္မ ေနပူထဲေလွ်ာက္ေဆာ႕ျပီး အသားမည္းမည္း ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ ပိန္ပိန္ဆုိေတာ႕ ေခၚခံရတာေတာင္ နည္းပါေသးတယ္။

ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးေတာ႕ သူငယ္ခ်င္း ေယာက္က်ားေလးေတြနဲ႕ တြဲမိျပီး ကဗ်ာေရးတာတုိ႕၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ျပီး ေလကန္တာတုိ႕၊ သီခ်င္းဆုိတာတုိ႕ လုပ္ေနတာနဲ႕ လူပါ ေယာက္က်ားေလး အရမ္းဆန္သြားပါတယ္။ မိန္းကေလးလုိမ်ိဳး လွလွပပ လိမ္းျခယ္ဝတ္ရင္ကုိ ဟားခ်င္လာတယ္။ ရွပ္အက်ီ ၤေတြပဲ အဝတ္မ်ားခဲ႕ပါတယ္။ ဘာမွ မလိမ္းတဲ႕ မ်က္နွာေျပာင္နဲ႕ ရွပ္အက်ီ ၤကုိ country ပုံစံ အကြက္လွလွရွာျပီး ကြ်န္မတုိ႕ေတြ ခ်ဳပ္ဝတ္ၾကပါတယ္။ ပိတ္သားထဲကုိ ရုိက္သြင္းျပီးမွ တပ္ရတဲ႕ ပုလဲၾကယ္သီးတပ္ထားတဲ႕ country ပုံစံ အနီ၊ အျပာ၊ အစိမ္း၊ အညိဳရွပ္ေတြက အဲဒီအရြယ္က စိတ္ထဲ တအားမုိက္တယ္ဆုိျပီး ၾကိဳက္တာပါ။ ကြ်န္မတုိ႕စိတ္ထဲ ထင္ခဲ႕တဲ႕ အလွဆုံး ဝတ္စုံပါ။ contry shirt အနီကြက္နဲ႕ ေအာက္က ထမီကေတာ႕ ေယာထမီတုိ႕၊ ခ်ည္သားေျပာင္ေတြနဲ႕ေပါ႕...။ ဆံပင္ေတြကေတာ႕ Heavy Metal သီခ်င္းေတြကုိ အရမ္းၾကိဳက္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ဆုိေတာ႕ ပုခုံးေက်ာ္ေက်ာ္အရွည္ထားျပီး layers ေတြ ညွပ္ေလ႕ရွိပါတယ္။ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္...contry shirt နဲ႕ အဲဒီ steps ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႕..လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတြေရွ႕က ေဆာင္႕ၾကြားၾကြား ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ႕အခါ တခါတေလ ေလးျဖဴလုိ႕ အေနာက္ခံရရင္ ေျမွာက္ၾကြ ေျမွာက္ၾကြနဲ႕ က်ိတ္ေပ်ာ္တတ္ေသးတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ ငယ္ငယ္က ဆံပင္ေကာက္ဖူးတာ ငါနဲ႕ မလုိက္ဘူးဆုိျပီး ကြ်န္မ စိတ္မွာ အေသမွတ္ထားတယ္။ ေနာက္ ဘယ္ေတာ႕မွ မေကာက္ေတာ႕ဘူးလုိ႕လဲ ဆုံးျဖတ္ထားတာပဲ။ ဒါေပမယ္႕..ဒါေပမယ္႕ေပါ႕ေလ... စင္ကာပူ ေရာက္ျပီးသကာလ နဂုိက ဆံပင္ပါးရတဲ႕ ၾကားထဲ ဒီက ေရေတြကပဲ ေဆးခပ္တာမ်ားသလား၊ ကုိယ္ကပဲ အသက္ၾကီးလာလုိ႕ ဓာတ္ေတြ ခ်ိဳ႕တဲ႕လာသလား မေျပာတတ္ပါဘူး။ ဆံပင္ေတြ အရမ္းကြ်တ္တာနဲ႕ ဆံပင္ နည္းနည္းမ်ားသလုိလုိ ျပန္ျဖစ္လာမလား ေမွ်ာ္လင္႕ျပီး ေကာက္လုိက္မိပါတယ္။ ေကာက္တဲ႕ေန႕က မွတ္မွတ္ရရ ေျခာက္နွစ္ေက်ာ္ခင္ခဲ႕ၾကတဲ႕ ရန္ကုန္အလုပ္ထဲကလူေတြ သူငယ္ခ်င္း ေယာက္က်ားေလး မိန္းကေလးေတြ တစ္ေယာက္မကပါပါတယ္။ city hallက ဆံပင္ဆုိင္တခုမွာပါပဲ။ ပုံျပျပီးေကာက္တာပါ။ အားလုံးကလည္း ကြ်န္မထက္ငယ္ေပမယ္႕ ေမာင္နွမေတြလုိလည္း ခင္ေနေတာ႕ တုိ႕အမၾကီး ဆံပင္ေကာက္ေနတယ္ေပါ႕ေနာ္။ ဘာပုံလည္းေပါ႕..ကြ်န္မက ဘုမသိဘမသိ style ေတြ ဘာေတြ နားမလည္ေပမယ္႕ Nicole Kidman ၾကိဳက္တဲ႕သူဆုိေတာ႕ ဒီမင္းသမီးရုပ္နဲ႕ ကုိယ္႕ရုပ္က နံသာဆီနဲ႕ အီးလုိ ကြာတာ သိေပမယ္႕ ကုိယ္ၾကိဳက္တဲ႕ တေခါင္းလုံးေကာက္ျပီးေဘးခြဲခြဲထားတဲ႕ သူ႕ဓာတ္ပုံ လက္ညွိဳးထုိးျပီး ဒီပုံလုိ႕ ျပလုိက္ပါတယ္။ အတူလာတဲ႕ ဆံပင္ကြ်မ္းက်င္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက လုိက္ပါ႕မလား တခ်က္ေတြသြားပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ႕ ကြ်န္မသိပ္စိတ္အားထက္သန္ေနတာနဲ႕ ကြ်န္မစိတ္ခ်မ္းသာပါေစ ဆုိျပီး မေျပာေတာ႔ပါဘူး။ ခ်ေပါ႕ဆုိျပီး..ထားခဲ႕ပါတယ္။ ေကာက္ျပီးတဲ႕အခ်ိန္ hair dresser က ၾကည္႕ေတာ႕ဆုိတဲ႕ အခါ ..ကုိယ္႕ပုံကုိ မွန္ထဲ ျမင္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ ငါမွားျပီ ဆုိတာ သိလုိက္ပါျပီ။ ေတာ္ေတာ္လဲ စိတ္ပိန္သြားတယ္။ အမွားအယြင္းတခုကုိ ငါ လုပ္လုိက္မိျပန္ပါေပါ႕လားလုိ႕ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ျပင္လုိ႕ မရေတာ႕ဘူး။ ဆံပင္ေတြက တေခါင္းလုံးေကာက္ေကြးလို႕ ေနပါျပီ။ သူတို႕ ခဏေန တပတ္ျပန္လာေခၚၾကတဲ႕အခါ အားလုံးမပါလာပါေစနဲ႕ ဆုေတာင္းေပမယ္႕ မျပည္႕ပါဘူး။ ေစာေစာက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားျပန္ပါလာပါတယ္။ ဒါနဲ႕ သူတုိ႕ ေျပာမွဆုိမွ ဆုိ ငါမသက္သာေလာက္ဘူးဆုိျပီး ကုိယ္႕ဘာသာပဲ ကုိယ္ပဲ ”ငါ႕ကြာ.. Nicole Kidman နဲ႕ တူမယ္ ထင္ျပီး ေကာက္လုိက္တာ ျပီးလည္းျပီးေရာ မွန္ထဲ ၾကည္႕လုိက္ေတာ႕ ထူးအိမ္သင္ၾကီး ေတြ႕လုိက္ရတယ္” လုိ႕ ကုိယ္႕ဘာသာ ၾကိဳဟာသလုပ္ထားလုိက္ပါတယ္။ အားလုံး တဝါးဝါးတဟားဟားနဲ႕ ရီလုိက္ၾကတာ pennisula plaza ၾကီးေတာင္ နည္းနည္းတုန္သြားလား မသိဘူး။ အဲဒီတုန္းက pennisula plaza ထဲမွာပဲ ဆံပင္ေကာက္ျပီးျပီးခ်င္း အမွတ္တရ ဆုိျပီး ရုိက္ထားတဲ႕ ဓာတ္ပုံ ခပ္ဝါးဝါးေတာ႕ computer ထဲမွာ ခုထိ ရွိေသးရဲ႕...။

အသံဆူတဲ႕ည

အဲဒီညက
ခါးလုိက္တဲ႕ အရည္ေတြ
ငါ႕နားရြက္ကေန
အလုိမတူဘဲ..အတင္းမ်ိဳခ်ခဲ႕ရ။
ျပီးေတာ႕...
တစစနဲ႕ ပ်ံ႕နွံ႕ ေနရာယူလုိက္ပုံမ်ား
ေနာက္ဆုံး ဦးေနွာက္တခုလုံး
သုံးမရေတာ႕တဲ႕အထိ။
မူးယစ္တဲ႕...အသိ
ေနာက္က်ိခဲ႕...အာရုံ
ထုံသြားတဲ႕...စိတ္ဟာ
နွိပ္စက္ခံလုိက္ရတာမ်ား
အိပ္ပစ္လုိက္ရတဲ႕အထိ။

ဒီဇင္ဘာ ၅ရက္ ၂၀၀၁ခုနွစ္။
မနက္ ၁၂နာရီ ၃မိနစ္။

August ကေန October ထိ သုံးလလုံးလုံး အိေယာင္ဝါးျပီး အပ်င္းထူ အနားယူလုိ႕ စိတ္ကူးတည္႕ရာ ေလွ်ာက္လုပ္ေနခဲ႕ရာက ခုေတာ႕ လုပ္စရာေတြက တန္းစီလုိ႕ေနပါျပီ။ ဘေလာ႕ခ္ေတြေလွ်ာက္လည္ျခင္း၊ ဖတ္ျခင္း နဲ႕ ေရးျခင္း ခဏရပ္ပါဦးမယ္လုိ႕ လက္ငါးေခ်ာင္းမျပည္႕တဲ႕ကြ်န္မဘေလာ႕ခ္ စာဖတ္သူေတြရယ္၊ မ်က္စိလည္လမ္းမွားျပီ တခါတေလ အလည္လာတဲ႕သူေတြရယ္ကုိ ေလးစားစြာပန္ၾကားခဲ႕ပါတယ္။ ေနာက္ အခ်ိန္ပုိေတြ ျပန္ထြက္လာတဲ႕ အခါ ျပန္ဘေလာ႕ခ္မယ္ေနာ္။ ၂၀၀၁ တုန္းက ေရးခဲ႕တဲ႕အသံဆူတဲ႕ည ဆုိတဲ႕ ကဗ်ာေလးနဲ႕ တာ႕တာ လုပ္ခဲ႕ပါတယ္။

လိပ္ျပာ

ၾကည္႕ေလရာ...မ်က္စိတဆုံး
နွင္းအတိဖုံးတဲ႕...ဒီလြင္ျပင္ၾကီးထဲ
ေျခလ်င္သြားတဲ႕သူတခ်ိဳ႕
စြပ္ဖားလွည္းနဲ႕က တခ်ိဳ႕
သြားေနခဲ႕ၾက။
ေျခလ်င္သမားရဲ႕ေနာက္မွာ
ေျခရာ..
စြပ္ဖားလွည္းရဲ႕ေနာက္မွာ
လွည္းရာ..
ဘယ္မွာ...ေဖ်ာက္လုိ႕ ရနုိင္မလဲ။
အခ်ိန္နဲ႕အမွ်
အၾကိမ္ၾကိမ္က်တဲ႕...နွင္းေအာက္မွာ
ေပ်ာက္ဆုံးခဲ႕...အရာရာ
လိပ္ျပာ...ဒါပါပဲ။
တခ်ိန္က...ဒီနွင္းေအာက္မွာ
ဘာရွိခဲ႕တယ္ဆုိတာ...။

ေအာက္တုိဘာလ ၁၅ရက္၊ ၂၀၀၁ခုနွစ္။
မနက္ ၉နာရီ ၂၄မိနစ္။

ဝန္ခံခ်က္။ ။ ဆရာ တာရာမင္းေဝဧ။္ ဝတၴဳေခါင္းစဥ္အား ခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္။

နားမေကာင္းသူမ်ား

လိမ္ေကာက္ေနတဲ႕ သစ္ပင္ေျခာက္ေတြေလ
ပင္ေျခေတြမွာ...ရြက္ေၾကြေတြေဝလုိ႕
ေနေရာင္အလင္းက
လူမမာတစ္ေယာက္လုိ ေဖ်ာ႕ေတာ႕
ညဥ္းညဴေနတဲ႕...ေလညွင္းသံမွာ
နာက်င္ျခင္းေတြ...
ခါးသီးမွဳေတြ...
ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ေတြနဲ႕
ပိတ္ထားတဲ႕...တံခါးေတြကုိ
ေနာက္ဆုံးထြက္သက္တုိင္..
ေခါက္ေနၾကတာမ်ား
ၾကားတတ္မယ္ဆုိရင္...။

ဒီဇင္ဘာ ၁၈ရက္ ၂၀၀၁ခုနွစ္။
ေန႕လည္ ၁နာရီ ၄၃မိနစ္။

မေန႕က ကြ်န္မရဲ႕ကဗ်ာေတြကုိ သူ႕ရဲ႕website မွာ ပထမဆုံး တင္ေပးခဲ႕တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလးဆီက သူ ခုထိသိမ္းထားတဲ႕ အဲဒီကဗ်ာေတြ ကြ်န္မ မေတာင္းခဲ႕ေပမယ္႕ Email နဲ႕ zip လုပ္ျပီး ပုိ႕လုိက္တယ္။ ကြ်န္မမွာ အဲဒီ ကဗ်ာေတြ copy သိမ္းထားတာေတာင္ မရွိေတာ႕ပါဘူး။ ရန္ကုန္က computer harddisk ၾကြသြားတာနဲ႕ မရွိေတာ႕တာ။ ကဗ်ာေနာက္ခံ ဒီဇုိင္းေလးေတြကုိ သူ႕စိတ္ကူးနဲ႕ သူ အျမဲ လွေအာင္ဆင္ေပးတဲ႕ သူမကုိ ခုထိ ေက်းဇူးတင္ေနဆဲပါ။ ဒါနဲ႕ပဲ ဝမ္းသာအားရ တစ္ပုဒ္တင္လုိက္တယ္။

လုပ္လုိက္ရင္ ဒီအတုိင္းခ်ည္းပဲ...

မနက္...။
ဒီေကာင္မေလးလုပ္ျပန္ျပီ...။
ရုံးသြားဖုိ႕ အခ်ိန္ဒီေလာက္ကပ္ေနတာ ခုထိဆင္းမလာ။ စိတ္တိုတုိ နဲ႕ ဟြန္းနွစ္ခ်က္ေလာက္ ေဆာင္႔တီးပစ္လုိက္သည္။ မနက္ ရုံးေနာက္က်ရင္ ပုိက္ဆံအျဖတ္ခံရမယ္ဆုိတာ သိလည္း မနက္တုိင္း ကားေပၚေရာက္တာနဲ႕ သံဗုေဒၶ ရြတ္ျပီး ဒုကၡပဲ ဒီလ ေနာက္က်တာ နွစ္ခါရွိျပီ မွီပါ႔မလား ဟု ပြစိပြစိ တေယာက္တည္း ဆီမန္းမန္းတတ္ေတာ႕ မေနနုိင္တဲ႕ ကုိယ္ကပဲ ျပိဳင္ကားေမာင္းသလုိ ေသလုေမ်ာပါး ေမာင္းပုိ႕ရတာ ၾကာေတာ႕ စိတ္တုိလာသည္။ အမွတ္မရွိတဲ႕ မိန္းကေလးပဲ လုိ႕ ပစ္ပစ္နွစ္နွစ္ ေတြးလုိက္သည္။ တကယ္ဆုိ ညဘက္ ေစာေစာအိပ္ပါလား ။ တုိးတက္ရာတုိးတက္ေၾကာင္း စာက်ေတာ႕ မလုပ္ခ်င္..။ အရည္မရ အဖတ္မရ ကဗ်ာေရးလုိက္ ၊ game ေဆာ႕လုိက္၊ စာဖတ္လုိက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ အိပ္ပုံမရ။ ဒင္းလုပ္တာနဲ႕ ငါ accidentတုိ႕ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္တုိ႕ နဲ႕ ဘယ္ေတာ႕ ညားမလဲ ဟု ေတြးတုန္း ဆင္းလာတာ ျမင္သည္။

ဝတ္လာျပန္ျပီ...။
ဒီလုိ ဝမ္းဆက္ရုိးရုိးေတြခ်ည္း ဝတ္လုိ႕ ရုပ္ကုိက အဘြားၾကီး ရုပ္ထြက္ေနတာ။ ဝါးလုံးကုိ ပိတ္ဆင္တူပတ္ထားတဲ႕ ပုံတုံးၾကီး...မ်က္မွန္ကပါေသး..စိတ္ပ်က္စရာ။ ေခြ်တာတာေကာင္းေသာ္လည္း အဝတ္အစား၊ ပုိက္ဆံအိတ္၊ ဖိနပ္ ဘာမွ် style မရွိေအာင္ ကပ္ေစးနွဲတာက် ေသာက္ျမင္ကပ္လွသည္။ discount ခ်တာေတြခ်ည္း ဝယ္ေနတာေနမွာေပါ႕..။ ၾကည္႕ရင္းနဲ႕ ဒါ ငါသီတင္းကြ်တ္တုန္းက ေမေမဖုိ႕ ဆုိျပီး ဝယ္လာတဲ႕ တရုပ္ဆင္ကုိ သူမၾကိဳက္တယ္ဆုိတာနဲ႕ ေမေမ႕ ကုိ တျခားအဆင္ ေျပာင္းဝယ္ေပးျပီး သူမဖုိ႕ အက်ီ ၤစပါ ထပ္ျဖတ္ျပီး ဝယ္ေပးထားေသာ အဆင္ယဥ္ယဥ္ တရုတ္စ ဆုိတာမွတ္မိသြားေတာ႕ ေဒါသနဲနဲ က်သြားသည္။

ကားေပၚတက္လာျပီး ျမန္ျမန္ဝဝရ..ေနာက္က်ေနျပီ ဟု ေျပာေတာ႕ ဘုၾကည္႕ၾကည္႕လုိက္ေတာ႕ ရပ္သြားသည္။ ခဏေနေတာ႕ ပါးစပ္က ျငိမ္ျငိမ္မေန။ တတ္တာလည္း မဟုတ္ပဲနဲ႕ ဟုိကားၾကည္႕ ဟာ ဟုိမွာ လူ ..ဟယ္ တုိက္ေတာ႕မွာပဲ ..စသျဖင္႕ အသံေပါင္းစုံ နဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း ဆရာလုပ္လာျပန္သည္။ စဥ္းစား ဆင္ျခင္ညဏ္ကုိ မရွိ ..ကားကုိ ေအးေအးေဆးေဆးေမာင္းလုိ႕ရေအာင္ ေစာေစာဆင္းဖုိ႕ မၾကိဳးစားပဲ ခုမွ စုိးရိမ္သေယာင္ ဆရာလာလုပ္ေနပါလား ဟု ေတြးရင္း တခါတေလကုိ သူ႕ကုိ ေသခ်ာတြက္ခ်က္ျပီး ဝင္ေငြထြက္ေငြ ခ်င္႔ခ်ိန္ဖုိ႕ ေျပာတတ္တာ သတိရေတာ႕ အေတြး ရပ္သြားသည္။

ဘာဟင္းလဲ ေမးေတာ႕....”ပဲနီေလးဟင္းခ်ိဳ နဲ႕ သက္သက္လြတ္ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္” ဆုိေတာ႕ စိတ္ေတာ္ေတာ္ပ်က္သြားသည္။ ေန႕ခင္းက် ငါ သူနဲ႕ ထမင္းတူတူ မစားရေအာင္ ဘယ္လုိေရွာင္ရပါ႕ ဟု အၾကံထုတ္ရသည္။ အားအားရွိ သက္သက္လြတ္ပဲ စားေနတာ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းလွသည္။ ဟင္းဆုိ ျမိဳင္ျမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ ဆီျပန္ဟင္းတခြက္၊ အရည္ေသာက္ တခြက္၊ ဟင္းရြက္ေၾကာ္တခြက္ပါမွ စားတတ္ေသာ သူ႕အတြက္ သူမရဲ႕ ျဖစ္သလုိ သက္သက္လြတ္ေနေသာ ဟင္းမ်ားက စိတ္ပ်က္စရာျဖစ္တာ မဆန္းပါ။ သူမ သက္သက္လြတ္မစားတဲ႕အခါ ကုိယ္ၾကိဳက္တတ္ေသာ ငါးဘတ္ေမႊတုိ႕၊ ငါးခူစင္းေကာတုိ႕၊ ဝက္သားလုံးေၾကာ္တုိ႕၊ ၾကက္ဟင္းခါးသီးေၾကာ္တုိ႕ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ခ်က္ေကြ်းတတ္ေသးတာ သတိရလုိက္ေတာ႕..သူမနွင္႕ မနက္ထမင္းတူတူစားျပီး ေနာက္မွ ေန႕ခင္းလက္ဖက္ရည္ေသာက္ခ်ိန္မွ ကုိယ္ၾကိဳက္ေသာ အသုတ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆီခ်က္ျဖစ္ျဖစ္၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲျဖစ္ျဖစ္ သြားစားတာေပါ႕..ဟု ေျဖလုိက္သည္။

မီးပြိဳင္႕မိေတာ႕ ...”အသားလွေအာင္ ေဆးလိပ္ေလွ်ာ႕ေသာက္ပါလား၊ နွဳတ္ခမ္းေတြ မဲေနတာကလည္း ၾကည္႕မလွဘူး၊ သြားေတြကလည္း ကြမ္းစားတာမ်ားေတာ႕ dracula လုိပဲ သြားေတြက နီေနတယ္ ေၾကာက္စရာၾကီး” ဟု လာေျပာေနေသးေတာ႕ အရာရာကပ္ေစးနွဲေပမယ္႕ သူ႕ အသားအရည္လွဖုိ႕ စုိေျပဖုိ႕ exercise လုပ္ ေငြမနွေျမာဘဲ အလွျပင္ ပစၥည္းေတြ၊ Lotion ေတြ ဘယ္ေလာက္ေစ်းၾကီးၾကီးဝယ္လူးျပီး မုန္႕ဟင္းခါးတပြဲ ဝယ္စားဖုိ႕က် အငတ္ခံျပီး မစားပဲ ေခြ်တာခ်င္ေခြ်တာေသာ သူမကုိ ျပန္ေျပာခ်င္ေသာ စကားမ်ား ျမိဳခ်ထားလုိက္ရသည္။ ဘာလုိ႕ဆုိ ကုိယ္ၾကိဳက္တတ္ေသာအဆင္ေခ်ာေခ်ာ ရွပ္အက်ီ ၤ ခ်ည္သားေလးေတြ၊ ပုဆုိး အကြက္စိတ္ေလးေတြ မၾကာခဏဝယ္ေပးတတ္ေတာ႕ အလွတရားကုိ တကယ္ျမတ္နုိးလုိ႕ ဟု သတိရမိလုိက္လုိ႕ ျဖစ္သည္။

”ဒီည သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ခ်ိန္းထားတယ္ ..ဟုိေကာင္ ေအာင္လင္း ခဏျပန္ေရာက္ေနတယ္” စရုံရွိေသး။ ေအာင္လင္းဆုိတာ သူေတာင္ မျမင္ဘူးပဲနဲ႕ ”လုိက္မယ္ ရုံးအျပန္လာေခၚေနာ္ ၊ ကုိေအာင္လင္းကုိ မျမင္ဖူးေသးဘူး၊ အကုိေျပာေျပာေနေတာ႕ ေတြ႕ခ်င္ေနတာ” ဟု ကတ္သီးကတ္သတ္ေတြ လုပ္လာျပန္သည္။ ငါ ေသာက္မွာစုိးလုိ႕ ဇာတ္လမ္းလာရုိက္ေနျပီ ဆုိတာ သိရင္း သူ႕ရုံးထိပ္ မီးပြိဳင္႕ေရာက္ေတာ႕ နားေအးေအာင္ "ေအးေအး" ဟု ေျပာလုိက္သည္။ ဒီလုိပဲ ညေနက် လာမၾကိဳေတာ႕ဘဲ မလိမ္႕တပတ္ သူမဘာသာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ရင္ ဝိတ္က်၊ exercise ျဖစ္သားပဲ ဟု ခါတုိင္းလုိ ပတ္တီးရုိက္ဖုိ႕ စိတ္ကူးထားျပီး ၾကြေပဦးေတာ႕ မယ္မင္းၾကီးမ ဟု စိတ္ထဲမွာ ၾကိတ္ေျပာရင္း..ဆင္းခါနီး " ညေနလာၾကိဳျဖစ္ေအာင္ လာေနာ္၊ ေစာင္႕ေနမယ္ " ဟု အသနားခံေသာ မ်က္လုံးျဖင္႕ သုံးခါေလာက္ ေျပာျပီး ေျပးဆင္းသြားသည္။ ေန႕ခင္း ထမင္းလာစားဦးေနာ္ ဟု ေအာ္သြားေသးသည္။

ေဟးေဟး..နွစ္ခုလုံး ဘယ္လုိနည္းနဲ႕ ေရွာင္ရပါ႕ ဟု စဥ္းစားေနေသာ ကုိယ္႕ အၾကံ ဒင္းမသိတာ ကံဆုိးရွာတဲ႕ သူငယ္မ ဟု ေတြးရင္း တစ္ေယာက္တည္း စပ္ျဖဲျဖဲျဖစ္သြားသည္။

ညေန..။
"အဲဒီအတုိင္းပဲ ညေနလာၾကိဳဆုိ ဘယ္ေတာ႕မွ မလာဘူး။ မလာနုိင္ဘူးဆုိ အစကတည္းက ေျပာပါလား။ ခုေတာ႕ အျမဲ ပတ္တီးရုိက္တယ္။ အဲလုိ လုပ္တာေလာက္ အျမင္ကပ္တာမရွိဘူး။ ေယာက္က်ားျဖစ္ျပီး ကတိလည္း မတည္ဘူး။ စိတ္ရွိတုိင္းသာ ေျပာရရင္ ဒင္းတက္သြားမွာ ျမင္ေယာင္ေသးတယ္ " သူမ သည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕ အိမ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ရင္း တစ္ေယာက္တည္း စိတ္ထဲမွ ဝဝကုိ ရန္ေတြ႕ေနမိသည္။ မ်ားျပီ..။ ဒီဝတုတ္ အဲလုိ မလိမ္႕တပတ္လုပ္တာ အေတာ္မ်ားေပျပီ။ ဘယ္ရမလဲကြယ္။ အိမ္ေရာက္တာနဲ႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေတြကုိ သူ႕ဂိတ္ကုိ ဖုန္းဆက္ျပီး ျပန္မလာ၊ လာေအာင္ ရစ္မွာ မသိဘူးလား..ဟု ညစ္က်ယ္က်ယ္ ေတြးလုိက္မိသည္။ ဒင္းကုိ လႊတ္ထားလုိ႕ကေတာ႕ စူဠလိပ္ ေရထဲခ်သလုိ သန္းေခါင္ယံတုိင္သြားနုိင္သည္။

လမ္းေလွ်ာက္ရင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ လူစည္ကားေသာ ျမိဳ႕လည္နားေရာက္ေတာ႕ ဝဝ ဝယ္စားတတ္ေသာ ထမင္းဆုိင္ျမင္ေတာ႕..ဟုိတေလာက ဘာခ်က္ရမလဲ ေမးေတာ႕ ၾကိဳက္တာခ်က္ေျပာျပီး ခ်ဥ္ေရဟင္းတခြက္ပဲ သူမၾကိဳက္တာ ပါတာကို ဇီဇာခ်ဲ႕လုိ႕ မျပီးနုိင္ပဲ ဆုိင္က ၾကာဇံဟင္းခါးဝယ္စားေတာ႕ ပုိက္ဆံအပုိျဖဳန္းတယ္ ဟု သူမကဆုိေတာ႕ ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ ရန္ထျဖစ္တာ သတိရသည္။

ေနာက္ပုိင္းေတာ႕သူမေျပာတာမွတ္ထားျပီး ဝယ္မစားေတာ႕ပဲ သူစားခ်င္တာ အတိအက်ေျပာလုိ႕ ခ်က္ခုိင္းျပီး ပုိက္ဆံ အပုိ ျဖဳန္းတာ တျဖည္းျဖည္းနည္းလာတာ သတိရလာသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း နည္းနည္းၾကာလာေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စကားေလးေျပာလုိက္ လမ္းတေလွ်ာက္ လမ္းေဘးေစ်းဆုိင္ေလးေတြက စားစရာေတြ ငမ္းလုိက္နွင္႕ လူေတာင္ လန္းလာသလုိမို႕ တေန႕တေန႕ ကားေပၚမွာပဲ ထုိင္ရင္း ကုိယ္လက္လွဳပ္ရွားမွဳ နည္းလာေသာ အကုိ တျဖည္းျဖည္း ဝသထက္ဝလာတာ ေတြးမိေတာ႕ ဝိတ္က်ေအာင္ ညစာ ထမင္းလုံးဝမစားျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုိ ဆြဲေဆာင္ရရင္ ေကာင္းမလဲ ဟု ညဏ္နီညဏ္နက္ ထုတ္ေနမိသည္။

ဒီဖက္တီးဘုတ္ပြနဲ႕ ခက္လွသည္။ အခ်ဥ္တုိ႕၊ ခ်ဥ္ေရဟင္းတုိ႕ကုိ ဖင္တြန္႕ေအာင္ ေၾကာက္တတ္ေသာ ဒင္းကုိ ညဘက္ ထမင္းလုံးဝမေကြ်းပဲ ေယာင္တုိ႕ဖူး ဟု စင္ကာပူမွာ လူသိမ်ားေသာ အျပဳတ္ဟင္းခ်ိဳမ်ိဳး၊ သိပ္မခ်ဥ္ေသာ salad တခုခုလုိမ်ိဳး ဒင္းစားခ်င္ေအာင္ လုပ္နုိင္ရင္ ပိန္နုိင္တယ္ဟု လမ္းစရလာသည္။ ၾကည္႕ၾကေသးတာေပါ႕ ဝဝရာ ဟုေတြးလုိက္မိသည္။

ဝေသာ သူ႕ကုိ တခါ တခါ သူမက ဝဝ၊ ဖက္တီး ဟု ေခၚတတ္သလုိ၊ ေနရာတကာ သူမ်ားနွင္႕မတူ အေတြးေၾကာင္တတ္ေသာ၊ သူ႕ဆုိ အလြန္ရစ္ေသာ သူမကုိ သူက ေဂါက္သီး၊ ငရစ္၊ ခ်ီးထုပ္၊ ကတုံး၊ အူေၾကာင္ေကြး စသျဖင္႕ တစ္ေယာက္နွင္႕ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ နွိပ္ကြပ္ေနက်ျဖစ္သည္။

ကားလမ္းကူးဖုိ႕ ေစာင္႕ေနရင္း ကားစုတ္ကုိ အိမ္ကဲ႕သုိ႕ TV တပ္၊ CD player တပ္၊ Aircon တပ္၊ ဆုိဖာတပ္၊ ဘုရားစင္ေသးေသးေလးနဲ႕ မီးဆလုိက္ေလးေတြပါ ပူေဇာ္ထားျပီး ကားကုိ ဇနီးမယားကဲ႕သုိ႕ ယုယၾကင္နာေသာ အကုိ႕ ကုိ သတိရသြားေတာ႕ ရီခ်င္သြားသည္။ အေတာ္ကေလးဆန္တဲ႕ဟာ.. အဓိကနဲ႕ သာမညကုိ မခြဲတတ္ဘူး..အက်ိဳးအျမတ္မတြက္ပဲ လုပ္ခ်င္ရာစြတ္လုပ္တဲ႕ဟာပဲ ဟု..လူတတ္ၾကီးလုပ္ေတြးမိခ်ိန္မွာ အဲဒါကုိပဲ စိတ္ပ်က္ေပမယ္႕ ျပံဳးခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတာ ကုိယ္႕ဘာသာ သတိထားလုိက္မိသည္။ အင္း...တျဖည္းျဖည္းေတာ႕ ဒင္းသိတတ္ေအာင္ ေခ်ာ႕ေျပာရဦးမယ္ ဟု ေတးထားလုိက္သည္။

ဒီလုိနဲ႕ ေလွ်ာက္ရင္း အိမ္ဘက္ေရာက္လာသည္။ အိမ္ကေလးက ထုံးစံအတုိင္း ေမွာင္နဲ႕မည္းမည္း။ မီးေတြ ေလွ်ာက္ဖြင္႕၊ အခန္းထဲဝင္ျပီး သူ႕ပစၥည္းေတြၾကားမွာ..ဖုံးစာအုပ္ကုိ အရင္ရွာရသည္။ သူ႕ဂိတ္နားကုိ ဆက္လုိက္ေတာ႕ ဒင္းကုိ တန္းမိသည္။ ကန္ထရုိက္တုိက္ အျမင္႕မွာ ေနတာဆုိေတာ႕ ဝဝ စိတ္ပူတတ္ေသာ ေရစက္ကုိ အေၾကာင္းျပရသည္။ ”ေရစက္က ဘာျဖစ္လဲ မသိဘူး၊ ေရတင္တာ မတက္ဘူး။ ၇နာရီဆုိေတာ႕ လမ္းထိပ္က ေရပုိက္ဆုိင္ မပိတ္ေလာက္ေသးဘူး။ ျပန္လာခဲ႕ပါလား” နည္းနည္းေတြသြားပုံရသည္။ ဒါနဲ႕ ဆက္ျပီး ဆိတ္သားဟင္းခ်က္ထားမယ္ေနာ္။ တရုတ္ကန္စြန္းရြက္ေတြလည္း ဝယ္ခဲ႕တယ္။ အကုိ႕အၾကိဳက္ ဆီအိအိနဲ႕ အရြက္ေလးေတြခ်ည္းပဲ ေၾကာ္ထားေပးမယ္။ ေစာေစာ ျပန္လာခဲ႕ပါလား။ ဒီည ေရမတက္ရင္ ဒုကၡ၊ မနက္သုံးဖုိ႕ ေရ ရိွေတာ႕မွာ မဟုတ္ဘူး ” သနားစရာေကာင္းေအာင္ ေညွာင္နာနာအသံ ပိစိ နွင္႕ေျပာေတာ႕ သနားတတ္ေသာ အကုိ သည္ ”ေအး ေအး..ငါျပန္လာခဲ႕မယ္” ျဖစ္သြားသည္။

ဟီ..ဟိ..ေပ်ာ္လုိက္တာ..။ ဒင္းျပန္လာရင္ စိတ္ဆုိးေအာင္ မီးပ်က္သြားရင္ ေကာင္းမယ္။ မီးပ်က္ရင္ တကယ္မပ်က္ေသာ မူလက်ီသြန္နီ ေရစက္ကိစၥ ရွင္းစရာ မလုိသလုိ သူမ ဟင္းခ်က္စရာလည္း မလုိေတာ႕ေပ။ ”ဟာ..မီးေတြပ်က္ေနတယ္..။မီးေမႊးရတာ စိတ္မရွည္ပါဘူး ဝဝရာ။ မီးေမႊးေပးပါလား” ဟု ေျပာလွ်င္ စိတ္တုိျပီး ပြစိပြစိ လုပ္မွာ ေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲေပမယ္႕ ဗိုက္မဆာေသးလွ်င္ မီးဝုိင္းေမႊးေပးျပီး ဟင္းရြက္ပါ ဝုိင္းသင္ေပးလိမ္႕မည္။ ဗုိက္ဆာေနလွ်င္ေတာ႕ သူမပါ စားရေအာင္ တခုခုသြားဝယ္ေပလိမ္႕မည္။

ကုိယ္႕အေတြးနဲ႕ ကုိေတာ႕ ဟုတ္ေနရင္း ဖုံးစာအုပ္ထားဖုိ႕ ျပန္ဝင္လာေတာ႕ သူ႕အခန္းထဲမွာ ကားပစၥည္းေပါင္းစုံ၊ speakers ေတြနဲ႕ တုိတုိမြမြ ပစၥည္းေပါင္းစုံအျပင္ TV နဲ႕ ေအာက္စက္တစုံျမင္ေတာ႕ ဒီ electronics ပစၥည္းအပုိေတြ အားလုံးေရာင္းျပီး ဘုရားစင္က စကတည္းက အသစ္မဝယ္ခဲ႕တာမုိ႕ ဝယ္ခ်င္လုိက္တာ၊ ဒင္းကုိ ဘယ္လုိေျပာရင္ ရနုိင္မလဲ ေတြးကာ ေခါင္းေျခာက္သြားသည္။ ဒါေတာ႕ ရမယ္မထင္..။ နွမလက္ေလွ်ာ႕ေနေပေတာ႕ ဟု သိပ္ေသခ်ာေနေတာ႕ ဒီမွာပဲ အဆုံးသတ္သြားသည္။

မီးက ဒီညပ်က္မယ္႕ အရိပ္အေယာင္ မရွိေတာ႕ ကုိယ္႕စကားနဲ႕ ကုိ ဝဝ ျပန္လာရင္ စားေကာင္းေအာင္ သူမ ဟင္းစခ်က္ေနမိသည္။ သူကလည္း ကမန္းကတန္းျပန္အလာမွာ..အိမ္က ငရစ္ၾကိဳက္ေလာက္မည္ထင္ေသာ english movie တေခြဝင္ငွားေနေလသည္။

”ေအာက္တုိဘာလေန႕တေန႕တြင္ ေမြးဖြားခဲ႕ေသာ ခ်စ္ေသာ အကုိ အတြက္ ေမြးေန႕ အမွတ္တရ။”

Eunos Monastery Donation

ဒီေန႕ ကြ်န္မတုိ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္လတခါ OR တစ္လခြဲတခါ စုျပီး တေနရာရာသြားလည္ရင္လည္ ဒါမွမဟုတ္ စုျပီး barbecue လုပ္ရင္လုပ္ ဒါမွမဟုတ္ စင္ကာပူကဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြကုိ အလွ႔ည္က်
သြားလွဴရင္လွဴ လုပ္ေနက်အတုိင္း Eunos Monastery မွာ ဆြမ္းေကြ်းဖုိ႕ ရက္ယူထားတာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႕ ဆြမ္းမကပ္ျဖစ္ခဲ႕ေပမယ္႕ ေငြသားအလွဴ ၆၇၀ နဲ႕ သကၤန္းတစုံ စုေပါင္းလွဴခဲ႕ၾက ပါတယ္။

ဒီေန႕ ေန႕လည္စာအလွဴရွင္ရွိတဲ႕ အတြက္ အလွဴရွင္ေတြကုိ ဝုိင္းကူရင္း သက္သက္လြတ္ဒန္ေပါက္၊ ဆိတ္သားနဲ႕ အေတာ္တူတဲ႕ အသားတုဟင္း၊ ပုဇြန္ပိစိေညွာက္ေတာက္ေလးေတြကုိ ငရုတ္သီးနဲ႕
စပ္စပ္ေၾကာ္ထားတာရယ္၊ သခြားသီး အခ်ဥ္ရယ္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းခ်ိဳရယ္ ၊ လက္ဖက္အေၾကာ္စုံ၊ ကီဝီေက်ာက္ေက်ာ၊ ဆႏြင္းမကင္း၊ ေရွာက္ခ်ိဳသီး အခ်ဳိပြဲမ်ားကုိ ဝါးတီးဆြဲျပီး အခမဲ႕အားေပးခဲ႕ေၾကာင္းပါ :-)

ဓာတ္ပုံမရုိက္ခဲ႕ရလုိ႕ သာဓုေခၚလုိ႕ရေအာင္ စာခ်ည္းပဲတင္လုိက္ပါတယ္။ Eunos Monastery ေက်ာင္းက 11၊ teo kim ang road မွာပါ။

ကထိန္ပြဲကုိ နုိဝင္ဘာ ၉ရက္ ေက်ာင္းရဲ႕ ေနရာအသစ္ (Eunos Area ထဲမွာပါပဲ) မွာလုပ္မယ္လုိ႕ ဆရာေတာ္က ေျပာလုိက္ပါတယ္။ လိပ္စာအသစ္ပါတဲ႕ ဖိတ္စာကုိ မယူလာခဲ႕မိလို႕ ေနာက္မွ ထပ္ျဖည္႕ေရးပါ႕မယ္။

Myanmar Ebooks URL

ဒီညသူငယ္ခ်င္းဘုတ္ဘုတ္ဆီက ျမန္မာ Ebooks URL email လာလုိ႕ ကုိယ္ဖတ္ခ်င္ရင္ ျပန္ဖတ္လုိ႕ ရေအာင္ နဲ႕ မသိေသးတဲ႕ blog readers ေတြ အားတဲ႕အခါ ဖတ္ခ်င္ရင္ ဖတ္လုိ႕ရေအာင္...
Myanmar Ebooks

စာနာစိတ္

ေနာက္က်တယ္ဆုိတာ..မရွိဘူး
ဘယ္ေတာ႕မွလဲ..ဒိတ္မေအာက္ဘူး။
ဆင္ယင္လုိက္တာနဲ႕
ၾကည္႕လုိ႕မဝဘူးတဲ႕
အဲဒါ...။

1:25PM
21st Oct'2008

ဒီလုိညမ်ား

ငါျမင္ေနရတဲ႕..
ဒီျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြရဲ႕ ဟုိဘက္မွာ
ဘာေတြရွိမလဲ
ငါ..မသိခ်င္ေတာ႕ဘူး။

ခပ္လွမ္းလွမ္းကားလမ္းမေပၚက
ကားတစီးခ်င္းစီရဲ႕ ေနာက္ဆုံးဦးတည္ရာဟာ
ဘယ္ေနရာလဲ
ငါ..မစူးစမ္းခ်င္ေတာ႕ဘူး။

ငါကုိယ္တုိင္ေကာ..
ေမာင္းနွင္ခံေနရတဲ႕..ကားတစီးလား
ကုိယ္တုိင္ပဲ ကားေမာင္းေနတာလား
ငါ..မခြဲျခားတတ္ေတာ႕ဘူး။

မည္းေမွာင္ေနတဲ႕ ေကာင္းကင္မွာ
ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ႕ ၾကယ္စင္ေတြ
မေပ်ာ္ရႊင္ေတာ႕တာ...
ငါ..အေျဖရွာမၾကည္႕ခ်င္ေတာ႕ဘူး။

ျဖိဳးဖ်မွဳန္ရီ
ဒီနီယြန္မီးေရာင္ေတြေအာက္မွာ
အိပ္ေမာက်ေနတဲ႕ ကားေလးေတြရယ္
ေက်ာက္ရုပ္သစ္ပင္ေတြရယ္
ေခြးေက်ာင္းေနဆဲ..လူတခ်ိဳ႕ရယ္
စာသင္ေနဆဲ..တုိက္ေအာက္က ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလးေတြရယ္
တိတ္ဆိတ္ညင္သာစြာနဲ႕
အေဖာ္လုပ္ေပးေနတဲ႕ ေလညွင္းကေလးရယ္နဲ႕...

စကားေတြေျပာဖုိ႕လဲ စိတ္မပါ
နားေထာင္ဖုိ႕ရာလဲ အားအင္ကုန္ခမ္းတဲ႕အခါ
ဒီလုိပဲ..တစ္ေယာက္တည္း
ေက်ာက္စက္ခုံမွာ ထုိင္ရင္း
စိတ္ေတြလန္းဆန္းဖုိ႕
ေအးျမတဲ႕ ေလကုိ ရွဳရွိဳက္လုိ႕
ရခ်င္တာ အကုန္လုံး
အေဝးဆုံးကုိ လႊင္႔ပစ္လုိက္တဲ႕အခါ
အဲဒီခဏေတာ႕..
ငါ..ေပါ႔ပါးသြားခဲ႕တယ္။

12:54 AM
18th Oct' 2008

ပထမဆုံး ပုံရိပ္မ်ား

ကေလးတေယာက္ရဲ႕ မိဘနဲ႕ ငယ္စဥ္ကတည္းက ခြဲေနရတဲ႕ ဆုိးက်ိဳး ေကာင္းက်ိဳးတခ်ိဳ႕ခပ္ပါးပါးပါေအာင္လုိ႕ မွတ္မိသေလာက္ ပထမဆုံးေတြကုိ wesheme က ကုိ Andy တက္ထားလုိ႕ ေရးလုိက္ပါတယ္။

သိတတ္တဲ႕ အရြယ္ေရာက္ေတာ႕ ေဖေဖ တာဝန္က်တဲ႕ ျဖဴးျမိဳ႕မွာ ကြ်န္မေနေနျပီ။ ပထမဆုံးသူငယ္ခ်င္းက ဘုတ္အိ၊ဘုတ္ဆုံတုိ႕ရဲ႕ ညီမေလး..ၾကည္ၾကည္လွိဳင္တဲ႕။ တကယ္က သူ႕ကုိ လုံးဝမမွတ္မိေတာ႕ဘူး။ ပထမဆုံးသူငယ္ခ်င္းဆိုလို႕ ေမေမေျပာျပဖူးတာကုိ သတိရျပီး ေရးလုိက္တာပါ။ ေက်ာင္းတက္ေတာ႕လဲ ျဖဴးျမိဳ႕က ေက်ာင္းမွာပဲ စတက္တယ္။ ပထမဆုံးဆရာကေတာ႕..ဦးဥာဏ္...ဆရာ႕ေနာက္ကနာမည္ မမွတ္မိေတာ႕ဘူး။ ဆရာက သေဘာေကာင္းတာေတာ႕ မွတ္မိတယ္။ ေက်ာင္းသြားရင္ ရွိသမွ်အိုးပိစိ ခြက္ပိစိ၊ မီးဖုိပိစိေလးေတြ အားလုံးလြယ္အိတ္ထဲထည္႕သြားတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္တာနဲ႕ ခုံေအာက္ဝင္ျပီး အဲဒါေတြ အကုန္ခင္းျပီး ဟင္းခ်က္တမ္းေစ်းေရာင္းတမ္းေဆာ႕တယ္။ ဆရာက ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မသိဘူး။ကေလးေတြကမ်ားတာကုိး။ ျပီး ကြ်န္မက ခုံေအာက္မွာ လူတကုိယ္လုံးဝင္ေဆာ႕ေနတာဆုိေတာ႕ မရိပ္မိရွာပါဘူး။ ေနာက္ သိသြားေတာ႕လည္း ကြ်န္မကုိ မရုိက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ ေမေမတုိ႕ကုိ တိုင္တာနဲ႕ အဲဒါေတြ မယူသြားရေတာ႕ဘူး။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ၁လလား၂လားမသိဘူး။ခဏပဲ ေနခဲ႕ရတယ္။ အဲဒါအျပင္ ျဖဴးမွာ ေနရင္ ေဖေဖေမေမအလုိလုိက္ပုံနဲ႕ ကြ်န္မပညာေရးေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူးဆုိျပီး ရန္ကုန္က အဖုိးအဖြားအိမ္ကုိ ပုိ႕ခံရတယ္ေလ။

ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ႕ ပုဇြန္ေတာင္ အမက(၈)မွာ ေနတယ္။ ေက်ာင္းအပ္တုန္းက အရမ္းငုိတယ္။ အိမ္ကလူေတြ ျပန္ရင္ ေျပးလုိက္တယ္။ ေနာက္ေတာ႕ ကြ်န္မထက္ ပုိျပင္းျပင္းထန္ထန္ငုိတဲ႕ သူ႕အေမျပန္တာနဲ႕ အတင္းေအာ္ဟစ္ျငင္းဆန္ျပီး ငုိျပီးေျပးေျပးလုိက္သြားတဲ႕ ေကာင္မေလးကုိ ျမင္ျပီး ကုိယ္႕ဘာသာကုိ ငုိဖုိ႕ေမ႔သြားတယ္။ သူငုိတာျမင္ျပီး ကြ်န္မက မငုိျဖစ္ေတာ႕ဘူး။ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက ေအးစႏၵာညြန္႕ပါ။ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာလဲ ျပန္တူပါတယ္။ ငယ္ငယ္က အရမ္းကုိ ေက်ာင္းေၾကာက္ခဲ႕တဲ႕သူမဟာ ေဆးေက်ာင္းေရာက္ျပီး ဆရာဝန္ျဖစ္သြားတယ္။ ပထမဆုံး သူငယ္ခ်င္းေယာက္က်ားေလးနွစ္ေယာက္က စုိးသန္းထြန္းနဲ႕ မ်ိဳးျမင္႔သန္း။ ေလးတန္းမွာ က်ဴရွင္တူတူယူေနလုိ႕ ခင္သြားတယ္။ သူတို႕နွစ္ေယာက္ကေတာ႕ ပညာေရးဘက္ ဆက္မလုိက္ျဖစ္ဘူးထင္ရဲ႕။ ခုေတာ႕ သူတို႕အားလုံးလဲ ရန္ကုန္မွာပဲလား တျခားနုိင္ငံတခုခုမွာလား မေျပာတတ္ပါဘူး။

ကြ်န္မေဒၚေလးက စာဖတ္ဝါသနာပါတယ္။ သူဝယ္ေပးတဲ႕ ေရႊေသြးေတဇတုိ႕က ပထမဆုံးဖတ္ဖူးတဲ႕ ကာတြန္းဂ်ာနယ္ေတြပါပဲ။ ဒုတိယတန္းေရာက္ေတာ႕ အရမ္းေဆာ႕တဲ႕ ကြ်န္မ ေရေႏြးပူေလာင္ျပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနရလို႕ စာပဲဖတ္ေနရေတာ႕ ဒုတိယရပါတယ္။ ပထမဆုံး ဆုရဖူးျခင္းပါ။ ပထမ၊တတိယရတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘယ္သူေတြလဲဆုိတာ မမွတ္မိေတာ႕ပါဘူး။ တတိယတန္းေလာက္မွာ ခုိးတယ္ဆုိရမယ္႕ ပထမဆုံးမေကာင္းမွဳ ၂ခါ၃ခါေလာက္ လုပ္ခဲ႕ဖူးတယ္။ အဖြားဝယ္ခုိင္းတဲ႕ ဆီဝယ္ရင္း ကုန္စုံဆုိင္ပုိင္ရွင္က ဆုိင္အျမင္႔ၾကီးေပၚမွာထုိင္တာဆုိေတာ႕ သူမျမင္နုိင္တဲ႕ ေအာက္က ဆာလာအိတ္အျပည္႕ခင္းထားတဲ႕ ၾကံသကာေတြထဲက တခုနွစ္ခုေလာက္ ဆုိင္ရွင္ မသိေအာင္ တြမ္လာတာပါ။ ေနာက္ေတာ႕ အဲလုိယူစားေနရင္း ခုိးတဲ႕သူဟာေနာက္ဘဝက် သူတပါးအိမ္မွာ အိမ္ေစျပန္လုပ္ရတယ္လုိ႕ အိမ္ကသင္ထားတာ စိတ္မွာ အမွတ္ရလာေတာ႕ မလုပ္ျဖစ္ေတာ႕ဘူး။ အဲဒီ ၂ခါ၃ခါ အတြက္ ခုထိ စိတ္ထဲေလးေနတုန္းပါ။ USက ျပန္ေရာက္ေတာ႕ ဆုိင္ရွင္ဆီ သြားျပီး ၾကံသကာဖုိးျပန္ေပးဖုိ႕ စိတ္ကူးနဲ႕ပဲ ၾကိဳးစားခဲ႕မိတယ္။ ဒီတေခါက္ အိမ္ျပန္ျဖစ္ရင္ေတာ႕ သြားေပးျဖစ္ေအာင္ေပးမယ္၊ နည္းနည္းေတာ႕ ေၾကာင္တက္တက္နုိင္ေပမယ္႕ မတတ္နုိင္ပါဘူး။ ခုိးစားခဲ႕မိတာကုိး။မဟုတ္ရင္ ကြ်န္မေသခါနီးမွာ ခုထိစိတ္စြဲေနတဲ႕ ဒီမေကာင္းမွဳက ေလးလံေစမယ္ထင္ရ႕ဲ။

ေလးတန္းေအာင္ေတာ႕ ဗုိလ္တေထာင္ ၅ အထက္တန္းေက်ာင္းကုိ ေျပာင္းတယ္။ ငါးတန္းမွာ ေဒၚေလးဖတ္တဲ႕ ဝတၳဳေတြ စခုိးဖတ္တယ္။ အခ်စ္ ဝတၳဳေတြမုိ႕ မဖတ္ရဘူးလုိ႕ တားျမစ္ထားတဲ႕ လမင္းမုိမုိရ႕ဲ လုံးခ်င္း ဝတၳဳတစ္အုပ္ပါ။ ဝတၳဳနာမည္ေကာ ဇာတ္လမ္းေကာ မမွတ္မိေတာ႕ပါဘူး။ ေျခာက္တန္းမွာ အိမ္ကုိ စလိမ္တတ္ပါျပီ။ ဒန္းစီးခ်င္လုိ႕ ဒန္းရွိတဲ႕ နုနုလွိဳင္ဆုိတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကုိ က်ဴရွင္မတက္ခင္ သြားသြားေခၚရင္း ဒန္းစီးဖုိ႕ အိမ္ကေစာထြက္ခ်င္လုိ႕ လိမ္တာပါ။ မိသြားေတာ႕ မသက္သာပါဘူး။ စိတ္ၾကီးတဲ႕ ဖြားဖြားက လူၾကီးကုိ မလိမ္႕တပတ္လိမ္ရပါ႕မလားဆုိျပီး ၾကိမ္လုံးက်ိဳးေအာင္ အရုိက္ခံရပါတယ္။ ျဗဲ...ေနာက္ေတာ႕..အရုိက္ခံရတာ မၾကိဳက္လုိ႕ ဘယ္ေတာ႕မွ မလိမ္ျဖစ္ေတာ႕ဘူး။

ခုနွစ္တန္းမွာ ေဆးေပါ႕လိပ္စေသာက္ၾကည္႕မိတယ္။ အဖြားက ေဆးလိပ္ေသာက္ေတာ႕ သူေသာက္ရေအာင္ မီးညွိခုိင္းေတာ႕ ညွိေပးရင္းနဲ႕ လုိက္ေသာက္ၾကည္႕တာပါ။ တလိပ္လုံး ကုန္ေအာင္ ၾကိဳးစားေသာက္ဖူးေပမယ္႕ မၾကိဳက္ဘူးကြယ္။ ကုိးတန္းေရာက္ေတာ႕ အကုိနဲ႕ နွစ္ေယာက္တူတူေပါင္းျပီး ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ နာရီေပၚကမ်က္ရည္စက္မ်ား သီခ်င္းေခြ စဝယ္တယ္။ ဆယ္တန္းနွစ္ ထန္းတပင္ျမိဳ႕နယ္ပြဲမွာ ထူးအိမ္သင္နဲ႕ ေပါက္ေပါက္ရဲ႕ စုံတြဲ သီခ်င္းရယ္ ေဟမာေန၀င္းရဲ႕ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရယ္ စင္ေပၚမွာ စဆုိဖူးပါတယ္။ TV မွာ ပထမဆုံးလႊင္႕ခြင္႕ရတဲ႕ ကြ်န္မသီခ်င္းက ျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ ခ်စ္မိတယ္ဆုိတဲ႕ ေရွးေဟာင္းသီခ်င္းပါ။ ငယ္တုန္းဆုိေတာ႕ ကုိယ္႕ဝါသနာဟာ ကုိယ္နဲ႕ ျဖစ္နုိင္ဧ။္ မျဖစ္နုိင္ဧ။္ ကြ်န္မ မေတြးတတ္ပါဘူး။ဒီလုိပဲ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခဲ႕တာ..။ ေနာက္ေတာ႕ သီခ်င္းသြင္းဖုိ႕ ပုိက္ဆံ မရွိေတာ႕လုိ႕..ရပ္သြားတယ္။

ကြ်န္မအသက္ ၁၇နွစ္မွာ ကေလးေတြကုိ guideလုပ္တာ သခ်ၤာက်ဴရွင္ဝုိင္းသင္တာ လာငွားတဲ႕ဟာ လုိက္သင္တယ္။ ပထမဆုံးတပည္႕ေလးက ေဇာ္မ်ိဳးျမင္႔တဲ႕။ သူ႔ကုိငါးတန္းမွာ guide လုပ္ခ တလ ၅၀၀ စရတယ္။ ကေလးေတြ စာသင္လုိ႕ရတဲ႕ ပုိက္ဆံနဲ႕ ကုိယ္႕ဘာသာ ေက်ာင္းစရိတ္ ရသေလာက္ ရွာရတာ ေပ်ာ္တယ္။ ကေလးေတြကုိ စာသင္ရတဲ႕ အတြက္ ကေလးေတြ နည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ေလးစားအားက်တဲ႕သူ ျဖစ္သင္႕တယ္လုိ႕ စိတ္ထဲ ျဖစ္လာတယ္။ အရင္ကထက္စာရင္ ပုိလိမၼာလာတယ္။ မိဘကုိလည္း ကူညီခ်င္စိတ္ေတြ ပုိမ်ားလာတယ္။ မိသားစုကို ကလန္ကဆန္နဲ႕ ဆန္႕က်င္ခ်င္စိတ္ဆုိတာေတြ လုံးဝေပ်ာက္သြားခဲ႕တယ္။ တကၠသုိလ္စတက္တဲ႕အခါမွာလည္း စာကုိ အေလးအနက္ထား ၾကိဳးစားျဖစ္ခဲ႕တယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ပထမနွစ္၊ ဒုတိယနွစ္ နွစ္နွစ္ဆက္တုိက္ ကြ်န္မတက္ခဲ႕တဲ႕ ေမဂ်ာမွာ ပထမဆုံး ပထမဆု ရခဲ႕တယ္။ ၾကိဳးစားရဲ႕သားနဲ႕ ထာဝစဥ္ ည႕ံခဲ႕တဲ႕ အဂၤလိပ္စာေတာင္ ပထမနွစ္ ဂုဏ္ထူးတန္းမွာ D ထြက္ခဲ႕ပါတယ္။ အတန္းထဲမွာ အသင္အျပေကာင္းလွတဲ႕ ဆရာဦးဦးလြင္ဆုိတဲ႕ ဆရာ႕ေက်းဇူးပါ။ အဂၤလိပ္စာ ေတာ္ခ်င္တဲ႕ စိတ္ဟာ သီခ်င္းဆုိခ်င္တဲ႕ဝါသနာလုိ မဟုတ္ပဲ ဘယ္အရြယ္ ဘယ္အေနအထားမွာမဆုိ လုပ္လုိ႕ အဆင္ေျပတဲ႕အတြက္ ကြ်န္မရဲ႕ ထာဝရအိမ္မက္တစ္ခုပါ။ (ခုထိေတာ႕ ငုပ္လုိက္ ေပၚလုိက္ မအားလုိက္ ပ်င္းလုိက္ ျဖစ္ေနတုန္း)။ ေျပာခဲ႕သလုိပဲ ဝင္ေငြရတဲ႕အျပင္ ဆရာမလုပ္ခဲ႕တဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ေကာင္းက်ိဳးေတြက ကြ်န္မအတြက္ေတာ႕ အလြန္မ်ားပါတယ္။ ပထမဆုံးတပည္႕ေလး ကြ်န္မဆီမွာ စာသင္ရေအာင္ ခ်ိတ္ဆက္ေပးခဲ႕တဲ႕ သူငယ္ခ်င္း နန္ဒါၾကီး ရဲ႕ ေက်းဇူးပါပဲ။ သူ႕ရဲ႕ မိဘအေပၚ အလြန္သိတတ္မွဳေတြဟာ မိဘကုိ ဂ်စ္တုိက္ျပီး ဆုိးခ်င္တဲ႕ ကြ်န္မအတြက္ အားက် အတုယူျပီး ေျပာင္းလဲသြားေအာင္ ေစ႕ေဆာ္နိုင္ခဲ႕ပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္က အေရးအၾကီးဆုံးဆုိေပမယ္႕ အရြယ္သုံးပါးစလုံးမွာ အေပါင္းအသင္းက အေရးၾကီးတယ္လုိ႕ ကြ်န္မထင္ပါတယ္။ အနည္းဆုံး ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ စူးစမ္းျပီး အတုယူတတ္တဲ႕ ကြ်န္မလုိ အက်င္႔ရွိတဲ႕သူေတြ သတိထားတာ မမွားဘူး ထင္တယ္။ ပထမဆုံးအလုပ္ျပဳတ္တာကေတာ႕ စစခ်င္း လခစားဝင္လုပ္တဲ႕ computer ကုမၸဏီမွာ။ အင္း..ရွက္စရာၾကီး လုိ႕ မၾကာခဏျပန္ေတြးဖူးပါတယ္။ assignment ေတြေရးတာ ေနွးလြန္းလုိ႕ဆုိျပီး အျဖဳတ္ခံရတာပါ။ ျပဳတ္ျပီး ၄လအၾကာမွာပဲ အဲဒီကုိ အလုပ္ကုိ ျပန္ဝင္ခြင္႕ရေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႕ပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ေျခာက္နွစ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ လုပ္ခဲ႕တယ္။

ပထမဆုံးနုိင္ငံျခားခရီးက US ကုိ ANA ဆုိတဲ႕ ဂ်ပန္ေလေၾကာင္းလုိင္းစီးျပီး ၂၀၀၁ခုနွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၄ရက္မွာ သြားခဲ႕တယ္။ ကဗ်ာေတြကုိ သူ႕ website မွာ ပထမဆုံးတင္ေပးတာက အလုပ္ထဲေရာက္မွ စခင္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပါ။ ခုိနားရာဆုိတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ site မွာ ကဗ်ာေတြ အမ်ားၾကီးေရးခဲ႕တယ္။ site ရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္က စာကဗ်ာခ်စ္သူတို႕ ခိုနားရာ တဲ႕။ ဒီ အလင္းညီနာမည္နဲ႕ပါပဲ။ ၂၀၀၁မွာထင္တယ္။ အရက္စေသာက္ဖူးတာလဲ US မွာပဲ။ ဘာအရက္လဲေတာ႕ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။ မူးရင္ ရစ္တယ္လုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာတာပဲ။ ေနာက္ေတာ႕ အရက္ေသာက္ရင္ တအားရီရတာ ေပ်ာ္လုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုမိတုိင္း ေသာက္ဖုိ႕ဆြယ္ရင္ တခြက္တဖလားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ပါရင္ ထိုးအန္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ႕အထိ မဟားဒရားပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာ႕တတ္လာတယ္။ ခုေတာ႕ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ျဖစ္ အရက္မေသာက္ေတာ႕ဘူး။ မေသာက္ခ်င္ေတာ႕လုိ႕ ဘယ္ေလာက္ပဲ အေျခအေနေပးေပး ျငင္းဖုိ႕ အားလဲမနာ စိတ္လဲမာတယ္။ ငါးပါးသီလကုိ ခ်ိဳးေဖာက္တာ ဘာမွ မလုပ္ခ်င္ေတာ႕ဘူး။ အသက္လဲၾကီးလွျပီမုိ႕ အကုသုိလ္နည္းေအာင္ အတတ္နုိင္ဆုံးေနပါတယ္။

တရားစခန္းစဝင္တ႕ဲ ေရႊမင္းဝံေက်ာင္းမွာ..ပထမဆုံးဆယ္ရက္ေက်ာ္ေနခဲ႕ပါတယ္။ ေနာက္တနွစ္ၾကာေတာ႕ အဲဒီေက်ာင္းမွာပဲ ပထမဆုံးမယ္သီလရွင္အျဖစ္ ၂ပတ္ ထပ္ဝတ္ခဲ႕တယ္။ လခစား အလုပ္မဝင္ခင္ လုပ္ခဲ႕တာပါ။ ရည္းစားထားဖုိ႕ေတာ႕ ခုထိ စိတ္ကူးမရေသးဘူး။ နွစ္တန္းမွာ ဘာလုိ႕ သူ႕ေရွ႕သြားေတြၾကီးေနတာလဲ ဆုိျပီး အကုိ႕သူငယ္ခ်င္းကုိ ေတြ႕ရင္ လုိက္ေငးေနမိတယ္။ အကုိက ကြ်န္မထက္နွစ္နွစ္ၾကီးေတာ႕ အဲဒီေကာင္ေလးက ေလးတန္းေပါ႕။ အေတာ္ေစာတဲ႕ အရြယ္မွာ သြားၾကီးတာကုိ စပ္စပ္စုစုေတြးျပီး လုိက္ေငးခဲ႕ဖူးတာ မွတ္မိေနေသးတယ္။

အမ္...အားရပါးရေလွ်ာက္ေရးတာ..အေတာ္ေတာ႕ ရွည္ေနျပီ။ ကေလးဘဝ နည္းနည္းဆုိးသြမ္းရာကေန သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြေၾကာင္႕ ကံေၾကာင္႕ အေကာင္းဘက္ကုိ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲလာတာတဲ႕ ကြ်န္မရဲ႕ ပထမဆုံးေတြကုိ..ေရးအျပီးမွာ ထပ္ တက္ခ်င္ေပမယ္႕ ဘယ္သူတက္ရမွန္း မသိလုိ႕ မတက္ေတာ႕ပါဘူး..။

Lemon Tree

I want to share a song that is easy to sing coz I am happy today :)

Fools Garden - Lemon Tree


I'm sitting here in the boring room
It's just another rainy Sunday afternoon
I'm wasting my time
I got nothing to do
I'm hanging around
I'm waiting for you
But nothing ever happens and I wonder

I'm driving around in my car
I'm driving too fast
I'm driving too far
I'd like to change my point of view
I feel so lonely
I'm waiting for you
But nothing ever happens and I wonder

I wonder how
I wonder why
Yesterday you told me 'bout the blue blue sky
And all that I can see is just a yellow lemon-tree
I'm turning my head up and down
I'm turning turning turning turning turning around
And all that I can see is just another lemon-tree

I'm sitting here
I miss the power
I'd like to go out taking a shower
But there's a heavy cloud inside my head
I feel so tired
Put myself into bed
Well, nothing ever happens and I wonder

Isolation is not good for me
Isolation I don't want to sit on the lemon-tree

I'm steppin' around in the desert of joy
Baby anyhow I'll get another toy
And everything will happen and you wonder

I wonder how
I wonder why
Yesterday you told me 'bout the blue blue sky
And all that I can see is just another lemon-tree
I'm turning my head up and down
I'm turning turning turning turning turning around
And all that I can see is just a yellow lemon-tree
And I wonder, wonder

I wonder how
I wonder why
Yesterday you told me 'bout the blue blue sky
And all that I can see, and all that I can see, and all that I can see
Is just a yellow lemon-tree

Read more..

Home

Chris Daughtry - Home

I'm staring out into the night,
Trying to hide the pain.
I'm going to the place where love
And feeling good don't ever cost a thing.
And the pain you feel's a different kind of pain.

Well I'm going home,
Back to the place where I belong,
And where your love has always been enough for me.
I'm not running from.
No, I think you got me all wrong.
I don't regret this life I chose for me.
But these places and these faces are getting old,
So I'm going home.
Well I'm going home.

The miles are getting longer, it seems,
The closer I get to you.
I've not always been the best man or friend for you.
But your love, it makes true.
And I don't know why.
You always seem to give me another try.

So I'm going home,
Back to the place where I belong,
And where your love has always been enough for me.
I'm not running from.
No, I think you got me all wrong.
I don't regret this life I chose for me.
But these places and these faces are getting old,

Be careful what you wish for,
'Cause you just might get it all.
You just might get it all,
And then some you don't want.
Be careful what you wish for,
'Cause you just might get it all.
You just might get it all, yeah.

Oh, well I'm going home,
Back to the place where I belong,
And where your love has always been enough for me.
I'm not running from.
No, I think you got me all wrong.
I don't regret this life I chose for me.
But these places and these faces are getting old.
I said these places and these faces are getting old,
So I'm going home.
I'm going home.

You had me from Hello

He is one of my favourite rockers since teenage.

Bon Jovi - You had me from Hello


At the mirror you fix your hair and put your makeup on
Youre insecure about what clothes to wear
I cant see nothing wrong

To me you look so beautiful when you cant make up your mind
Its half past eight, its getting late
Its ok, take your time

Standing here my hands in my pockets
Like I have a thousand times
Thinking back it took one breath
One word to change my life

[chorus:]
The first time I saw you it felt like coming home
If I never told you I just want you to know
You had me from hello

When we walk into a crowded room its like were all alone
Everybody tries to kidnap your attention
You just smile and steal the show

You come to me and take my hand
We start dancin slow
You put your lips up to my ear and whisper way down low

[chorus:]
From the first time I saw you it felt like coming home
If I never told you I just want you to know
You had me from hello

And when youre laying down beside me
I feel your heartbeat to remind me...

[chorus:]
The first time I saw you it felt like coming home
If I never told you I just want you to know
You had me from hello

From hello..
From hello..

စက္ရုပ္

သူ အိမ္ကေန အလုပ္လုပ္ေနသည္မွာ ၃လေက်ာ္သြားျပီျဖစ္သည္။သုိ႕ေသာ္ ျပႆနာမရွိ။ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားကား သူ႕လုိ ရံဖန္ရံခါမွ်ပင္ ရုံးလာနုိင္သူမ်ား မဟုတ္။ ရုံးတည္ရွိရာ state အတြင္းမွာေတာင္ ေနသူမ်ား မဟုတ္ၾက။ အေပါင္းအသင္း အလြန္မင္ေသာ သူ႕အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ လုပ္ငန္းခြင္ environment တစ္ခု၊ ေႏြးေထြးေသာ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ကုိ ေတာင္ ပုိင္ဆုိင္နိုင္ခြင္႕ မရေတာ႕တာ ကံၾကမၼာရဲ႕ အတုိင္းအဆမဲ႕ ရက္စက္မွဳလုိ႕သာ ဆုိခ်င္သည္။

သူတုိ႕ ေတြ႕ၾကတာ တပတ္တခါ virtual room နွင္႕ conference call ေပၚမွာ ၊ Quarterly Event အျဖစ္ သုံးလတခါက်င္းပေသာ International visual conference call ေပၚမွာသာ ၊ တနွစ္တခါ company ကလုပ္ေပးေသာ လူခ်င္းေတြ႕ဆုံရေသာ Christmas ပြဲမွာ ျဖစ္သည္။ ဒါ E ေခတ္ၾကီးမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကေသာ နုိင္ငံျခားထုံးစံပင္။ အဓိကက ေပးထားေသာ အလုပ္မ်ားကုိ သတ္မွတ္ရက္အတြင္း အခ်ိန္မွီျပီးလွ်င္ Remote Access ေပးထားေသာ Server ေပၚ လွမ္းတင္လုိက္ရုံသာ ျဖစ္သည္။ နာရီ၀က္တခါ auto schedule ဆြဲထားေသာ auto complier မ်ားက compile လုပ္ျပီး ၁၂နာရီ တခါဆြဲထားေသာ testing prgram မ်ားက အလုိအေလွ်ာက္ ျပန္ testing လုပ္မည္ျဖစ္သည္။ testing program မွာ အေတာ္ကုိ Intelligent ျဖစ္သည္႕အတြက္ output ထြက္လာေသာ test result မ်ားကုိစစ္ျပီး သက္ဆုိင္ရာ developer ဆီ Error Category အလုိက္ system ကုိ သိသာထင္ရွားေအာင္ ထိခုိက္ေသာ error မ်ိဳးမဟုတ္ပါက အီးေမးလ္ပုိ႕တန္ပုိ႕၊ ဆက္သုံးလုိ႕ မရေအာင္ အလြန္ဆုိး၀ါးေသာ error ျဖစ္လွ်င္ "Your system is unstable. Please check your error queue" ဟု ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အသံဆုိးၾကီးျဖင္႕ အလုိအေလွ်ာက္ developer မ်ား ဖုန္းသုိ႕ ေတာက္ေလွ်ာက္ call ေနမည္ျဖစ္သည္။ သူ႕ server ကို
connect မလုပ္မခ်င္း ဆက္တုိက္ call ေနေသာ ထုိ Phone Call သည္ မပိတ္ရ ဟု အလုပ္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္စဥ္က ပါျပီးျဖစ္သည္။ သူ႕အဖုိ႕ေတာ႕ ငွက္ဆုိးထုိးသံၾကီးသာ ျဖစ္သည္။ ၂နာရီအတြင္း server ကုိ log in မ၀င္ပါက testing program ကုိ ေရးဆြဲေသာ SQA Engineer ကုိယ္တုိင္ သူ႕ကုိ ဆက္သြယ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားမည္ျဖစ္မည္။

ေၾသာ္...ပုိက္ဆံ..ပုိက္ဆံ...
ေငြေနာက္လုိက္မိလုိ႕လား...တုိးတက္ခ်င္လုိ႕လား... သူတကာထက္ သာခ်င္သည္႕ အတၱေၾကာင္႕လား။ ဘယ္ဟာမွန္းေတာ႕ မသိ။

အိမ္နွင္႕ အေ၀းမွာ၊ သူငယ္ခ်င္းဆုိလုိ႕ အနီးအနားမွာ လက္ညိွဳးထုိးစရာ မရွိေသာ ဒီနုိင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ခြင္႕ ရေအာင္ ငါ ဘာလုိ႕ ၾကိဳးစားမိပါလိမ္႕ လုိ႕ တခါတခါေတြးၾကည္႕မိသည္။ အမိျမန္မာနုိင္ငံနွင္႕ အလြန္ေ၀းေသာ အရပ္မွာ၊ မိဘနွစ္ပါးကုိ ေခၚထားဖုိ႕ ခက္ခဲေသာ ဒီလုိေနရာမွာ၊ အေမ အသဲအသန္ ျဖစ္လုိ႕မွ အသက္မွီေအာင္ ျပန္ဖုိ႕ မလြယ္ကူေသာ ဒီေနရာသည္ သူတေယာက္တည္းအတြက္ေတာ႕ အလြန္ ေကာင္းမြန္ျပည္႕စုံေသာ ေနရာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေပမည္။

ရုံးသြားတာလည္းမေတြ႕၊ သူငယ္ခ်င္းဆုိလုိ႕လည္း ဘယ္သူမွ လာတာမျမင္ရ၊ တစ္ေယာက္တည္း ေစ်းသြား၊ ေလ႕က်င္႔ခန္းလုပ္၊ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္၊ ကြန္ပ်ဴတာတလုံးျဖင္႕ အလုပ္ရွဳတ္၊ စာအုပ္ေတြျဖင္႕ အေဖာ္ျပဳ၍ အရယ္အျပဳံးလည္း နည္းလွေသာ သူ႕ကုိ သူငွားေနေသာ အိမ္ပုိင္ရွင္ အေမရိကန္အမ်ိဳးသမီးၾကီးက အံၾသထူးဆန္းသလုိ အ၀င္အထြက္ ျမင္တုိင္း ၾကည္႕တတ္သလုိ တခါေတာ႕ ေျဗာင္ပင္ ဖြင္႕ေမးဖူးေလသည္။ သူမွာလည္း တျခား လွ်ဳိ႕၀ွက္စရာ ဘာမွ မရွိေသာေၾကာင္႕ အမွန္အတုိင္းပင္ ရွင္းျပေျပာထားခဲ႕လည္း တအံ႕တၾသ အၾကည္႕တုိ႕ကား ဆုံမိတုိင္း ရတတ္စျမဲ။ ဒီနိုင္ငံထဲမွာ အတူတူရွိေသာ္လည္း state မတူေသာေၾကာင္႕ ဖုန္းျဖင္႔သာ ရံဖန္ရံခါ ဆက္သြယ္ရေသာ သူငယ္ခ်င္း လင္မယားစုံတြဲတုိ႕ကား သူတုိ႕ဘာသာ လည္ပတ္ ေပ်ာ္ရႊင္လ်က္ activity အျပည္႕ျဖင္႕ မအားလပ္သလုိ ရွိသည္။ ေသာင္ျပင္မွာ လႊတ္ေသာ ေရႊဟသၤာေလးလုိ သူကား တစ္ေကာင္တည္းပဲ ဒါေပမယ္႕ ျခေသၤ႕ဟု ကုိယ္႕ဘာသာ အားတင္းရင္း တစ္ေယာက္တည္းေန႕ရက္မ်ားစြာကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ဆဲ ျဖစ္သည္။

သူ႕ကုိ အားကုိးေသာ သူ႕မိသားစုအတြက္ သူ ရွင္သန္ရဆဲျဖစ္သည္။ ဒီဘက္နွစ္ပုိင္းတြင္ က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်င္လာေသာ မိဘတုိ႕ကုိ အနီးကပ္ ျပဳစုေသာ သူ႕ေမာင္နွမတုိ႕ကား ရုိးအလြန္းေသာေၾကာင္႕ သူ႕မိဘတုိ႕ medication အတြက္ ၊ ေရာဂါ အတြက္ လုိအပ္သမွ်ကုိ သူ႕ဘာသာသူ အင္တာနက္မွာ ရွာဖတ္၊ ေလ႕လာ၍ သင္႕မသင္႕ ေရာဂါ အတက္အဆုတ္ ကုိ ခန္႕မွန္းရ၊ ပူပန္ရ၊ သက္ျပင္းခ်ရသည္။ အိမ္အတြက္ လုိအပ္ေသာ ေငြေၾကးတုိ႕ကုိ ပုိ႕နုိင္တာ တစ္ခုပဲ သူစိတ္ခ်မ္းသာရသည္။ ဒါဆုိလည္း ျပန္ပါေတာ႕လား၊ တျခား ျမန္မာနုိင္ငံနွင္႕နီးေသာ တုိင္းျပည္ကုိ ေျပာင္းပါလားဆုိေတာ႕ သူတကာ ဒီလုိ အေျခအေနရေအာင္ မက္ေမာေလာက္သည္႕ ေနရာတစ္ခုက ခြာဖုိ႕ ခြန္အားမရိွေသးျပန္။ ေနာက္ဆုံးေတာ႕ တစ္ခုခုလုိခ်င္ရင္ တစ္ခုခုေပးဆပ္ရစျမဲဆုိေသာ ေလာကနိယာမအရ သူမက္ေမာေသာ၊ သူတကာလာခ်င္ေသာ U.S.A ဆုိေသာ တုိင္းျပည္တြင္ သူ...စက္ရုပ္တရုပ္လုိ ရွင္သန္ေနဆဲ...။

Teardrops on my guitar

I have some words to write but as it should be in English, time is needed. So just sharing a song today, enjoy!



Taylor Swift - Teardrops on my guitar

Drew looks at me, I fake a smile so he won't see
That I want and I'm needing everything that we should be
I'll bet she's beautiful, that girl he talks about
And she's got everything that I have to live without

Drew talks to me, I laugh cause it's just so funny
That I can't even see anyone when he's with me
He says he's so in love, he's finally got it right,
I wonder if he knows he's all I think about at night

[Chorus:]

He's the reason for the teardrops on my guitar
The only thing that keeps me wishing on a wishing star
He's the song in the car I keep singing, don't know why I do

Drew walks by me, can he tell that I can't breathe?
And there he goes, so perfectly,
The kind of flawless I wish I could be
She'd better hold him tight, give him all her love
Look in those beautiful eyes and know she's lucky cause

[Repeat Chorus]

So I drive home alone, as I turn out the light
I'll put his picture down and maybe
Get some sleep tonight

He's the reason for the teardrops on my guitar
The only one who's got enough of me to break my heart
He's the song in the car I keep singing, don't know why I do
He's the time taken up, but there's never enough
And he's all that I need to fall into..

Drew looks at me, I fake a smile so he won't see.

Read more..

ဘာေတြလုပ္ေနမိပါလိမ္႕...

အသက္အေတာ္ရလာတဲ႕ ဒီဘက္နွစ္ပုိင္းမွာ ကြ်န္မ အခ်ိန္ေတြကုိ အရမ္းနွေျမာတတ္လာတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ဇရာအရေရာ လုပ္ငန္းအေတြ႕အၾကံဳေတြေၾကာင္႕ေရာ အခ်ိန္ေတြ အမွတ္တမဲ႕နဲ႕ပဲ အလုိလုိကုန္သြားတာမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ငါဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ လုိ႕ ခဏခဏ ကုိယ္႔႔ဘာသာျပန္ျပန္ေမးရပါတယ္။ ဒီအတုိင္းဆက္လုပ္ရင္ေကာ ငါလုပ္ခ်င္တာေလးေတြ တကယ္ေကာျဖစ္လာမွာလား။ တခါတေလက် ၀ါသနာအရ ေရြးခ်ယ္ထားတဲ႕ အခုလက္ရွိအလုပ္အမ်ိဳးအစားကေကာ ေနာက္အသက္ၾကီးလာတဲ႕အထိ တကယ္အဆင္ေျပမွာလား စသျဖင္႔ လားေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းမွန္ဟုတ္ရ႕ဲလား လုိ႕ ျပန္ျပန္ၾကည္႕တာပါ။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ႕ ကုိယ္႔ဘေလာ႕ခ္ေလးကုိ ျပန္ၾကည္႕မိေတာ႕ English စာတုိးတက္ေအာင္ဆုိတဲ႕ မူရင္းရည္ရြယ္ခ်က္ အထမေျမာက္ပါဘူူး။ ဒီပုိ႔စ္အပါအ၀င္ ပုိ႕စ္ စုစုေပါင္း ၁၄ ပုဒ္မွာ အဂၤလိပ္လုိ ပုိ႕စ္ ၁၀ပုဒ္နဲ႕ ျမန္မာလုိ ပုိ႔စ္ ၄ပုဒ္မွာ တကယ္ၾကိဳးစားပမ္းစားရွာေဖြအားထုတ္ေရးတဲ႕ ပုိ႔စ္ရယ္လုိ႕ မရွိဘူးျဖစ္ေနေတာ႕ ရွက္သြားမိပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္...ကြ်န္မ ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ႕ English Post ေကာင္းေကာင္းေလးေတြ မျဖစ္လာေသးပါဘူး။ စာေရးခ်င္တာနဲ႕ တခါတေလ စိတ္ကူးေပါက္တာနဲဲ႕ စိတ္ေလေနတာနဲ႕ ေတာင္ေရးေျမာက္ေရး ေလွ်ာက္လုပ္ထားတဲ႕ ပုိ႕စ္ေတြခ်ည္းပါ။ မတတ္နုိင္ပါဘူးကြယ္။ ရသေလာက္ေပါ႕ေနာ။ တျဖည္းျဖည္းေတာ႕ တက္လာမွာေပါ႕လုိ႕ ကုိယ္႔ဘာသာအားေပးလုိက္တယ္။ အဟီး...အဲလိုပဲ တသက္လုံး ဗုန္းေဗာလေအာ အခ်ိန္ျဖဳန္းလာခဲ႕မိတာ ခုမွ အသိတရား နည္းနည္း၀င္သလိုလုိရွိတာ :)

စာေရးတာ အဂၤလိပ္လုိ ေရးဖုိ႕ ၾကိဳးစားရင္ အေတာ္စိတ္ပိန္တယ္။ စာလုံးေတြ ရွာမေတြ႔လုိ႕။ တကယ္က ေမ႔တတ္ေတာ႕ vocabulary အသစ္ေတြကုိ အဓိပၸါယ္ နွစ္ခါသုံးခါေလာက္ၾကည္႔လဲ ေနာက္တေခါက္ဆုိ မမွတ္မိေတာ႕ဘူး။ ျပန္ၾကည္႕ပဲ။ တခါတေလ Alzheimer ျဖစ္ခ်င္ေနျပီလားလုိ႕ ကုိယ္႔ဘာသာ ရြဲ႕ျပီးေတြးမိတဲ႕ အထိ ေမ႔တတ္တယ္။ စာလုံးအသစ္ေတြ႕ရင္ မေမ႔ေအာင္ အေတာ္မ်ားမ်ား ကေန႕မွ စ ဘေလာ႔ခ္မွာ တင္ေရးေတာ႕မယ္။ ဒါဆုိ ပုဒ္ေရလဲပြား လာလည္တဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ ဖတ္စရာမ်ားမေပါ႕။

Nickname

ဘ၀တေလွ်ာက္ အရင္းနွီးဆုံးေပါင္းခဲ႕သမွ် သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အလုပ္ထဲမွာ ဆုံခဲ႕ဖူးတဲ႕ တခ်ိဳ႕လူေတြဟာ ဟာသဥာဏ္ရွိေတာ႕ နာမည္ေျပာင္ေလးေတြ ျဖစ္လာတာ တနည္းေတာ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဆယ္တန္းတုန္းက ေပါင္းတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြရ႕ဲ နာမည္ေျပာင္ေတြက နန္ဒါၾကီး(နာမည္ရင္းက ပါဠိိ နာမည္ပါ)၊ ပိစိ၊ ေရႊရုိး(ပိန္လြန္းလုိ႕)၊ အရွည္ၾကီး၊ ပူစီ(နာမည္ရင္းက ေၾကာင္ေခၚတဲ႕ အသံထြက္နဲ႕ဆင္လုိ႕ပါ)၊ ဘန္ဘန္(ဒါက ေဆးေက်ာင္းေရာက္သြားတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ လက္ေတြ႔ခန္းမွာ ဘာဆုိလားမသိဘူး လုပ္ရတဲ႕အခါ English Term တစ္ခုက အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အက်င္႔နဲ႕တူလုိ႕)၊ ေမာ္ၾကီး(မိန္းကေလးပါ။ သူ႕ရဲဲ႕ေနာက္ဆုံး နာမည္က ေမာ္ပါလုိ႕)၊ ငျပဴး(သူ႔မ်က္စိက အၾကီးၾကီးမုိ႔လုိ႕..တကယ္ကမ်က္လုံးလွတာပါ။ ဟီဟိ အဲဒါကုိ အဲလုိတမင္ ရုပ္ဆုိးတဲ႕ နာမည္ေျပာင္ေခၚရတာ ေပ်ာ္စရာ ..သူက အဲလုိေခၚလို႕ လုံး၀စိတ္မဆုိးတဲ႕သူလဲ ျဖစ္လုိ႕ပါ)။

ရွားရွားပါးပါး အလြန္ေဆာ႕တဲ႕ တစ္ေယာက္ရယ္(ဘယ္ေလာက္ေဆာ႕သလဲဆုိ ေရႊတိဂုံဘုရားတက္တဲ႕အခါ မုိးရြာျပီးတဲ႕ အခ်ိန္ဆုိ ေရအုိင္ေလးေတြ က်န္တာေတြ႕တဲ႕အခါ အဲဒီ ေရအုိင္ေလးေတြ ေတြ႕တုိင္း တမင္ ေရစင္ေအာင္ အားနဲ႕ ေျခခ်နင္းျပီး ေဆာ႔သူပါ၊ ကြ်န္မက သူ႕နားကေလွ်ာက္မိေတာ႕ ေရစင္ျပီး ထမီေရစုိရင္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ သူ႕အားက်ျပီး ကြ်န္မလဲ ေရအုိင္ေတြ႕ရင္ အဲလုိပဲ လုိက္လုပ္ေတာ႕တာပဲ။ အဲေတာ႕ နွစ္ေယာက္လုံး ထမီ၊ စကတ္ ေအာက္နားေတြ ေရစုိေတာ႕ ေက်ေရာ:) ေအးေဆးတဲ႕ တစ္ေယာက္နဲ႕ ေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ကုိေတာ႕ နာမည္ပဲ ေခၚျဖစ္ခဲ႕ၾကတယ္။

ကြ်န္မတုိ႕ အုပ္စုထဲမွာ ေယာက္က်ားေလးတစ္ေယာက္မွ မပါပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ ကဗ်ာတုိ႕ သီခ်င္းတုိ႕ ၀ါသနာပါရာကေန တတြဲတြဲ ျဖစ္ခဲ႕ဖူးတဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ေယာက္က်ားေလးနွစ္ေယာက္ကုိေတာ႕ တစ္ေယာက္ကုိ small ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကုိေတာ႕ ဓာတ္တုိင္(သူ႔နာမည္ က က်ယ္တုိက္-ၾကိဳက္တယ္လုိမ်ိဳး နာမည္ရင္းကုိ ေျပာင္းျပန္လွန္လုိက္ရင္ ဓာတ္တုိင္နဲ႕ သဘာ၀နဲ႕ တူေနလုိ႕ပါ) သူ႕ကုိ ၾကည္႕မရတဲ႕အခါ ပုျပဲျပားတဲ႕ အဲဒီအခ်ိန္က အနည္းငယ္ ၀ျပီးပုျပီးျပားတဲ႕ ခႏၶာနဲ႕ တုိက္ရုိက္လုိက္ေအာင္ ကြယ္ရာမွာ ေခၚပါတယ္။ နာမည္ေျပာင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ႕ နန္ဒါၾကီးဆီက လာပါတယ္။ သူက အေသးအဖဲြက အစ အားလုံးကို ခုခ်ိန္ထိ မွတ္မိတတ္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပါ။

မိန္းကေလးခ်င္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေယာက္က်ားေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဟ႕ေကာင္လုိ႕ ေခၚတတ္တာ ကြ်န္မတုိ႕ အုပ္စုအက်င္႔ပါပဲ။ အဲဒီ အက်င္႔က ခုထိမေပ်ာက္ပါဘူး။ နည္းနည္းရင္းနွီးလာျပီဆုိ ခုေနာက္ပုိင္း ခင္တဲ႕သူေတြကုိပါမက်န္ ေဟ႔ေကာင္လုိ႕ ေခၚျပီး ေျပာတတ္တုန္းပါ။ အဲဒီ အတြက္ အသစ္ခင္တဲ႕ ခေလးေတြနဲ႕ သူတုိ႕ခ်စ္သူေတြကပါ ကြ်န္မကို စိတ္မဆုိးတဲ႕အျပင္ ေခၚလုိ႕ေကာင္းတယ္ဆုိျပီး သူတုိ႕ အခ်င္းခ်င္းလဲ အဲလုိ ေဟ႕ေကာင္ေဟ႕ေကာင္လုိ႕ ေခၚၾကပါတယ္တဲ႕။ ေရးေတာ႔သာ ေဟ႔ေကာင္ေပမယ္႕ အျပင္မွာ ေခၚတဲ႕ အသံထြက္္က ေဟ႕ေရာင္ျဖစ္လုိက္ ေဟ႕ေကာင္ျဖစ္လုိက္ပါ။

အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ႕ နာမည္ေပးအရမ္းေတာ္တ႕ဲ အလုပ္ထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္(စာသင္ေပးဖူးတဲ႕ ဆရာလဲျဖစ္ပါတယ္)ဆီက နာမည္ေျပာင္ေတြ အမ်ားၾကီး ၾကားရပါတယ္။ အလုပ္ထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရုံတင္မဟုတ္ပဲ ေျပးတတ္တဲ႕ ကြ်န္မကုိ သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ဦးလုိ႕ နာမည္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဦးကေတာ႕ ကြ်န္မရဲ႕ တကယ္႕ last name မုိ႕လုိ႕ ထည္႕လုိက္တာနဲ႕ တူပါရဲ႕။ အဲဒီနာမည္ကုိ စခ်င္တဲ႕သူအားလုံးက လုိက္ေခၚၾကတယ္ဗ်ား (:D)

တျခား အလုပ္ထဲမွာ ဆုံတဲ႕ နုိင္ငံျခားသားေတြကုိလဲ ေအာင္ထြန္းေလး(တရုပ္မခ်စ္စရာ ပုပုေသးေသးမ်က္နွာျပည္႕ျပည္႕နဲ႕ ကေလးသရုပ္ေဆာင္ ေအာင္ထြန္းေလးနဲ႕တူလုိ႕)၊ တရုပ္မဆံပင္ေကာက္ေကာက္ကုိ ေကဂ်ာနူးတဲ႕(တကယ္လဲ အဲဒီတရုပ္မ ရုပ္က ေကဂ်ာနူးနဲ႕ ဆင္တယ္)။ ေနာက္ team ထဲက ကုလားမတစ္ေယာက္ကုိေတာ႕ ေရငုပ္သေဘာၤတဲ႕(ဘာလုိ႕ေခၚလဲေတာ႕ မမွတ္မိပါဘူး)။ ကြ်န္မတို႕ထက္ အသက္အနည္းငယ္ၾကီးတဲ႕ မမနွစ္ေယာက္က နဲနဲေလး၀တာကိုေတာ႕ G1၊G2 လုိ႕ေခၚတာမွတ္မိပါတယ္။ ေနာက္ အဂၤလိပ္နာမည္က ရုတ္တရက္ၾကည္႕လုိက္ရင္ ျမန္မာအသံထြက္နဲ႕ဆုိ ဂ်ီးဖတ္နဲ႕ တူလုိ႕ အသားျဖဴျဖဴ ေယာက္က်ားေလးတစ္ေယာက္ကလဲ ဦးဂ်ီးဖတ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ အသားညိဳညိဳ အုိက္တင္ေကာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္က ေက်ာ္ဟိန္းျဖစ္သြားျပီး ပါးခ်ိဳင္႕ေလးနဲ႕ ခ်စ္စရာအလြန္ေကာင္းတဲ႕ တရုပ္မေလးက ရတနာခင္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနာက္တျခား နာမည္ေျပာင္အေခၚခံရတဲ႕ သူေတြ ရွိဦးမယ္ထင္တာပဲ။ ကြ်န္မ မမွတ္မိေတာ႕ ထည္႕မေရးေတာ႕တာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲလုိနာမည္ေျပာင္ေတြက ရီစရာေကာင္းတာေတာ႕ အမွန္ပါပဲ (အေခၚခံရတဲ႕ ကာယကံရွင္က အသည္းအသန္ စိတ္မဆုိးပဲ ဟာသလုိ႕ သေဘာထားတဲ႕အခါ ေပ်ာ္စရာလဲ တကယ္ေကာင္းပါတယ္)။

အလုပ္ထဲေရာက္ျပီးမွ အရမ္းခင္သြားတဲ႕၊ နွစ္ေပါက္ေအာင္ တူတူေနၾကတဲ႕ ကြ်န္မတုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက်ေတာ႕ ပိန္တာရုိး(ပိန္ေညာင္၊ ငပိန္ စသျဖင္႕လဲ ေခၚၾကပါတယ္)၊ င၀ါ(ဘုတ္ဆုံမ၊ ဘုတ္ဘုတ္၊ငဘုတ္ စသျဖင္႕ သူ႕ကုိ ေခၚၾကပါတယ္၊ ဘုတ္အီးမလုိ႕ ေခၚရင္ေတာ႕ သူစိတ္ဆုိးလို႕ မေခၚပါဘူး :D)၊ သူတို႕နွစ္ေယာက္ကလဲ ကြ်န္မကုိ မွန္ေဂ်ာင္၊ ငမွန္ လုိ႕ေခၚၾကပါတယ္။ အဲလုိေခၚတဲ႕အတြက္ ကြ်န္မတုိ႕ အခ်င္းခ်င္း စိတ္မဆုိးတဲ႕အျပင္ မေခၚတဲ႕အခါက်မွသာ စိတ္ထဲ စိမ္းလုိက္တာ ဆုိျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္မ mobile မွာ နာမည္ရင္းနဲ႕ သူ႕ဖုန္းနံပါတ္ကုိ save ထားမိတာ င၀ါျမင္ေတာ႕ အဲလုိ save ရမလားဆုိျပီး သူ ကြ်န္မ name ကုိ ဘယ္လုိ save ထားတယ္ဆုိျပီး ျပပါတယ္။ ဒါနဲ႕ bote လုိ႕ ေျပာင္း save ထားလုိက္ေတာ႕ OK သြားတယ္။ :) အရင္က အရမ္းပိန္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ ငပိန္နဲ႕မတူေအာင္ ဆုိျပီး ငေဖာင္ရုိးလုိ႕ ေပးထားတာ ခုေတာ႕ ဒင္းက ၀လာတာ မဟားဒရားမုိ႕ ငေဖာင္ရုိးဖက္တီးလုိ႕ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ နာမည္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ငမြန္လုိ႕လဲ ေခၚၾကတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႕ ပူစီကေန ငနီ ျဖစ္လာတဲ႕ ဆယ္တန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းပါ။ ကြ်န္မတုိ႕ အုပ္စုကို င အုပ္စုလုိ႕ ေျပာလုိ႕ရမယ္ထင္ရ႕ဲ။

ရန္ကုန္မွာ အိမ္ေထာင္က်ျပီး က်န္ရစ္ခဲ႕တဲ႕ ရင္းနွီးတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိေတာ႕ဇာပ်ံေလး၊ ငဇာ လုိ႕ စိတ္ေပါက္တဲ႕ အခါေခၚတယ္။ သူ႕နာမည္ရင္းမွာ ဇာပါလုိ႕။ နာမည္ေျပာင္ေခၚတာ မၾကိဳက္တဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကုိေတာ႕ နားလည္စြာနဲ႕ မေခၚပါဘူး။ ျပီးေတာ႕ ေခၚတဲ႕နာမည္ေျပာင္က သူမ်ားအားနည္းခ်က္တုိ႕ မေကာင္းတာတုိ႕ကုိ နွိမ္ျပီး ေခၚတာမဟုတ္ရင္ေတာ႕ ရင္းနွီးတာ ျမန္ျပီး အတိတ္အေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းေတြဆုံလုိ႕ ျပန္ျပန္ေျပာၾကတဲ႕အခါ topic တစ္ခုအေနနဲ႕ ပါပါလာတတ္တာ အမွန္ပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ စိတ္မဆုိးေလာက္ၾကဘူးလုိ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ပါတယ္။

Am I on the right track ?

Do you think it is essential to check in each step whether we are on the right track or not?

Yes,of course.

At certain points, it is necessary to analyze the status that whether we are on the right track or not for something that we develope or trying to make it happen. It may be software development or studying or taking medication or a diet program or cooking a special curry or anything else.

You know sometimes we put so much effort on what we focus but without analyzing, we cannot say that what we are doing now will be effective. Sometimes our effort may be wasteful :(

I got a remark earlier from my lead when I was working in Osaka, "To give her her due, she did her best but it did not meet my expectations". Yeah, it was bitter but it was the truth at that time.

One of my Myanmar friend, who helped me in debugging the program, explained me that you were hard-working but you know ..you did the same debugging again and again on the same place of source code that you already knew and saw the error which cannot pull you out from this situation without analyzing and changing.

Yeah, he was totally right. He has more experience than me and it lightened on the dark side of my knowledge.

I learnt that

1. Never be afraid of a change to test if it is still pending at the same situation.
2. Proceed to implement with your analysis and knowledge.
3. Don't hesitate to ask others who got more experience rather than you.
4. Not to be stubborn to take your team's advice and opinion but decide as your own.
5. Make a percentage of completion daily or weekly.
6. Taking a move now will help to get everybody's attention. So we all can help and solve it out in time.

I took it as a good lesson and try to analyze step by step whether it is the root cause or not whenever I face the issues. If I am sure this is not the cause for the problem, I don't seat on it further and move to the next to check.

I am still hard-working, but I'll never forget checking the status of all items on my plate. I assume that finding out about the issue in detail is very important. If I don't know how to solve it, I will look for a solution on the internet. Make sure that there is no other bad consequences because of my change. Else, I need to discuss with Team Lead. If I am doing without care, I look like the one who pouring water onto a plastic plant everyday with the hope of flowers blooming. But I am always the last to do the change till last minute because I am scared of the change. This habit faded away from me gradually after 2 years I worked alone at my current job as only one Myanmar.

Dream

Yeah, it is a dream...

In a beautiful scene
Everything was in purple
Only you were in middle

Blooming smiles on your face
Which kept me dumb at taste
How sweet were your smiles
You said, cos' you'd wrapped with mind.

အပ်ိဳၾကီး တကယ္လုပ္မွာလား

ဒီတပတ္ေတာ႕ စေနတနဂၤေႏြ နွစ္ရက္လုံးသည္ တေနကုန္ သဲသဲမဲမဲရြာေနေသာ မိုးေအာက္တြင္ ၀မ္းနည္းသေယာင္ တိတ္ဆိတ္ေခါင္းငု႕ံေနေလသည္။ တပတ္စာ ပိတ္ရက္တြင္ လုပ္ရန္ၾကံစည္ထားသမွ်လည္း ကြဲလြဲစြာ ျဖစ္ပ်က္သြားၾကေသာအခါ ရွားရွားပါးပါး အားရက္နွစ္ရက္ကုိ နွေျမာစြာျဖင္႕ အစားထုိးလုပ္စရာ ရွာရျပန္သည္။အျပင္ထြက္ဖုိ႕လည္း အဆင္မေျပ၊ ၾကည္႕စရာ စိတ္ၾကိဳက္ရုပ္ရွင္ေကာင္းေကာင္းလည္းရွာမေတြ႕ေသာအခါ ခ်ဖုိ႕ ၾကိဳးစားေနေသာ အဆီပုိအသားပုိမ်ားကုိ ေမ႔ခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ အစားအေသာက္ကုိ စိတ္ရွိလက္ရွိ ျပင္ဆင္စားေသာက္မိေသာအခါ ဘ၀ဆုိသည္မွာ ဒီလုိက်ေတာ႕လည္း ေနေပ်ာ္သားဟု ခါတုိင္းကဲ႕သို႕ပင္ ထင္ျမင္မိျပန္သည္။

စာဖတ္ရတာ အလြန္ၾကိဳက္ေသာ ကုိယ္႔အဖုိ႕ blog ေတြ ဖတ္ရင္းနွင္႕ပင္ စိတ္ကူးေပါက္ရာ ေရးရန္ ကုိယ္ပုိင္ ဘေလာ႔ခ္ တခုကုိ ဘာရယ္မဟုတ္ စမိျပန္ေတာ႕ တနဂၤေႏြေန႕တြင္ ဘာအေၾကာင္းေရးရပါ႕ ဟု တနည္းေတာ႕ စိတ္မအားမလပ္ျဖစ္ရသည္။ ငယ္ငယ္ကလုိ ရႊင္ျမဴးထူးစရာ အေၾကာင္းအရာလည္း ရွာမေတြ႕၊ ကုိယ္႔ထက္ အတန္ငယ္ေသာ အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းမေလးေတာင္ အိမ္ေထာင္က်၍ အိမ္မွဳကိစၥ အိမ္ေထာင္ကိစၥမ်ားျဖင္႕ မအားမလပ္ျဖစ္ေနေသာအခါ သူ႕သတိရတုိင္းလည္း ေနွာင္႔ယွက္ဖို႕ရာ မ၀ံ႕မရဲျဖစ္ကာ ရြယ္တူအေျခအေနတူသူငယ္ခ်င္းနွင္႔က် အၾကိဳက္ ၀ါသနာ အတန္ကြဲခါ ဘ၀သည္ အထီးက်န္လွခ်ည္႕ေတာ႕ တခါတခါ ျဖစ္မိေလသည္။

မိဘနွစ္ပါး မၾကာခဏတုိက္တြန္းေသာ အသက္မၾကီးခင္ဆုိေသာ၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားနွင္႕ ဌာနအၾကီးအကဲတုိ႕ သတိေပးေသာ Later your life will get lonely when your friends will also get married ဆုိေသာ စကားမ်ားကုိ သတိရမိျငား အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကုိယ္႔ဖူးစာေရးနတ္ကုိ နွိဴးဖုိ႕ရာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကလည္း စိတ္မသန္လွေပ။ အလုပ္ထဲေရာက္မွသိေသာ္ျငား ကုိယ္႔ဆုိ ရင္းနွီးလြယ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႕ကလည္း အလုပ္ေျပာင္းသြားေတာင္ တခါတရံတကူးတက ဆုံရန္ ခ်ိန္းရင္း သူ႕အေၾကာင္းကုိယ္႔အေၾကာင္းရင္ဖြင္႕ရင္း မနက္စာညစာ အတူစားမိေသာအခါ ပူပူပန္ပန္ျဖင္႕ Still thinking to get a boy friend within 2 years ဆုိကာ Go out frequently to meet someone, Enjoy some events စသျဖင္႕ တိုက္တြန္းၾကေလ႕ရွိသည္။

သူတုိ႕လုပ္ေလ႕ရွိေသာ charity ပြဲ၊ sport event စသျဖင္႔ သြားရန္ဖိတ္ေလတုိင္း မသြားျဖစ္သည္သာက မ်ားသည္။ အားနာတာေရာ အားကစားဆုိ ၀င္ႏႊဲ ၾကည္႕ခ်င္တာေရာေၾကာင္႕ နာမည္ၾကီး National Day Walking Event တခါသြားၾကည္႕လည္း မေပ်ာ္တတ္ေတာ႕ပဲ သူ႔တုိင္းျပည္နွင္႕ ကုိယ္႔တုိင္းျပည္ က်င္းပပုံခ်င္း သိပ္ကြာဟေနပါလားဟုသာ ရင္နာစြာ သတိထားမိေလသည္။ ေတြ႕မိသမွ်လူတကာကုိ ေစ႕ေစ႕ၾကည္႕မိလ်က္ ကုိယ္နွင္႕ ရြယ္တူ ကေလးသုံးေယာက္အေမက ကေလးသံုးေယာက္ တန္းလန္း သူ႕အမ်ိဳးသားလက္ခ်ိတ္ဖမ္း၍ ရင္႕က်က္တက္ၾကြစြာ ဦးေဆာင္ေနတာ ျမင္ျပန္ေတာ႕ ေညာင္နာနာ အမ္းတမ္းတမ္းနွင္႔ ကုိယ္႔ပုံစံကို လူေတာမတုိးေသာရုပ္ဟု အားငယ္မိသလုိရွိေလသည္။ ကုိယ္႔ ဖိတ္ထားေသာ မေလးရွားမွ သူငယ္ခ်င္း တရုတ္မေလးက ရုတ္တရက္ တရုတ္အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကုိလက္ခ်ိတ္၍ မိတ္ဆက္ေပးေသာအခါ သူရုံးမွာ အလုပ္လုပ္စဥ္က အတြဲမရွိဆုိတာ ေခါင္းထဲအလုိလုိေရာက္လာသည္။ ေနာက္ေတာ႕ သူမက သူတုိ႕ ဘုရားေက်ာင္းပြဲ အနုပညာပြဲတုိ႕မွာ အေတြ႕အျမင္မ်ားကာ လက္ခံလုိက္တာ ၃လခန္႕သာ ရွိေသးသည္ဟု တုိးတုိးေျပာျပေလသည္။သူ႕ေကာင္ေလးက သေဘာေကာင္းၾကင္နာမည္႔ပုံရေပမယ္႕ မ်က္လုံးတဖက္က က်န္တစ္ဖက္ထက္ အေတာ္သိသာစြာက်ဥ္းေနတာမို႕ ကုိယ္လုံးကေလးအလြန္ ေသးသြယ္ အခ်ိဳးက်လွေသာ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ သူငယ္ခ်င္းကုိ ၾကားထဲက တိတ္တိတ္ကေလး နွေျမာေနမိသည္။ ေနာက္ေတာ႕လည္း အသြင္အျပင္ထက္ စိတ္ထားနွင္႕ ကုိယ္႕က်င္႕တရားက ေကာင္းလို႕ ေနမွာ ဟု ရုတ္ခ်ည္း အျမင္ေျပာင္းျပန္သည္။

တကုိယ္တည္း ကုိယ္ပုိင္ ျဖတ္သန္းရေသာဘ၀ကို အခါမ်ားစြာမွာ အားရလၽက္ တခါတခါမွသာ အထီးက်န္သလုိ ခံစားရတတ္ေလသည္မွာ အသက္နွစ္ဆယ္မွ စ၍ တုိက္ခန္းတခန္းနွင္႔ လမ္းမ်ားလွေသာ တအူတုံ႕ဆင္းအကိုနွင္႔သာေနခဲ႕ရတာမုိ႕ ဒီဘ၀ကိုအသားက်သလုိ ျဖစ္ေနတာလည္း ပါေပမည္။ စိတ္နွလံုးက ခန္းေျခာက္ေနသလား၊ ေၾကာက္စိတ္ပုိသလား ကုိယ္႕ဘာသာမေရမရာရွိကာ စိတ္၀င္စားသေယာင္ ဖြန္ေၾကာင္တတ္သူတို႕ထံ ရံဖန္ရံခါျမင္ရေသာ အၾကည္႕သူခုိး ရုိင္းရုိင္းကုိ ျမင္မိေသာအခါ ၀တၳဳေတြထဲဖတ္မိေသာ ကုိယ္အျပင္မွာ တကယ္ျမင္ဖူးေသာ ၾကည္နူးစရာ စုံတြဲတခ်ိဳ႕ဧ။္ ျမတ္နုိးၾကည္႕ဆုိတာ နွင္႕ နွိဳင္းယွဥ္မိေသာအခါ နွာဘူးေကာင္ၾကီးဟုသာ စိတ္ထဲမွ မွတ္ခ်က္ၾကိတ္ခ်မိသည္။ အကုိေျပာဖူးေသာ ေယာက္က်ားဆုိတာ နွာဘူးမဟုတ္ရင္ ဂန္ဒူးပဲ၊ နင္ျမင္ေအာင္ျပတာနဲ႕ မျမင္ရေအာင္ထိန္းတာပဲကြာတာ ဆုိေသာ စကားကုိေတာ႕ ၾကားေယာင္မိေလသည္။

ေမးသမွ်သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ဧ။္ အပ်ိဳၾကီးပဲ တကယ္လုပ္မွာလားဆုိေသာ ေမးခြန္းကုိ စကားကုန္လည္းမေျပာခ်င္ေသာအခါ မေျပာတတ္ဘူူးဟုသာ ေယာင္ခ်ာခ်ာ ေျဖမိျပန္ေလသည္။ အရင္က ကုိယ္႔စိတ္ထဲမေခၚဘဲနဲ႕ ရွိခဲ႕ဖူးသူကုိလည္း လြမ္းဆြတ္တမ္းတစိတ္ဆုိလုိ႕ လုံးလုံးမရွိေတာ႕တာ အံ႕ၾသစြာ သတိျပဳမိသည္႕အခါ ငါ႔ဟာ ဘာၾကီးပါလိမ္႕ ဟု ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ အေျဖရွာမရ ေခါင္းကုတ္ဖြမိသည္။ အရင္းနီွးဆုံးသူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာင္ စိတ္ပ်က္ၾကရသည္႕ ၊ အေမမၾကိဳက္သည္႕ ၊ ပစၥည္း၀ယ္ျပီးတုိင္း နွစ္ခါျပန္ျပန္လဲျပီး ဂဂ်ီဂေၾကာင္က်တတ္သည္႕ မိမိ အိမ္ေထာင္ျပဳျပီးေနာက္မွာေတာင္ ျပန္လဲလုိ႕ရရင္ ေကာင္းမယ္ဟု စိတ္ကူးေပါက္လာမွာ တဆိတ္ေၾကာက္လြန္းလွသည္။

ေမ႔လြယ္ေသာ ကုိယ္႕ဦးေနွာက္သည္ ေရွ႕ေရးကိုသာ ေတြးပူလ်က္ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ အလုပ္မလုပ္နုိင္သည္႔ အျငိမ္းစားယူကာလကုိ စားပင္ပန္းပင္ကေလးမ်ားစိုက္လုိ႕၊ ကေလးမ်ားစာသင္ေပးခ်င္လုိ႕၊ လူမွဳေရးလုပ္ငန္းေတြ မွာ အခါအခြင္႔သင္႔လွ်င္ လုပ္လုိ႕၊ တရားဘာ၀နာအားထုတ္လုိ႕ ေၾကာင္႔ၾကမဲ႕ေနနုိင္ဖုိ႕ရာ ဘယ္လုိမ်ား ၾကံေဆာင္ရပါ႔ ဟု နည္းလမ္းရွာမိေလသည္။ တပတ္တပတ္လွ်င္ျမန္စြာ ကုန္ဆုံးေနေသာ နာရီလက္တံတုိ႕ကား အုိလံပစ္မာရသြန္ ျပိဳင္ပြဲ၀င္သူမ်ားကဲ႕သို႕ပင္ ကုိယ္႕ကုိေစာင္႕သည္မဟုတ္ေတာ႕ အလုပ္လဲမ်ား Music, Reading, Movie, Photography စသျဖင္႕ ၀ါသနာမ်ားလွေသာ ကုိယ္႔မွာ အခ်ိန္ဆင္းရဲတာ အမွန္ပင္။၀ါသနာသာမ်ားျပီး ဘယ္ဟာကိုမွေတာ႕ မဖန္တီးတတ္ပဲ ေ၀ဖန္ရုံသာ တတ္ေလေသာ တတ္ေယာင္ကား မိမိသာ ျဖစ္သည္။ ဒီၾကားထဲ ဒီေရာက္ကတည္းက ပ်င္းလဲပ်င္းေသာ ဟင္းခ်က္ျခင္းကုိေတာင္ အျပင္စာခ်ည္းပဲ မစားနုိင္တာေရာ က်န္းမာေရးနွင္႕ ညီညြတ္ခ်င္တာေရာ ကုိယ္႕ဘာသာ မနက္စာေန႕တုိင္းခ်က္စားေလရာ ကစားစရာ တစ္ခုရသကဲ႕သုိ႕ အလုပ္က ပုိမ်ားေလသည္။ စိတ္နွင္႕လူသည္ အအားသိပ္မရသည္႕အခါ တစ္ေယာက္တည္းဆုိေတာ႕ ဟူ၍ အားငယ္စရာ ဆုိတာမ်ိဳးလည္း သိပ္မရွိေတာ႕ေပ။

အျခားသူမ်ားေတာ႕ မေျပာတတ္ေသာ္ျငား ကိုယ္တုိင္ေတာ႕ စိတ္ထဲက ခ်စ္ျမတ္နုိးသူကုိသာ လက္ထပ္မည္ဆုိေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကလည္း ဘယ္ေသာအခါမွ်ေျပာင္းျဖစ္လိမ္႕မည္ မထင္ေပ။ ဒီအပ်ိဳၾကီးနွယ္ ဒီအရြယ္ၾကီးေရာက္မွ အခ်စ္ေတြ ဘာေတြ ေအာ္ေနခ်င္ေသးတယ္ ဟု ၾကိတ္မဲ႕ခ်င္သူတုိ႕ ရွိေကာင္းရွိမည္ ျဖစ္လည္း မတတ္နုိင္ပါ။ အရြယ္ေတာင္လြန္ေနသည္႕ သည္လုိအခါမ်ိဳးမွာ အေျခအေနလဲေပးသည္႔အခါ သင္႔ေတာ္ရာ ၾကင္ရာရွာၾကေသာ အျခားသူမ်ားကဲ႕သို႕ မလုပ္ခ်င္တာ ဘာမွမတတ္နိင္ေပ။ အနီးအနားမွ အရိပ္အသန္း ဖမ္းခ်ဥ္းကပ္ခ်င္သူက်လည္း အားကုိးထိုက္သူလားထိေတာင္ မဆန္းစစ္မိပဲ ငါသူ႕ကုိ ဘယ္လုိမွ မခ်စ္ဘူးဆုိတာသာ ကုိယ္႕ဘာသာ ေသခ်ာသိေနေတာ႕ ေၾသာ္ ဒုကၡ...ဟုသာ တမိသည္။

ဒါမ်ိဳးေရာက္တတ္ရာရာေလွ်ာက္ေတြးမိသည္ကလည္း ရွားရွားပါးပါးအားရက္မွာမွ လုပ္စရာရွာမေတြ႕သည္႕ အခါသာ ျဖစ္သည္မုိ႕ သည္အတုိင္းသာ စခန္းဆက္သြားမည္သာ ျဖစ္ေလသည္။ ပူပန္ေလေသာ မိဘေဆြမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ အားနာစရာေကာင္းတာ မွန္လည္း ကုိယ္႕ရဲ႕လြတ္လပ္မွဳမွန္သမွ်ကို စေတးကာ အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ထဲ စီးေမ်ာေပ်ာ္၀င္ဖုိ႕ရာ သူ႕အတိတ္ကံနွင္႕ နဖူးစာ ပါလွမွသာ ျဖစ္နုိင္မည္ဟုေတြးမိေလသည္။ တကယ္ေတာ႕ လူတေယာက္နွင္႔ တေယာက္ တသက္တာ အတူစား၊ အတူေန၊ အတူအိပ္ သူခ်စ္ကုိယ္ခ်စ္ျဖစ္ကာ ေအးအတူပူအမွ် နားလည္မွဳ မွ်တစြာန႕ဲ တသက္တာလက္တြဲဖုိ႕က ေတာ္ရံုတန္ရုံေရစက္နွင္႕ေတာ႕မရတာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ပီပီ လူတို္င္းလက္ခံရမည္ပင္။ ထုိကဲ႕သုိ႕ဘ၀မ်ိဳး ရရွိသူတုိ႕ကုိကား ကုိယ္လဲ မုဒိတာပြား၍ ေရာေပ်ာ္တတ္သူပါ။

သုိ႕ေသာ္ျငား သူ႕ေရစက္ရွိသည္႕ အခါ နဖူးစာသည္ ေရွာင္မရ လႊဲမရ ျဖစ္တာ အခါမ်ားစြာ အသိမ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ ျမင္ဖူးထားသည္မုိ႕ ရံဖန္ရံခါ အတန္ငယ္ အထီးက်န္မိသည္မွတပါး အားသည္႕အခါ ကုိယ္႕ပုိက္ဆံကုိယ္သုံး၊ ကုိယ္၀ါသနာပါရာ ကုိယ္လုပ္၊ ေမာင္နွမသားခ်င္း၀မ္းကြဲပါ မက်န္ ပူပူပင္ပင္ စီစဥ္ဆရာလုပ္၊ အလုပ္မွာ ပုိအာရုံစိုက္လုိ႕ ကုသိုလ္ေရးကုိလည္း စိတ္ကူးေပါက္သေလာက္ အတားအဆီးမရွိ လုပ္ခြင္႕ ရသည္႕အခါ ဒါလည္းဘ၀အက်ိဳးေပးေကာင္းတမိ်ဳးလုိ႕သာ ယူဆမိတာ ခြင္႔လႊတ္ေစလိုလွပါသည္။

၀န္ခံခ်က္။ ။ကြ်န္မ ဆရာမၾကည္ေအးဧ။္၀တၳဳမ်ားကုိ ၾကိဳက္ေသာေၾကာင္႔ တူူမတူမသိေသာ္လည္း အေပ်ာ္သေဘာျဖင္႕ ဆရာမၾကည္ေအးဧ။္ အပ်ိဳၾကီးသရုပ္ေဖာ္ေသာ၀တၳဳမ်ိဳးကုိ တုပစိတ္ကူးေရးမိေသာ ပုိ႔စ္တပုဒ္သာ ျဖစ္ပါသည္။

Dhamma (အဘိဏွသုတ္)

အခုတေလာ ေရးခ်င္တ႕ဲအေၾကာင္းအရာေတြ ေခါင္းထဲရွိေနေပမယ္႕ အဂၤလိပ္စာ အသုံးအနွဳန္းသစ္၊ စကားလုံးသစ္ေတြ (တစ္လံုးျဖစ္ျဖစ္ နွစ္လုံးျဖစ္ျဖစ္အံ၀င္ခြင္က် ကုိယ္ေရးမယ္႕ဟာနဲ႕ ကုိက္တာမရွိလုိ႕ ) နဲ႕ essay ေရးခ်င္ေပမယ္႕ မေရးျဖစ္ပါဘူး။
ဒီေတာ႕ ျမန္မာလုိရုိက္မွ အဆင္ေျပမယ္႕ ဘုရားရွိခုိးျဖစ္တဲ႕ေန႕တုိင္းမွာ စိတ္ပါလက္ပါ နွလုံးသြင္းျဖစ္တဲ႕ မွတ္မိဖုိ႕ လြယ္ကူေလာက္ေအာင္တုိျပီး အနက္က်ယ္၀န္းလွတဲ႕ အဘိဏွသုတ္ကုိ ကုိယ္ဖတ္ဖူးသေလာက္ျပန္ share လုိက္ပါတယ္။

ဘုရားစာအုပ္ထဲက အညြန္းက ဒီသုတ္ကုိ ရြတ္ဖတ္ျခင္းျဖင္႕ မေရွာင္လႊဲနုိင္တ႕ဲ အုိျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းေတြကို မေၾကာက္ပဲ အသက္ရွင္ေနစဥ္ ေန႕တုိင္း ေကာင္းမွဳကုိသာ အားထုတ္ျဖစ္မယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ပါဋိအနက္ေတာ္ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည္႕မိေတာ႕ နွလုံးသြင္းမယ္႕လူတုိင္း အကုသိုလ္နည္းေအာင္ ေနျဖစ္ဖုိ႕ မျမဲတာေတြနဲ႕ ယွဥ္ျပီး သတိေပးထားတဲ႕ဂါထာျဖစ္လုိ႕ အညႊန္းမွန္တယ္လုိ႕ ယူဆပါတယ္။

ပုိက္ဆံစုဖုိ႕ လူတုိင္း လုပ္ဖူးၾကမွာပါ။ ကုိယ္လုိခ်င္တ႕ဲ ျမင္ရတဲ႕ ရုပ္၀တၳဳရဖုိ႕ အတြက္စုသလုိပဲ မျမင္ရတဲ႕ ကုသိုလ္ေလးေတြ ေန႕တုိင္း စုသြားမယ္ဆုိရင္ ေသခါနီးမွာ စိတ္ေအးလက္ေအးေသနုိင္မွာပါ။

မ်ားေသာအားျဖင္႕ ကြ်န္မ ညတုိင္းနီးပါး ဘုရားရွိခုိးမိေအာင္ ၾကိဳးစားတယ္။ ဘာေၾကာင္႕ဆုိ ကုိယ္႕ရဲ႕ မေကာင္းတဲ႕ စိတ္ေတြကုိ တတ္နုိင္သေလာက္ဖယ္နုိင္ဖုိ႕ သတိေပးတဲ႕အေနနဲ႕ အဓိပၸါယ္နားလည္တဲ႕ သုတ္တို႕ ပဌာန္းတုိ႕ ရြတ္တာပါ။အလုပ္က issue မရွိတဲ႕ေန႕ဆုိ စိတ္ပါရင္ တခါတခါ တရားထုိင္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားမိပါတယ္။ စိတ္လြင္႔လုိက္ထြက္လုိက္ေပမယ္႕ စိတ္မပ်က္ပါဘူး။ အရမ္းရုိင္းတဲ႕ ဆင္ဆုိးၾကီးေတြကုိေတာင္ တျဖည္းျဖည္းက်င္႔ယူရင္ ယဥ္လာတတ္သလုိ မေကာင္းတဲ႕ စိတ္ေတြကုိလဲ သတိျမဲလာတဲ႕အခါ ေကာင္းေအာင္ ထိန္းနုိင္မယ္လုိ႕ ယုံၾကည္လုိ႕ပါ။

ကံဆုိတာ အလုပ္ျဖစ္တဲ႕အတြက္ ကုိယ္႕လုပ္သမွ် ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံေတြ က ကုိယ္႕ရ႕ဲ ဓနဥစၥာ၊ ကုိယ္႕ရ႕ဲအေမြ၊ ကုိယ္႕ရ႕ဲအေၾကာင္းရင္း(အခုလက္ရွိ ကုိယ္႕ရ႕ဲ ေကာင္းကံဆုိးကံေတြ)၊ ကုိယ္႕ရ႕ဲအေဆြအမ်ိဳး၊ ကုိယ္႕ရ႕ဲကုိးကြယ္ လဲေလ်ာင္းရာ ျဖစ္တဲ႕အတြက္ ျပဳမိသမွ်(မေနာကံ လဲပါပါတယ္) ခံရမယ္လုိ႕ ဆင္ျခင္ခုိင္းတဲ႕ ဂါထာေလးပါ။

အဘိဏွသုတ္

ပဥိၥမာနိ ဘိကၡေ၀ ဌာနာနိ အဘိဏွံ ပစၥေ၀ကိၡ တဗၺာနိ ဣတိၱယာ ၀ါ ပုရိေသန ၀ါ ဂဟေဌန၀ါ ပဗၺဇိေတန ၀ါ ။
ကတမာနိ ပဥၥ
(၁) ဇရာဓေမၼာမွိ၊ ဇရံ အနတီေတာတိ အဘိဏွံ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺံ ။
(၂) ဗ်ာဓိဓေမၼာမွိ၊ ဗ်ာဓိ ံအနတီေတာတိ အဘိဏွံ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺံ ။
(၃) မရဏဓေမၼာမွိ၊ မရဏံံ အနတီေတာတိ အဘိဏွံ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺံ ။
(၄) သေဗၺဟိေမ ပိေယဟိ မနာေပဟိ နာနာဘာေ၀ါ၊ ၀ိနာဘာေ၀ါတိ အဘိဏွံ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺံ ။
(၅) ကမၼာႆေကာမွိ ကမၼဒါယာေဒါ ကမၼာေယာနိ ကမၼဗႏၶဳ ကမၼပၸဋိႆရေဏာ၊ ယံကမၼံ ကရိႆမိ ကလ်ာဏံ၀ါ၊ ပါပကံ၀ါ၊ တႆဒါယာေဒါ ဘ၀ိႆမီတိ အဘိဏွံ ပစၥေ၀ကိၡ တဗၺံ။
ဣမာနိ ေခါ ဘိကၡေ၀ ပဥၥ ဌာနာနိ အဘိဏွံ ပစၥေ၀ကိၡ တဗၺာနိ ဣတိၱယာ ၀ါ ပုရိေသန ၀ါ ဂဟေဌန၀ါ ပဗၺဇိေတန ၀ါ ။

ပါဋိအနက္ေတာ္

ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႕ ။ ပဥၥ၊ ငါးပါးကုန္ေသာ ။ ဣမာနိ ဌာနာနိ၊ ဤအေၾကာင္းတရားတုိ႕ကုိ။ ဣတိၱယာ ၀ါ၊ မိန္းမသည္ လည္းေကာင္း။ ပုရိေသန ၀ါ ေယာက်္ားသည္ လည္းေကာင္း။ ဂဟေဌန၀ါ၊ လူသည္လည္းေကာင္း။
ပဗၺဇိေတန ၀ါ၊ ရဟန္းသည္လည္းေကာင္း။ အဘိဏွံ ေန႔ညဥ္႕မျပတ္။ ပစၥေ၀ကိၡ တဗၺာနိ၊ ဆင္ျခင္အပ္ကုန္ဧ။္ ။

ပဥၥ၊ ငါးပါးတုိ႕သည္။ ကတမာနိ၊ အဘယ္သည္တုိ႕နည္း။
(၁) အဟံ၊ ငါသည္။ ဇရာဓေမၼာ၊ အုိျခင္းသေဘာရွိသည္။ အမွီ၊ ျဖစ္ဧ။္ ။ ၊ ဇရံ၊ အုိျခင္းသေဘာတရားကုိ။ အနတီေတာ၊ မလြန္နုိင္ေခ်။ ဣတိ၊ ဤသုိ႕။ အဘိဏွံ၊ ေန႔ညဥ္႕မျပတ္။ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺံ၊ ဆင္ျခင္အပ္ဧ။္။ (နွစ္အလုိက္ရုိက္ထားတဲ႕ ဓာတ္ပုံေလးေတြ ယွဥ္ၾကည္႕မိလုိက္သလုိပဲ)

(၂) အဟံ၊ ငါသည္။ ဗ်ာဓိဓေမၼာ၊ နာျခင္းသေဘာရွိသည္။ အမွီ၊ ျဖစ္ဧ။္ ။ ၊ ဗ်ာဓိ ံ နာျခင္းသေဘာတရားကုိ။ အနတီေတာ၊ မလြန္နုိင္ေခ်။ ဣတိ၊ ဤသုိ႕။ အဘိဏွံ၊ ေန႔ညဥ္႕မျပတ္။ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺံ၊ ဆင္ျခင္အပ္ဧ။္။ (ေနမေကာင္းတဲ႕ေန႕ေတြ ျပန္စဥ္းစားၾကည္႕မိပါတယ္)

(၃) အဟံ၊ ငါသည္။ မရဏဓေမၼာ၊ ေသျခင္းသေဘာရွိသည္။ အမွီ၊ ျဖစ္ဧ။္ ။ ၊ မရဏံ၊ ေသျခင္းသေဘာတရားကုိ။ အနတီေတာ၊ မလြန္နုိင္ေခ်။ ဣတိ၊ ဤသုိ႕။ အဘိဏွံ၊ ေန႔ညဥ္႕မျပတ္။ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺံ၊ ဆင္ျခင္အပ္ဧ။္။ (ကုိယ္႕ရဲ႕ ပထမဆုံးၾကံဳဖူးတဲ႕ အခ်စ္ဆုံးသူေသတဲ႕ ခဏကုိျပန္ေတြးၾကည္႕မိတယ္။နွစ္တန္းတုန္းက အရမ္းခ်စ္တဲ႕ အဖုိးရုတ္တရက္ဆုံးတာပါ။ ငါသာ ရုတ္တရက္ ခုေနေသသြားရင္လုိ႕ ေတြးလုိက္မိတဲ႕အခါ...)

(၄) ေမ၊ ငါအား။ သေဗၺဟိ၊ ခပ္သိမ္းကုန္ေသာ။ မနာေပဟိ၊ နွလုံးကုိပြားေစတတ္ေသာ အေဆြအမ်ိဳး၊ အေဆြခင္ပြန္း၊ ခ်စ္ကြ်မ္း၀င္သူတုိ႕ နွင္႕။ နာနာဘာေ၀ါ၊ အရပ္တစ္ပါးသို႕ ေျပာင္းသြားသျဖင္႕ ရွင္ကြဲကြဲရျခင္းသည္လည္းေကာင္း။ ၀ိနာဘာေ၀ါ၊ ဘ၀တစ္ပါးသုိ႕ေျပာင္းသြားသျဖင္႕ ေသကြဲကြဲရျခင္းသည္လည္းေကာင္း။ အမွိ၊ ျဖစ္တတ္ေခ်ဧ။္။ ဣတိ၊ ဤသုိ႕။ အဘိဏွံ၊ ေန႔ညဥ္႕မျပတ္။ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺံ၊ ဆင္ျခင္အပ္ဧ။္။ (ကုိယ္ၾကဳံဖူးတဲ႕ ခ်စ္တဲ႕သူနဲ႕ ခဲြရတဲ႕ ေသကြဲရွင္ကြဲ..စိတ္အဆင္းရဲဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္မွာပါ)

(၅) အဟံ၊ ငါသည္။ ကမၼႆေကာ၊ ကံသာလွ်င္ မိမိဥစၥာရွိသည္။ ကမၼဒါယာေဒါ၊ ကံသာလွ်င္ အေမြခံရွိသည္။ ကမၼေယာနိ၊ ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္းရင္းရွိသည္။ ကမၼဗႏၶဳ၊ ကံသာလွ်င္ အေဆြအမ်ိဳးရွိသည္။ ကမၼပၸဋိႆရေဏာ၊ ကံသာလွ်င္ ကုိးကြယ္ လဲေလ်ာင္းရာရွိသည္။ အမွိျဖစ္ဧ။္။ ကလ်ာဏံ၀ါ၊ ေကာင္းသည္လည္းျဖစ္ေသာ။ ပါပကံ၀ါ၊ မေကာင္းသည္လည္း ျဖစ္ေသာ။ ယံကမၼံ၊ အၾကင္ကံကုိ။ ကရိႆမိ၊ ျပဳအ႕ံ။ တႆ ကမၼႆ၊ ထုိေကာင္းမွဳ မေကာင္းမွဳကံဧ။္ ။ ဒါယာေဒါ၊ ေကာင္းေမြဆုိးေမြခံသည္။ ဘ၀ိႆမိ၊ ျဖစ္ရအံ႕။ ဣတိ၊ ဤသုိ႕ အဘိဏွံ၊ ေန႔ညဥ္႕မျပတ္။ ပစၥေ၀ကၡိတဗၺံ၊ ဆင္ျခင္အပ္ဧ။္။ (ဒီအပုိဒ္က ကြ်န္မ အၾကိဳက္ဆုံး အပုိဒ္ပါ။ လင္းကနဲ လက္ကနဲ နဲ႕ ေကာင္းတာေတြ ပိုလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ေစ႔ေဆာ္ေပးလုိ႕ပါ။)

ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတုိ႕ ။ ဣမာနိ ပဥၥ ဌာနာနိ ၊ ဤငါးပါးေသာအေၾကာင္းတရားတုိ႕ကုိ။ ဣတိၱယာ ၀ါ၊ မိန္းမသည္ လည္းေကာင္း။ ပုရိေသန ၀ါ ေယာက်္ားသည္ လည္းေကာင္း။ ဂဟေဌန၀ါ၊ လူသည္လည္းေကာင္း။ ပဗၺဇိေတန ၀ါ၊ ရဟန္းသည္လည္းေကာင္း။ အဘိဏွံ ေန႔ညဥ္႕မျပတ္။ ပစၥေ၀ကိၡ တဗၺာနိ၊ ဆင္ျခင္အပ္ကုန္ဧ။္ ။ တဲ႕။

ဒီပုိ႕စ္ေလးကုိ ဖတ္မိတဲ႕သူတုိင္း ဒီသုတ္ ပါဋိအနက္ကုိ ေန႕စဥ္ နွလုံးသြင္းဆင္ျခင္ျဖစ္ပါေစ။

24 hours A Day

I've never had a good skill in time management. In 8th Standard, Maths Teacher used to call me my first name + opposite meaning of my last name.

Why ?

Because I was ever late to attend his class though my last name is spelled as 'Oo' which one of its meanings is "first" in our language. But I was mostly the last to arrive his class. When I started working in office, again as usual as I was, quite often late and had to give fine mostly thrice a week :(

As I have friends who keep on time in everything, I noticed that they have regular time for sleeping, eating, relaxing and studying. They prepare well ahead of the actual event.

When I was young, I didn't like to be a puppet surrounded by routine. I have passed my life mostly without any time table and I did when I had a good mood to do.Otherwise, I ignored things those were in queue to complete.

I am trying to fix my behaviour in this year. Let's start to divide Weekdays and Weekend.

Weekdays
Everybody is busy, so am I.
I wake up around 8:15AM, and then do cooking within 40 mins and usually pack my lunch box to office. Take a shower and go to office and arrive office between 10AM and 10:30AM. Since our manager is flexible for arrival time of office, I am still lucky.

Going back home is not on time, but I used to go back home around 7PM unless I am busy. But if not, I forget to check the time and continue working to get my tasks to be completed.

No wonder for dinner is quite late around 9PM ++ if busy. If not, I ate dinner around 8 PM. Eating dinner, using internet or watching TV is as always together.

Take a shower and usually spend my time for Dhamma and Buddha for 1++ hour. Sometimes not spend 1 minute for praying and just watch TV or Movie at Theatre. Going to bed between 12:30AM and 1AM but sometimes cannot sleep as thoughts are still around in my head.

There is no personal improvement time in weekdays. I tried to bring one book to read on bus/mrt but mostly it makes me feeling headache. I can't read books for a long time on bus/MRT.

Let's check the schedule

1. Sleeping Hours: 7:15
2. Food Preparation Hours (Morning) : 00:40
3. Going to Office (Morning): 1:00
4. Working Hours:8 hours average but sometimes more than that and at most as 12 hours
5. Going back home (Evening): 1:00
6. Food Preparation Hours (Evening): 00:40
7. Relax Hour: 0:30 (Sometimes more than that, after dinner, I feel lazy to wash dishes and lunch box and whether TV program is good or not, keep sitting and discussing about TV news or something else)
8. Dhamma Hour: 1:00 at least.

Friday
Most happiest day that I am waiting for it since Monday. We try to arrive home early on that day. We eat our dinner infront of TV and watch TV together. Life looks pretty good when I have delicious food to eat and I have somebody to talk on Friday night. Mostly I stay up late till 2 AM++ on Friday. So definitely, wake up late as well on Saturday.

But starts from July, I tried to do the same as weekdays. So if I have appointment in the evening, I do exercise for 1 hour in the morning.

Weekend
Usually I do whatever I like.
I'd like to start PIT stop for career which is really necessary for my future. I think library is the best to study. Otherwise, I never succeed to study at home.I am very lazy. After lunch, I can take a nap only on weekend, this is my reason to take a sleep which is sometimes more than 2 hours :D Also I have to allocate my time for house chores and buying food for the next week and sometimes cooking special Myanmar Traditional Food which takes more time.

Sometimes, I wish that if more than 24 hours a day, it will be better for me. It is shameful for not managing very well among personal time, work time and family(friend) time till in this middle age. I will try to fix as possible as I can but SLOWLY.

I will try to follow a DRAFT time table to drive my careless manner in Time Allocation. As of today 20-08-2008 but it is just an imaginary and not sure how it works in reality :)

To my purple "..."

Clouds are on the sky
But you are hiding behind..
Don't be shy to shine
World is waiting for your smile

I am one of the stars
Don't look out far..
I whispered in your ears
Hope you'd get it hear.

Little Close One Birthday

She has natural wavy hair.


She got bright beautiful eyes.


She has a good-looking nose which is pretty in any angle.




I used to tease her for her short arms & hands even though hers are not short in reality. She used to replied me that "No, my arms/hands are not short. Only yours are over length."

Who is she?
My harmonious friend who gets along together with me by fate whenever I go abroad for job. She is 7 years younger than me and born in July.


I met her first time at our OJT class which I joined as a second time to work in my first company. At that time, I was together with my mom. When we became friends, she told me that she got pity on me because she thought that my IQ level was under average and that's why I was still accompanied by my mother at this age :D

Ha Ha...
Vice versa, my first impression on her is this girl may not be good-minded because her face is hard with friends sometimes.

Later, we became close since we were only two girls in our OJT class. She is clever and very quick in programming as well as typing (Like a monkey, yeah :)

We were assigned in different projects. When I faced over-due to finish my project, her bright eyes filled with worry like she felt it as her own. This is happened within just 2 or 3 months after we knew each other.

I am 100% sure that she was really worried for me and she liked me as her friend.Though she had her own project to complete, she was still willingly trying to find out the solution to help me.

So, it is an evidence that my first opinion on her is totally wrong.
Hopefully her first opinion on me is changed later, is it ? :)

I love her for her warm heart & caring behaviour to friends & family.
I love her for never beaten up for anybody who gets weak in any point. Her manner is consistent to everybody.
I love her for never pretending to anybody. If she doesn't like you, you will see it on the spot.
I love her for not being talkative with nonsense and not critize on others with negative sense all the time.
I love her for having same negotiable habbit with me for being active, joking lightly, having fun freely if not bothers to others, reading, watching movies, singing loudly & listening songs.


I love her for so many reasons in addition of Than-Yaw-Zin, which is pronounced in our language. Than-Yaw-Zin, the meaning is an unseen thin string which becomes more firm between two peoples who complements each other.

Of course, definitely, there are some points those I see she should take care for to be a better person since nobody is perfect. She also knows me very well about my good points and WEAK points.

I've never seen her shouting or used voilent words to others face to face or behind their back. She never blames me for things those I rarely remember. Instead of that, she keeps reminding me for my forgetful habit to get better.

Nowadays, she reminds me for once upon a time, I was a real patient and jolly person which I am not now. She told me that

"To get a friendship you have to give lots of time, money, mind and heart for so many years. But to destory, it is very easy within a day. Keep remember that .. A ma".

Yeah, we also fight, argue and upset sometimes but which no longer exists and keeps in mind that who did that to whom.

Time and love keep growing our friendship since our group knows the value of friend and do not forget the good points of each friend. She got married to one of our friends who was one year older than her. I hope to see their babies soon :0

Last but not least, which I'll never forget this event, which was even in the dark night, we were each on a separate bed where only our feet were in opposite positon and we could not see our head each other, tears came down from my eyes without any voice because I thought the words of other friend, unbelievably, this little girl knew with sense that I was crying. She came to my bed and hugged me and comforted me.

This is she, Mrs.S now, who never doubts my love for her.

Happy Birthday!!!

Against ageing

As I get older, I noticed that my body is not as fit as before. Now, I can't stay up late till mid night which I used to do for my whole life. If I can't avoid to stay up late, I am not feeling fresh and well the next day. Ageing approaches me however I agree it or not.

Nowadays, whatever I eat, it is easy to gain weight. The reason is metabolism becomes slow and I am sitting infront of monitor all the time except on bus/MRT or having shower or in the toilet. Even eating I am doing it together with reading something from internet.

I am always a big eater. My family used to called me dustbin:) So you can guess how much I eat. Whenever food are left to throw away, I used to eat up all.But when I was young, it is not a big deal. I was thin as always as I used to be however I over-eat.

Huh...how I feel now?
I am fatty, get tired easily and Migraine which attacks me whenever I get extremely sad or accidentally get the cold on my head after hair wash or feel lots of stress or my stomach is empty for a long time.

I am analyzing myself to fix those issues on my body. Like everybody, I also want to get a longer life if possible.

So,I started eating a lot of vegetables & fruits, drinking milk which I rarely drink before, trying to do exercises at least total 2 hours at weekends and try to sleep around 12AM. Honestly, I am still lazy to do exercises everyday. Still trying to start at weekdays but haven't succeeded yet.

Last weekend, to know the response of body, intentionally I ate less veges but ate more rice and meat on Saturday. But the next day, I ate only vegetable prawn sour soup which includes prawns, gourd, carrots, tomatoes, tamarind, pasar green beans, small green chilli & Taiwan chye (green leaves which becomes sticky when heat them) and rice.

Wowwww....I felt freshness & feeling lighter than the other day which I found on Monday morning after toilet:D. It is really amazing finding that my tummy also a bit flatter than before.

Of course, I am one of the women who wants to keep good-looking naturally. Not because of health only but because of beauty, I decided to change my life style as possible as I can.

Practically, you SHOULD start take care of what you eat, when you sleep and how you pass your day when your age is around 30.

I am changing my habits as
1. Having breakfasts (one glass of milk or juice and one fruit) (I never eat breakfast except travelling time)
2. Eating lunch with whatever you desire (may be oily curry or spicy oily biryani or anything but for me, I don't eat too oily curry)
3. Only eat soup with vegetabes without any rice or just a small amount of rice before 7 or 8 PM (usually I eat my dinner very late around 9++)
4. Do 1 hour exercise on both weekends (if possible, do at weekdays for 30 mins)
5. Sleep around 12 AM
6. Have a glass of warm milk with a little bit of salt before go to bed (it can help you fallen asleep faster and get a sound sleep)
7. Do meditation for 15 mins everyday to clean your inner world (if cannot meditate, just keep remembering about Buddha's gon-taw 9 par with 100% concentration)
8. Drink a lot of water
9. Choose variety of vegetables alternatively include in your meals
10. Eat more fish, prawn and seafood rather than meat
11. Checking and controlling body weight every week

You might say that you don't like vegetables or your body don't need to take care of like me or you can't eat in that way or you can't sleep early or you don't have chance to walk. (may be you have a car or your apt is very close to MRT or your office is near bus stop)

But remember that even you don't want to do for yourself, you need to do it for your loving ones which might be your parents or your life partner or your kids or anybody who are important for your life.

Again, sometimes you don't want to do for yourself but you love to do it for your loving ones, right? I know, so let's start together :)

Same choice

Human shows feeling since born. Once we are born, we cry to show how we get scared of light, sound and space initially since we stay in the dark, silent and narrow womb for many months.

Some peoples talk about feelings while some silently show or write their feelings. For me, I preferred to show or write but I don't know exactly how I got on this way. As once in my teen life, I was really talkative and our group competed one another to talk first in all gathering parties. There is no listeners but all talkers. All are girls, yeah, 11 girls.You can guess how the neighbours got noisy when we were around them :)

As life goes on, my true nature becomes silent and I keep everything inside my mind. It is the real art to show your feelings to your loving ones. How you will show is your choice. Various symbols and signals are different between men and women.

If you and your loving one use "show" as the way of representing feeling, it is a bit difficult to understand each other sometimes. Well, especially we are on the same choice as a gift of fate. You will never think of standing on the same side can make troubles, huh? However, I believe we can communicate better with our patience and love.

My Purple

Wanna choose option 1 or 2 if you ask me, I will follow 1 :)

Option 1:

Though little in common

Trying to mend

Added to understand

I don't want to end..

Option 2:

Little in common

Shallow in trend

Not ease to mend

Struggle for end..

Adjust

In life, I believe everybody faces loss or failure or difficulties at least one time in their life. It may be for person or ambition or anything that exists deeply in mind.

As a believer, human beings are naturally created with enough strength to overcome such kind of loss in life. The way that we choose is replace or adjust ourselves. Nobody can cry or look back forever all the way back that he or she has passed .

Life is not a one time process but it is on going process. We are adaptable to the changes. The situations sometimes force us to be compatible with the surroundings whether we like it or not. That's just my assumptions :0 You may dislike or disagree with me. The reason why I choose this title as my first post is just encourage not only me but also everybody whoever faces some difficult times in life. However we can pass those times with comforting ourselves as "it is not end of the world!". It is true...right?

I am still alive and have strength to get some of my dreams and keep going. Still sometimes I thought that life is nothing but still something that I am living. I care every morning that I wake up and every night that I fall sleep. We will get a bright sun light and feel a peaceful moon light everyday if we change the point of view for how we see the world. So crying in the dark or trying in the light? I choose trying in the light :)